Opinie Stikstofbeleid slaat volledig door

Het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) zei dat de Kritische Depositie Waardes niet haalbaar zijn en niets zeggen over de werkelijke staat van de natuur. De commissie Remkes maakte duidelijk dat de stikstof in ammoniak en in stikstofoxides niet uitwisselbaar is. De commissie Hordijk verklaarde het rekenmodel Aerius ongeschikt voor vergunningverlening.

Door zich daar allemaal niet aan te storen, offert het kabinet de Nederlandse landbouw op voor de belangen van industrie, bouw en klimaattransitie.

Wie zich verdiept in de doelen en de eerdere beleidsstukken beseft dat dit kabinet een kaalslag onder boeren in grote delen van Nederland veroorzaakt. Zogenaamd voor de ‘natuur’ die in ‘erbarmelijke staat’ zou zijn. Maar met als doel bouwen en het opzwepen van de economie die door onze rigide regels op slot zit!

Winnaars met een goede uitgangspositie zullen er altijd blijven. Zij zullen gewoon doorgaan in de slag van efficiëntie en schaalvergroting. En de groep die specialistische markten bedient zal er ook wel uitspringen. Maar voor grote groepen boeren is dit het begin van het einde

Is gedegen onderzocht of ‘de natuur’ werkelijk baat zal hebben bij deze aanpak? Nee! Is onderzocht of de beoogde schrale ‘natuur’ überhaupt wel duurzaam kan bestaan in de vruchtbare Nederlandse delta? Nee!

Het zijn politieke keuzes. Ze vloeien voort uit het spel der macht en altijd volle winkelschappen met betaalbaar voedsel. Onze verwende maakbare Westerse samenleving en elitaire bestuur heeft geen benul wat voor de productie van dat voedsel moet worden gedaan.

Consequent
Stikstofactivist Johan Vollenbroek is tenminste consequent. Hij vindt niet alleen dat boeren moeten worden aangepakt, maar ook de industrie, het vliegverkeer en het energiegebruik. Onze hele Westerse samenleving fors moet consuminderen. Vollenbroek vecht voor een paar flinke stappen terug in ons welvaartsniveau. Dat doet hij door juridisch handig gebruik te maken van de strop van normen en doelstellingen waarin ons land zich onder aanvoering van door de overheid gefinancierde NGO’s heeft gestoken.

Minister van der Wal denkt te weten waar ze het over heeft. Zoals ze in de NRC liet optekenen: “Overal bramen langs de wegen. Let maar eens op.” De natuur is in een erbarmelijke staat volgens haar, we kunnen straks geen glaasje water uit de kraan meer drinken. Weet de minister wel dat er geen deugdelijke en inzichtelijke rapportage over de ‘Nederlandse natuur’ is? Of over natuurbodems en het bodemleven? Dat het vooral elkaar napraten is, en inmiddels iedereen het zegt en dus wel zo zal zijn?

Natuurlijk heeft onze Westerse manier van leven en intensieve voedselproductie negatieve effecten in Nederland, een van de meest dichtstbevolkte landen ter wereld.

Rentenieren met een kater
In haar mediabijdragen en in de Kamer koerst de minister nadrukkelijk aan op gedwongen onteigening als je jezelf als boer niet snel laat opkopen. Zijdelings meldt ze ook nog even dat voor boeren die kunnen blijven, wordt nagedacht over nieuwe verdienmodellen. Dat doet Den Haag al jaren, maar zonder een structureel mega-budget daarvoor blijven de economische wetten gewoon gelden. Voor te dure boeren is geen plek. De boer is domweg de Sjaak.

Ze gaan rentenieren met een flinke zak geld; dat wel

Over Sjaak gesproken, wat doet Sjaak, de voorzitter van LTO Nederland, eigenlijk tegen het onrecht wat de boeren van Nederland over zich krijgen? Hij staat op goede voet met minister Staghouwer van Landbouw, probeert fraudeurs uit zijn geliefde glastuinbouw uit de wind te houden, past op de winkel en financiële (project- en subsidie)belangen van LTO. Aan het einde van zijn termijn is Sjaak 67 jaar. Hij moet nog zo’n 1.5 jaar de rit uitzitten in het CDA-jargon waar hij al zijn leven lang z’n brood verdient. Een vuist vóór de boeren zullen Sjaak van der Tak en LTO Nederland niet gaan maken.

Kunnen boeren nog iets positiefs uit dit beleid halen? Winnaars met een goede uitgangspositie zullen er altijd blijven. Zij zullen gewoon doorgaan in de slag van efficiëntie en schaalvergroting. En de groep die specialistische markten bedient zal er ook wel uitspringen. Maar voor grote groepen boeren is dit het begin van het einde. De nieuwe halvering in aantal boeren zal sneller gaan dan we ooit hebben gezien. Ze gaan rentenieren met een flinke zak geld; dat wel. Maar ook met een enorme kater omdat ze aan de kant worden gezet voor maatregelen die alleen op papier zin hebben. Dat is een grof onrecht en verspilling van belastinggeld.