Het is een mooie zomer. Voor boeren een zomer om te gedenken. Ja, er was flinke wateroverlast, met desastreuze gevolgen voor sommige boeren. Maar, wat is er op de meeste plaatsen veel gegroeid! Wat staan de gewassen er op veel plaatsen schitterend bij! En dat na 3 droge jaren en doemverhalen over klimaatverandering, extreme droogtes enzovoorts. Als de prijzen dan ook nog een beetje meewerken zijn ‘Den Haag’ en de Randstad snel naar de achtergrond verdwenen op het boerenerf. Ware het niet dat MOB en de anti-dierhouderijclubs niet stilzitten.
Opnieuw wil MOB tal van veehouderijen in Noord-Brabant aanpakken vanwege de stikstofkwestie. Dier&Recht startte in komkommertijd in de grote steden een agressieve openbare campagne met termen als ‘zuivel is dodelijk’ en ‘zuivel veroorzaakt ernstig dierenleed’. Begrijpelijk dat boeren op hun achterste benen staan en dit niet pikken. Een boerenactiegroep voerde een kort geding en tot ieders verbazing werd een deel van de campagne door de rechter verboden. Blijkbaar zijn er toch grenzen aan de vrijheid van meningsuiting.
Het is echter slechts een slag in het grote geheel. Al jaren blijkt de agrarische sector niet in staat zich te verbinden, en een effectief weerwoord te geven tégen alle negativiteit en framing van partijen en personen, die vinden dat ‘alles anders moet’, of die zelfs geen enkele dierhouderij meer willen. Daardoor blijft het een gevecht in de marge, meestal reactief. De weinige campagnes die worden gevoerd zijn vaak gericht op 1 deel van de sector of voor een specifiek doel en missen de kracht, omvang en middelen van het geheel.
Bestuurders zullen hoe dan ook de wil moeten hebben om samen te werken, en niet weg te lopen bij onenigheid. Twee nieuwe actiegroepen timmeren hard aan de weg om hun invloed te doen gelden. De één door vooral in te spelen op emoties, gebruik te maken van de aloude ‘wij’ tegen ‘zij’-technieken en roemruchte strijdtaal. De andere door met moderne communicatielijnen breed te verbinden als de genuanceerde constructieve partij. Beide partijen lijken hun bestaansrecht te hebben gevonden, maar gaan de wereld niet veranderen.
Een gezamenlijke strategie en zelfverloochening zijn nodig. Niet alleen bij de heren bestuurders zoals ikzelf, maar ook bij boeren achter het toetsenbord die (te) vaak met hun mening iedere inzet doodslaan en afserveren. Samenwerken betekent niet alles in een keurslijf persen en één visie of doel moeten hebben. Het betekent wél elkaar erkennen en een plaats gunnen. En gebruikmaken van elkaars kracht én middelen in het collectieve belang. Ook als je het een keer niet eens bent, hoef je dat niet meteen van de daken schreeuwen in je eigen deelbelang. En zonder dat ‘oude olifanten' steeds weer de kop opsteken om zich te laten gelden. Waarom toch, want het maakt het geheel kapot.
Zijn we als behartigers van het boerenbelang klaar voor de gezamenlijkheid, of moeten de belangen eerst nog langer verkwanseld en het draagvlak vérder weggegeven worden?
Dit artikel afdrukken
Het is echter slechts een slag in het grote geheel. Al jaren blijkt de agrarische sector niet in staat zich te verbinden, en een effectief weerwoord te geven tégen alle negativiteit en framing van partijen en personen, die vinden dat ‘alles anders moet’, of die zelfs geen enkele dierhouderij meer willen. Daardoor blijft het een gevecht in de marge, meestal reactief. De weinige campagnes die worden gevoerd zijn vaak gericht op 1 deel van de sector of voor een specifiek doel en missen de kracht, omvang en middelen van het geheel.
Zijn we als behartigers van het boerenbelang klaar voor de gezamenlijkheid, of moeten de belangen eerst nog langer verkwanseld en het draagvlak vérder weggegeven worden?In de belangenbehartiging is het niet anders. De oude boerenbelangenbehartiger zit verstrikt in z’n eigen netwerk van interne belangen en financiële connecties met allerlei partijen. Druk met de boel bij elkaar en overeind houden, zal de nieuwe voorzitter waarschijnlijk geen verandering brengen. Het jonge broertje van de oude partij loopt veilig in dit patroon mee. Dan zijn er wat clubs in de melkveehouderij die in een wurggreep zitten en in feite al lange tijd krachteloos zijn door zelfs intern niet te willen samenwerken. Is het bestaansrecht voor deze clubs niet gewoon verstreken?
Bestuurders zullen hoe dan ook de wil moeten hebben om samen te werken, en niet weg te lopen bij onenigheid. Twee nieuwe actiegroepen timmeren hard aan de weg om hun invloed te doen gelden. De één door vooral in te spelen op emoties, gebruik te maken van de aloude ‘wij’ tegen ‘zij’-technieken en roemruchte strijdtaal. De andere door met moderne communicatielijnen breed te verbinden als de genuanceerde constructieve partij. Beide partijen lijken hun bestaansrecht te hebben gevonden, maar gaan de wereld niet veranderen.
Een gezamenlijke strategie en zelfverloochening zijn nodig. Niet alleen bij de heren bestuurders zoals ikzelf, maar ook bij boeren achter het toetsenbord die (te) vaak met hun mening iedere inzet doodslaan en afserveren. Samenwerken betekent niet alles in een keurslijf persen en één visie of doel moeten hebben. Het betekent wél elkaar erkennen en een plaats gunnen. En gebruikmaken van elkaars kracht én middelen in het collectieve belang. Ook als je het een keer niet eens bent, hoef je dat niet meteen van de daken schreeuwen in je eigen deelbelang. En zonder dat ‘oude olifanten' steeds weer de kop opsteken om zich te laten gelden. Waarom toch, want het maakt het geheel kapot.
Zijn we als behartigers van het boerenbelang klaar voor de gezamenlijkheid, of moeten de belangen eerst nog langer verkwanseld en het draagvlak vérder weggegeven worden?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik hoop niet dat dit opiniestuk van hetzelfde allooi is als uw bestuurlijke kwaliteiten, want dat bent u zelf al het antwoord op dit oeverloze geleuter.
Hans, je bent doorgaans genuanceerd. Hier heel scherp. Wil je je irritatie wat nader toelichten?
#2 Dick de manier waarop dit stuk is geschreven irriteert mij, want eerst creëert de schrijver een frame waar je iets van kunt vinden en vervolgens roept hij op tot samenwerking, zonder dat ik kan duiden welke achtergrond er bij deze persoon hoort. Dit vind ik toch wel relevant, aangezien hij zelf niet onafhankelijk is als actief bestuurder. Ik ben dan ook benieuwd hoe open de schrijver zelf is in zijn denken. Wil hij samenwerken met bijv. caring farmers tot aan fdf toe en gelooft hij hier zelf in? Waar op de maatlat ligt hij.
De irritatie zit vooral in de wijze waarop het is verwoord. Hetzelfde geleuter als dat je na een vergadering aan de bar hoort, terwijl er tijdens de vergadering geen mond wordt opengetrokken. Ik heb ooit eens een aantal jaren als bestuursondersteuner gewerkt en ben gestopt, omdat ik mij meer sociaal werker voelde via wie alle ongemakken van bestuurders wellicht via een omweg toch een weg konden vinden. We zijn grandioos in het omzeilen van de confrontatie. We praten dag in dag uit over de waan van de dag, van probleem naar probleem, maar inhoudelijke discussies over onze waarden en die van de leden van waaruit je gaat handelen. Ik heb ze nog zelden meegemaakt.
Zou je dit doen dan denk ik dat je gewoon reëel moet zijn en in moet zien dat de diversiteit in denkrichtingen over hoe wij het "boerenlandschap" zien de laatste jaren sterk verandert en deze verandering gepaard gaat met ongemakken. De groep andersdenkenden wordt groter en diverser. Ik heb het idee dat deze realiteit, velen niet onder ogen willen zien en daarom sterk vast willen houden aan het samen werken, terwijl als je naar de waarden van de verschillende groeperingen kijkt eigenlijk weet dat dit onmogelijk is. Dus acceptatie van deze diversiteit is een eerste stap in het komen tot samenwerking.
Hans, dank voor je duidelijke antwoord en rake typering van het boerengesprek! Dat heeft waarde voor de lezer.
Maar er is nu een BoerBurgerBeweging die straks 7(?) zetels heeft.
Belangenbehartiging op het hoogste niveau mogelijk, wat wil je nog meer!