3 min
Jack van Messel noemt op 14 juli jl. in een opiniestuk het ophangen van camera’s in slachthuizen onzin, wegkijken en je geweten afkopen. Slachterijen moeten volgens hem zelf orde op zaken stellen en de afstomping tegengaan die nu eenmaal zou ontstaan als je routinematig bezig bent met het doden van dieren. Maar camera’s zijn daarbij nu juist heel zinnig om foute situaties te identificeren, medewerkers op fouten aan te spreken en om te gebruiken voor scholing en training. Dat zegt Bert van den Berg, programmamanager veehouderij bij de Dierenbescherming.
Met zijn opmerkingen doet Van Messel geen recht aan de problemen die er in veel slachthuizen spelen:
Intelligent cameratoezicht zinnig om de orde in slachthuizen te bewaken
Niemand beweert dat met het ophangen van camera’s in slachthuizen alle problemen opgelost zijn. Maar het is beslist geen onzin en wegkijken. Integendeel, camera’s zijn juist een heel zinnig instrument om goed in de gaten te houden of er niets mis gaat.
Deloitte heeft samen met de Dierenbescherming, Eyes on Animals en slachterij VION een innovatief camerasysteem ontwikkeld dat met behulp van kunstmatige intelligentie automatisch beelden van potentiële dierenwelzijnsproblemen herkent. Dit wordt in een dashboard aangeboden aan de dierenwelzijnsfunctionaris van het slachthuis. Die hoeft daardoor niet meer uren camerabeelden door te nemen met het risico dat er mogelijke foute situaties worden gemist, maar krijgt al die situaties voorgeschoteld en kan daarop waar nodig actie ondernemen.
De werkdruk in slachterijen moet omlaag
Slachterijen slachten vaak vele dieren per uur. Het gevolg is dat het personeel maar enkele seconden heeft om te bepalen hoe om te gaan met dieren die niet doen wat de bedoeling is, bijvoorbeeld doorlopen. Er wordt dan al gauw naar ongeoorloofde middelen gegrepen zoals hard slaan, schoppen en aan ledematen trekken. In menige slachterij gaat het mis daar waar dieren alleen verder moeten maar niet uit de groep willen, of waar te veel dieren in korte tijd door een flessenhals moeten om gedoseerd naar de bedwelmingsplek te gaan.
Oplossingsrichtingen zijn minder dieren per uur slachten en/of niet bijvoorbeeld 700 dieren per uur door één flessenhals sturen, maar 700 dieren door bijvooorbeeld 4 flessenhalzen sturen, dus 175 dieren per uur per flessenhals. Het dier krijgt zo meer tijd de flessenhals te passeren en het personeel meer tijd om daarbij zo nodig op een verantwoorde manier het dier aan te sporen door te lopen.
Personeel moet in vaste dienst en beter worden geschoold
Het werken in slachthuizen is zwaar en niet erg geliefd. De meeste slachthuizen hebben dan ook grote moeite personeel te werven, op te leiden en vast te houden. Er werken dan ook veel arbeidsmigranten uit Oost-Europa op tijdelijke basis. Naast het zware werk hebben die ook vaak te maken met stress van slechte arbeidsvoorwaarden en woon- en vervoersomstandigheden. Het zijn stressfactoren die niet helpen bij het na het werk ontspannen en uitrusten om de volgende dag weer fit en monter aan het werk te gaan. Dit kan op de omgang met dieren een negatief effect hebben.
Blijkens recente studies van het wetenschappelijk Panel on Animal Health and Animal welfare van de European Food Safety Authority vormt de mens het grootste risico voor het dierenwelzijn in slachthuizen. Het Panel constateert dat dit komt door gebrek aan goede vaardigheden en door uitputting.
Slachthuispersoneel dat met levende dieren werkt moet verplicht een training volgen (art. 7, EU Verordening 1099/2009). De training Dierenwelzijn duurt een dag inclusief examen. Daarin moeten zaken aan de orde komen als gedrag, stress en lijden van dieren, en het uitladen, drijven, fixeren, bedwelmen, ophangen en verbloeden van dieren. Het is niet realistisch te verwachten dat iemand op één dag voldoende kennis en vaardigheden opdoet. Extra uitdaging is dat de training in de talen van de herkomstlanden moet, of dat de docent simultaan vertaald wordt.
Het personeel in vaste dienst nemen en beter scholen en trainen zal de omgang met de dieren drastisch verbeteren.
Conclusie
Helemaal een eind maken aan fouten en misstanden in slachterijen zal wel nooit lukken. Maar het inzetten van intelligent cameratoezicht is een belangrijk instrument om te zorgen dat de fouten en misstanden niet onopgemerkt blijven en dat er alles aan gedaan wordt om ze zo niet tot nul dan toch in elk geval tot een minimum te beperken.
Dit artikel afdrukken
- Menig slachterij slaagt er kennelijk niet in, getuige de misstanden die regelmatig naar buiten komen, om te zorgen dat het personeel op een verantwoorde manier omgaat met de dieren;
- De werksnelheid in veel slachthuizen ligt hoog. Per uur moeten vele honderden dieren uitgeladen, door het slachthuis gedreven, gedood en verwerkt worden. Ze vallen daarmee niet goed te praten, maar het kan een deel van de fouten en misstanden verklaren;
- Het werken in slachthuizen is zwaar en niet erg geliefd. De meeste slachthuizen hebben dan ook grote moeite personeel te werven, op te leiden en vast te houden.
Intelligent cameratoezicht zinnig om de orde in slachthuizen te bewaken
Niemand beweert dat met het ophangen van camera’s in slachthuizen alle problemen opgelost zijn. Maar het is beslist geen onzin en wegkijken. Integendeel, camera’s zijn juist een heel zinnig instrument om goed in de gaten te houden of er niets mis gaat.
Deloitte heeft samen met de Dierenbescherming, Eyes on Animals en slachterij VION een innovatief camerasysteem ontwikkeld dat met behulp van kunstmatige intelligentie automatisch beelden van potentiële dierenwelzijnsproblemen herkent. Dit wordt in een dashboard aangeboden aan de dierenwelzijnsfunctionaris van het slachthuis. Die hoeft daardoor niet meer uren camerabeelden door te nemen met het risico dat er mogelijke foute situaties worden gemist, maar krijgt al die situaties voorgeschoteld en kan daarop waar nodig actie ondernemen.
De werkdruk in slachterijen moet omlaag
Slachterijen slachten vaak vele dieren per uur. Het gevolg is dat het personeel maar enkele seconden heeft om te bepalen hoe om te gaan met dieren die niet doen wat de bedoeling is, bijvoorbeeld doorlopen. Er wordt dan al gauw naar ongeoorloofde middelen gegrepen zoals hard slaan, schoppen en aan ledematen trekken. In menige slachterij gaat het mis daar waar dieren alleen verder moeten maar niet uit de groep willen, of waar te veel dieren in korte tijd door een flessenhals moeten om gedoseerd naar de bedwelmingsplek te gaan.
Oplossingsrichtingen zijn minder dieren per uur slachten en/of niet bijvoorbeeld 700 dieren per uur door één flessenhals sturen, maar 700 dieren door bijvooorbeeld 4 flessenhalzen sturen, dus 175 dieren per uur per flessenhals. Het dier krijgt zo meer tijd de flessenhals te passeren en het personeel meer tijd om daarbij zo nodig op een verantwoorde manier het dier aan te sporen door te lopen.
Personeel moet in vaste dienst en beter worden geschoold
Het werken in slachthuizen is zwaar en niet erg geliefd. De meeste slachthuizen hebben dan ook grote moeite personeel te werven, op te leiden en vast te houden. Er werken dan ook veel arbeidsmigranten uit Oost-Europa op tijdelijke basis. Naast het zware werk hebben die ook vaak te maken met stress van slechte arbeidsvoorwaarden en woon- en vervoersomstandigheden. Het zijn stressfactoren die niet helpen bij het na het werk ontspannen en uitrusten om de volgende dag weer fit en monter aan het werk te gaan. Dit kan op de omgang met dieren een negatief effect hebben.
Blijkens recente studies van het wetenschappelijk Panel on Animal Health and Animal welfare van de European Food Safety Authority vormt de mens het grootste risico voor het dierenwelzijn in slachthuizen. Het Panel constateert dat dit komt door gebrek aan goede vaardigheden en door uitputting.
- Slaughter of animals: poultry, 26-9-2019: 35 gevaren, waarvan 29 terug te voeren op het personeel
- Welfare of pigs at slaughter, 6-5-2020: 30 gevaren, waarvan 29 terug te voeren op het personeel
- Welfare of cattle at slaughter, 24-9-20: 40 gevaren waarvan 39 terug te voeren op het personeel
Slachthuispersoneel dat met levende dieren werkt moet verplicht een training volgen (art. 7, EU Verordening 1099/2009). De training Dierenwelzijn duurt een dag inclusief examen. Daarin moeten zaken aan de orde komen als gedrag, stress en lijden van dieren, en het uitladen, drijven, fixeren, bedwelmen, ophangen en verbloeden van dieren. Het is niet realistisch te verwachten dat iemand op één dag voldoende kennis en vaardigheden opdoet. Extra uitdaging is dat de training in de talen van de herkomstlanden moet, of dat de docent simultaan vertaald wordt.
Het personeel in vaste dienst nemen en beter scholen en trainen zal de omgang met de dieren drastisch verbeteren.
Conclusie
Helemaal een eind maken aan fouten en misstanden in slachterijen zal wel nooit lukken. Maar het inzetten van intelligent cameratoezicht is een belangrijk instrument om te zorgen dat de fouten en misstanden niet onopgemerkt blijven en dat er alles aan gedaan wordt om ze zo niet tot nul dan toch in elk geval tot een minimum te beperken.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Helemaal eens met Bert van den Berg , met een kleine aanvulling: er moet dus geld bij, voor personeel, training, verlaging werkdruk, controles, et cetera. Vlees wordt dus duurder. En dat moeten we met z'n allen accepteren (inkopers, supermarkten, exporteurs, consumenten).
Het zou al helpen als er een gang naast de drijfgang komt met allemaal poortjes. Als het dier tegendraads dan kan het naar Single Ride en kan de groep varkens door. Of de volgende groep komen. De dieren in de single ride hebben dan meer tijd om naar voren te bewegen.
Mag de ME Ook aangesproken worden op mensmishandeling als er een demonstrant niet op tijd vertrekt en stokslagen krijgt? Gaan we de ME Ook voorzien van drijfschotjes?
‘Wegkijken’ met een camera? Hoe werkt zoiets?
Had dat slachthuis geen camera's maar wisten de medewerkers niet exact waar de dode hoeken waren?
#2 Volgens mij kan je altijd een klacht indienen tegen de ME (of er werkelijk iets mee gedaan wordt is een tweede). Daarnaast zijn mensen al meerdere malen gevorderd weg te gaan voordat de ME ingrijpt.
Bijkans hebben "we" op iedere hoek van een straat een camera staan! Edoch kunnen we niet voorkomen dat er dagelijks mensen verongelukken in het verkeer.
Het is een zaak van handhaven.
Maar ja, hoeveel menskracht wil men hiervoor inzetten?
Belangrijker nog, wie wil zich daarvoor laten lenen.