Zevenenvijftig vissersschepen voeren zaterdag 14 augustus uit om bij de haven van Breezanddijk en Windpark Fryslân actie te voeren voor hun bestaan. Ze strijden voor de zin van hun bestaan.
Het AD meldt dat een aantal schepen de piratenvlag met het doodshoofd heeft gehesen. Op andere wapperde de Nederlandse vlag ondersteboven in de mast. Blauw, wit, rood, staat voor de visser in nood. Een omgekeerde vlag is voor zeelui het signaal dat er een noodsituatie is.
De actie bestond uit een vlootschouw. Vissersschepen uit Friesland en Noord-Holland voeren langs elkaar en verzamelden zich bij de dijk voor een actiemoment met toespraken en een schouwspel van rook, lichtkogels en schallende scheepshoorns van de kotters. Van de wal klonken de noodklokken. "Het water staat de vissers aan de lippen. Door allerlei maatregelen is ons visgebied steeds verder ingeperkt en kunnen we er eigenlijk niet over meepraten bij de politiek”, zei Martijn van den Berg, bestuurslid van het organiserend comité Eendracht Maakt Kracht.
De vissers blijken niet tegen de bouw van windmolens, tegen de inrichting van ruimte voor meer zee-natuur of tegen strengere handhaving van regels. Ze willen de zekerheid dat de bouw van windturbines op de Noordzee en het IJsselmeer geen negatieve gevolgen heeft voor hun manier van leven.
De aard van het protest is gemakkelijk mis te verstaan. Als journalisten vragen of ze te weinig verdienen, bevestigen ze dat. Maar ze bedoelen vooral dat zomaar een streep wordt gehaald door de betekenis die hun leven en de opvolging daarvan door hun kinderen, al generaties heeft. Visser ben je; je wordt het niet en daarom voelt het als sterven als je het straks niet meer kunt zijn. "Wij zijn de oudste gebruikers van de zee", zegt visser Adriaan Boer in een video van De Telegraaf.
Uit de uitspraken klinkt rouw over het einde van een manier van leven die voor de vissers helemaal niet hoeft te eindigen omdat ze niet weten of het offeren van hun bestaan wel de resultaten zal opleveren waar vooruitgangsoptimisten op hopen. "Er is gewoon een industrieterrein aangelegd in een Natura 2000-natuurgebied, mét steun van Greenpeace", zegt een visser over het windmolenpark in het noorden van het IJsselmeer. Moderne denkers beschikken over land en zee en gaan ermee om zoals ze denken dat het moet. Ze hebben geen respect en waardering voor tradities en hun ontwikkeling.
Overleg met ons en respecteer onze waarden en tradities, zeggen de vissers met zoveel woorden. Diezelfde motieven lagen in 2019 ten grondslag aan de 1 oktober-protesten van Nederlandse boeren op het Malieveld die nog steeds doorsmeulen in sindsdien steeds weer opflakkerende acties waarvan de laatste plaatsvond op 7 juli van dit jaar. Ook voor het gros van de boeren, de landcollega's van de visserman, geldt dat je als boer geboren bent. Daarom zijn ze zo verbitterd over het gebrek aan respect voor hun identiteit nu de stad hun land in bezit neemt met als argument dat daar goede ecologische redenen voor zijn.
Dit artikel afdrukken
De actie bestond uit een vlootschouw. Vissersschepen uit Friesland en Noord-Holland voeren langs elkaar en verzamelden zich bij de dijk voor een actiemoment met toespraken en een schouwspel van rook, lichtkogels en schallende scheepshoorns van de kotters. Van de wal klonken de noodklokken. "Het water staat de vissers aan de lippen. Door allerlei maatregelen is ons visgebied steeds verder ingeperkt en kunnen we er eigenlijk niet over meepraten bij de politiek”, zei Martijn van den Berg, bestuurslid van het organiserend comité Eendracht Maakt Kracht.
De vissers blijken niet tegen de bouw van windmolens, tegen de inrichting van ruimte voor meer zee-natuur of tegen strengere handhaving van regels. Ze willen de zekerheid dat de bouw van windturbines op de Noordzee en het IJsselmeer geen negatieve gevolgen heeft voor hun manier van leven.
Visser ben je; je wordt het niet en daarom voelt het als sterven als je het straks niet meer kunt zijnDe vissers merken dat de vis zich anders gedraagt sinds er windmolens zijn gebouwd. "Je kunt niet het ene probleem oplossen en tegelijkertijd een ander probleem creëren”, zegt Van den Berg. Er lopen onderzoeken die vermoedelijk zullen aantonen dat de windturbines op zee het ecosysteem in zee beïnvloeden. Onduidelijk nog is of dat positief, negatief of van alle twee wat is. Sowieso zijn de uitkomsten van onderzoek geen garantie voor voluit uitgevoerde veranderingen in het gebruik van de zee.
De aard van het protest is gemakkelijk mis te verstaan. Als journalisten vragen of ze te weinig verdienen, bevestigen ze dat. Maar ze bedoelen vooral dat zomaar een streep wordt gehaald door de betekenis die hun leven en de opvolging daarvan door hun kinderen, al generaties heeft. Visser ben je; je wordt het niet en daarom voelt het als sterven als je het straks niet meer kunt zijn. "Wij zijn de oudste gebruikers van de zee", zegt visser Adriaan Boer in een video van De Telegraaf.
Uit de uitspraken klinkt rouw over het einde van een manier van leven die voor de vissers helemaal niet hoeft te eindigen omdat ze niet weten of het offeren van hun bestaan wel de resultaten zal opleveren waar vooruitgangsoptimisten op hopen. "Er is gewoon een industrieterrein aangelegd in een Natura 2000-natuurgebied, mét steun van Greenpeace", zegt een visser over het windmolenpark in het noorden van het IJsselmeer. Moderne denkers beschikken over land en zee en gaan ermee om zoals ze denken dat het moet. Ze hebben geen respect en waardering voor tradities en hun ontwikkeling.
Overleg met ons en respecteer onze waarden en tradities, zeggen de vissers met zoveel woorden. Diezelfde motieven lagen in 2019 ten grondslag aan de 1 oktober-protesten van Nederlandse boeren op het Malieveld die nog steeds doorsmeulen in sindsdien steeds weer opflakkerende acties waarvan de laatste plaatsvond op 7 juli van dit jaar. Ook voor het gros van de boeren, de landcollega's van de visserman, geldt dat je als boer geboren bent. Daarom zijn ze zo verbitterd over het gebrek aan respect voor hun identiteit nu de stad hun land in bezit neemt met als argument dat daar goede ecologische redenen voor zijn.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Van wie is de zee? In het kadaster kan ik het nergens vinden. En sinds Hugo de Groot weet ik het niet helemaal vanwege de Mare Librum buiten een bepaalde grens. Bij grond is dat nog iets anders. Daar zijn het staten die beslissen binnen hun grenzen. En daar is dus sprake van al dan niet gedeeld eigendom en rechten al dan niet met beperkingen. Volgens het kadaster is mijn grond mijn eigendom binnen de kaders van de wet, zo lang dat niet vervreemd wordt naar een ander. Ongeacht of een bepaalde doctrine niks met eigendommen en andere rechten heeft.
Volgens mijn bescheiden mening is dat niet helemaal correct Piet. Ik heb een tijdje meegedraaid in het makelaarsleven en daar bestaat zoiets als gebruikers recht. Als iemand een bepaalde tijd een stuk land van jou heeft bewerkt met je medeweten, zonder een bepaalde, op schrift gestelde bepaling, verkrijgt deze persoon het gebruikers recht. Ik denk en vermoed dat zoiets voor de vissers ook zou kunnen gelden. Ik kan me ook niet herinneren dat daar ooit tegen geprotesteerd is in Nederland.
Ik wil ook de zekerheid dat al die nieuwe milieuregels en andere gekkigheid geen effect hebben op mijn manier van leven. Ik wil gewoon doorgaan met vliegen en autorijden en bbq-en, daarmee geef ik uiting aan wie ik ben.
#3 is ironisch geschreven, maar - denk ik - wel degelijk de reden voor het succes van rechts (en links) populisme. 'Gewone mensen' en vissers hebben iets gemeen: ze vinden dat ze recht hebben op het leven zoals ze dat leven.
Piet Hermus #1, voorafgaand aan de sedentaire boer was er de jager die zijn heilige jachtgronden had. Begrijp ik nou goed dat jij - inboerling op basis van eigendomsrechten (voor het eerst vastgelegd in de Bijbel) - de bestaansrechten van diens oudere voorganger sociologisch zonder meer durft door te halen?