Gezien de niet aflatende reeks hele leugens en halve waarheden die de laatste vijf jaar over de landbouwsector zijn uitgestort, kan ik me de hopeloze frustratie onder de boeren heel goed voorstellen. Media, NGO’s, politieke partijen en zelfs wetenschappers en overheden hebben zich schuldig gemaakt aan het systematisch versimpelen van de werkelijkheid (nu we het daar toch over hebben) terwille van…. zeg het maar: eigenbelang, status, klantenbinding, aflaat aan achterbannen, leden en opdrachtgevers, prettig meehuilen.
En daar komt nu ook nog eens het verwijt bij dat ze daar helemaal verkeerd op reageren en dat ze “het zover hebben laten komen.”
Ik blijf erbij: als de overheid niet met een serieus dialoogvoorstel komt, kan ik niet alleen de verantwoordelijkheid bij de boeren leggen als het fout loopt.
Want daar heb ik nog niets over gehoord: wel onvoorwaardelijke krimp maar niks over de vraag: welke voedselvoorziening willen we eigenlijk in ons land? Daar is met boeren een prima dialoog over te voeren.