Jaarlijks sterven gemiddeld 39.000 Nederlanders met diabetes type 1 of type 2, kopt De Telegraaf.
Mensen met diabetes hebben een grotere kans om vroegtijdig te overlijden: voor 45- tot 70-jarigen met diabetes type 1 is de kans op overlijden vijf keer zo groot als voor mensen zonder diabetes en voor mensen met diabetes type 2 is dit twee keer zo groot. Mensen van 45 jaar met diabetes type 1 leven naar verwachting dertien jaar korter en mensen van 45 jaar met type 2 naar verwachting drie jaar.
Dat blijkt uit analyses van het Nivel en het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) over patiëntencijfers over de periode 2012-2019. Ze werden uitgevoerd in opdracht van het Diabetes Fonds.
Het Nivel beveelt artsen en het publiek regelmatige controle van de bloedglucosespiegel en alert zijn op de ontwikkeling van complicaties aan. Vroegtijdige aanpak van gesignaleerde kwalen draagt bij aan de kwaliteit van leven en de levensverwachting van patiënten.
Anders dan De Telegraaf, vestigen Nivel en RIVM de aandacht op de opmerkelijke verhouding tussen een aantal getallen. Mogelijk is het aantal diabetesdoden in ons land te laag ingeschat.
In totaal overleden tussen 2012 - 2019 1.142.517 personen ouder dan 45 jaar. Gemiddeld ging het om 143.000 mensen per jaar. Onder hen waren naar schatting gemiddeld 39.000 mensen die bij de huisarts bekend waren als patiënten met diabetes. Het ging om 2.300 mannen en 2.600 vrouwen met diabetes type 1 (3%) en 17.000 mannen en 17.000 vrouwen met diabetes type 2 (24%).
Terwijl ruim 25% van de 45-plussers die overleden diabetes hadden, werd bij slechts 7% van hen diabetes ook als doodsoorzaak gemeld. Of het daadwerkelijk om 39.000 diabetesdoden gaat, is echter onduidelijk. Aannemelijk is niettemin dat het er meer kunnen zijn dan 7%. Als dat laatste het geval is, dan is er aanleiding om patiëntendossiers beter bij te houden door artsen beter op te leiden in het beschrijven van ziekteverschijnselen en doodsoorzaken. Zo kan iemand nu officieel overlijden door een hartaanval of nierfalen, terwijl die technische oorzaken het gevolg zijn van een totaalsituatie van onderliggend lijden aan welvaartsziekten.
Ter vergelijking: over een periode van bijna 20 maanden telde het RIVM tot op heden 18.340 Covid-19 doden. Ook voor Covid-doden geldt het vermoeden dat velen niet zijn overleden als gevolg van de virusinfectie maar door een onderliggend ziektecomplex; tevens is theoretisch denkbaar dat mensen die technisch gezien zijn overleden aan bijvoorbeeld orgaanfalen, het slachtoffer zijn geworden van een infectie met het SARS-CoV-2 virus dat niet als Covid-19 is geregistreerd.
Mensen met diabetes hebben een grotere kans om vroegtijdig te overlijden: voor 45- tot 70-jarigen met diabetes type 1 is de kans op overlijden vijf keer zo groot als voor mensen zonder diabetes en voor mensen met diabetes type 2 is dit twee keer zo groot. Mensen van 45 jaar met diabetes type 1 leven naar verwachting dertien jaar korter en mensen van 45 jaar met type 2 naar verwachting drie jaar.
Dat blijkt uit analyses van het Nivel en het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) over patiëntencijfers over de periode 2012-2019. Ze werden uitgevoerd in opdracht van het Diabetes Fonds.
Het Nivel beveelt artsen en het publiek regelmatige controle van de bloedglucosespiegel en alert zijn op de ontwikkeling van complicaties aan. Vroegtijdige aanpak van gesignaleerde kwalen draagt bij aan de kwaliteit van leven en de levensverwachting van patiënten.
Anders dan De Telegraaf, vestigen Nivel en RIVM de aandacht op de opmerkelijke verhouding tussen een aantal getallen. Mogelijk is het aantal diabetesdoden in ons land te laag ingeschat.
In totaal overleden tussen 2012 - 2019 1.142.517 personen ouder dan 45 jaar. Gemiddeld ging het om 143.000 mensen per jaar. Onder hen waren naar schatting gemiddeld 39.000 mensen die bij de huisarts bekend waren als patiënten met diabetes. Het ging om 2.300 mannen en 2.600 vrouwen met diabetes type 1 (3%) en 17.000 mannen en 17.000 vrouwen met diabetes type 2 (24%).
Terwijl ruim 25% van de 45-plussers die overleden diabetes hadden, werd bij slechts 7% van hen diabetes ook als doodsoorzaak gemeld. Of het daadwerkelijk om 39.000 diabetesdoden gaat, is echter onduidelijk. Aannemelijk is niettemin dat het er meer kunnen zijn dan 7%. Als dat laatste het geval is, dan is er aanleiding om patiëntendossiers beter bij te houden door artsen beter op te leiden in het beschrijven van ziekteverschijnselen en doodsoorzaken. Zo kan iemand nu officieel overlijden door een hartaanval of nierfalen, terwijl die technische oorzaken het gevolg zijn van een totaalsituatie van onderliggend lijden aan welvaartsziekten.
Ter vergelijking: over een periode van bijna 20 maanden telde het RIVM tot op heden 18.340 Covid-19 doden. Ook voor Covid-doden geldt het vermoeden dat velen niet zijn overleden als gevolg van de virusinfectie maar door een onderliggend ziektecomplex; tevens is theoretisch denkbaar dat mensen die technisch gezien zijn overleden aan bijvoorbeeld orgaanfalen, het slachtoffer zijn geworden van een infectie met het SARS-CoV-2 virus dat niet als Covid-19 is geregistreerd.
Ik ben iemand met type 1 diabetes; kijk dan wat sterker naar een dergelijk artikel. Krijg de indruk dat het Diabetesfonds moeite doet om de ernst van diabetes nog groter te maken dan het in werkelijkheid is. Bij veel mensen die diabetes hebben en overlijden hoeft diabetes niet de oorzaak te zijn van het overlijden. Mogelijk indirect omdat diabetes heeft geleid tot nier- of hartproblemen. Maar tegenwoordig zijn de mogelijkheden om je bloedglucose te managen ( via sensor technologie en alarm voor te hoge of te lage bloedsuiker) zo goed, dat met een behoorlijk zelfmanagement de risico’s op vroegtijdig overlijden sterk geminimaliseerd kunnen worden. We moeten dus uitkijken te grote doemverhalen neer te zetten. Wel is uiteraard meer aandacht nodig voor een gezonde leefstijl en gezonde voeding ( ook met minder UPF, ultra- processed Food) om de kans op obesitas te verkleinen.
Binnenkort begint weer de collecteweek voor het Diabetesfonds. Mooie timing om nu op die manier gratis publiciteit te krijgen. Ik ga weer collecteren.
De Telegraaf bedient de collecte in ieder geval goed.
Verder is het natuurlijk weer een boeiend gevalletje: wat is een feit en hoe beschrijf je het?
Maar boeiend is het, want de kop had ook kunnen luiden 'Twee keer zoveel diabetes- als covid-doden'.
Mijn oma overleefde een voetamputatie, als gevolg van diabetes (vermoedelijk veroorzaakt door ondervoeding gedurende haar gedwongen verblijf in Jappenkampen), niet. Ze werd 94. Hoe is zij meegenomen in de statistieken? Ouderdom, mislukte operatie, diabetes, oorlogsslachtoffer? Lijkt mij moeilijk om een hokje aan te kruisen. Bestaan hier geen richtlijnen voor?
Mag ik de dokters in deze zaal vragen of ze antwoord zouden willen geven op de vraag van Ellen-Maureen?
Ik doe een beroep op Catherine J. de Jong, Frank van Berkum, Jurgen Seppen, Hanno Pijl en - geen dokter, maar wel een kenner van obesitas en monitoring - Jaap Seidell.
Wettelijke verplichting tot meineed.......
Arts en Patholoog Frank van der Goot is stellig; de doodsoorzaak is vaak niet bekend ofwel natte vinger werk...
vond ik in april wel interessant en past hier ook wel denk ik.