Verzadigd vet slecht en linolzuur goed? Dat valt te betwijfelen, maar ... daar willen we natuurlijk niet aan want zowel Unilever's Becel (gesteund door overheid en verzekeraars) als de Hartstichting zingen al vele jaren de overbekende mantra: verzadigd vet is slecht en linolzuur is juist goed voor hart en bloedvaten. Wie kent hem niet?
Melchior Meijer bestrijdt de gedachte erachter.

Naar aanleiding van een posting van een 'unpublished Meijer' op Voeding & Gezondheid en een vraag daarover van Slow Food Nederland's vice-voorzitter Hielke van der Meulen laat wetenschapsjournalist Melchior Meijer vanmiddag zien dat zijn stellingen uit de media geweerd worden. Industrie, overheid, voedingsautoriteiten en de media kunnen en willen de discussie niet aan. Omdat de materie te complex én 'not done' is vanwege een aantal zwaarwegende belangen.
Lees Meijer's ontluisterende antwoord op Van der Meulen's vraag bij de posting Goed voor hart en bloedvaten. Het is een hele leesrit, maar het blijkt explosieve lectuur.

Ik begrijp het wel: hoe houd je autoriteit als blijkt dat je het hele volk zo lang, zo duidelijk en zo bewust een rad voor ogen hebt gedraaid omdat je niet wist hoe je moest vertellen dat je ongelijk had. Maar anderzijds: wat gebeurt er met die autoriteit als het hoe dan ook aan het licht komt?
Inzichten en kennis kunnen immers veranderen. Er lijkt op zijn minst aanleiding om in te zien dat het rationeel is om eens te bezien of de stelligheid waarmee verzadigd vet in de ban is gedaan en het 'techstofje' linolzuur de hemel in is geprezen enige bijstelling vereist.

Laten we er geen illusies over hebben: met de toenemende verwetenschappelijking van voeding zullen dit soort vragen zich steeds meer gaan voordoen. Wetenschap is nl. niks meer dan ... de laatste stand van onze inzichten.
Waarheid en zekerheid zijn per definitie een illusie. Goeie wetenschap produceert niet meer - maar ook niet minder - dan voortschrijdend inzicht. So what's the problem?
Dit artikel afdrukken