De Nederlandse autoriteiten proberen de stikstofcrisis te bezweren door juridische definities te creëren voor de schadelijkheid van stikstofuitstoot. Als je de schadelijkheid op 25 kilometer van de bron op papier geen effect meer laat hebben, wil dat echter nog niet zeggen dat de natuur er ook zo over denkt of mee omgaat. Maar ja, je moet toch ergens een grens zeggen, zegt onze Haagse wetgever, want anders houdt alles op. De Europese wetgever denkt daar anders over: als je niet kunt aantonen dat er geen effect is, houdt inderdaad alles op.

Omdat onze overheid dat niet wil horen, krijgt ze - volgens het Brabantse Statenlid Hermen Vreugdenhil (ChristenUnie) - processen aan haar broek (sterker nog: daar wemelt het al van) die straks na 3 jaar soebatten voor rechters tot aan het Hof in Straatsburg, Nederland nog steeds met een stikstofcrisis zullen laten zitten.

Nu Nederland een speciale minister voor Stikstof heeft, zou dat voorkomen moeten kunnen worden. Als Christianne van der Wal het probleem wil oplossen, zal ze wel van die 25 kilometergrens af moeten. Dat zorgt weer voor heel andere dilemma's, omdat dan zal blijken dat heel veel niet kan want de regering nu eigenlijk wel wil toestaan - en daar zit natuurlijk de kneep. Den Haag wil bijvoorbeeld Schiphol en Tata openhouden. Volgens natuuractivisten verstikstoffen ze de Veluwe, zo'n 50-100 kilometer verderop.

  • Deel
Druk af