Wat we nog niet meemaakten, was een koud en nat voorjaar dat duurde tot juni. En toen het 2 weekjes warm en droog was, moesten de boeren alweer beregenen.
De 2 weken vlogen voorbij. Toen ging het weer regenen. De akkers stonden blank, niet een beetje maar zodanig dat de oogst verloren is. Dat is het gevolg van water dat niet weg kan door overvloedige regenval en zwaar landbouwmaterieel dat de onderlagen van de bodem heeft ingeklonken zodat het water er niet in kan lopen, maar er ook niet in kan worden opgeslagen.
"Hoe kan het dat Nederland", schreef droogte-wetenschapsjournalist René Didde in de Volkskrant, "het geen twee weken zonder nieuw hemelwater kan uitzingen?" Voor de inmiddels zoveelste keer voegde hij daar een voor zijn lezers inmiddels bekend antwoord aan toe: "Het antwoord is dat, ondanks lovenswaardige pogingen van waterschappen, boeren en beheerders van natuurterreinen, Nederland veel te weinig water reserveert als appeltje voor de dorst." Nederland voert het water dat hier valt zo snel mogelijk weer af. Dat doen we voor bewoning (anders zakt bijvoorbeeld Gouda weg), voor wegenbouw (idem) en voor de landbouw (die houdt niet van een te hoog waterpeil).
Het visuele effect van het water tussen de aardappelruggen is prachtig. Het landbouwkundig effect helaas niet. 80mm sinds vrijdag. #schermer #oogst2021 pic.twitter.com/Y0TrOWGaFf
— Johan Barendregt (@johanbarendregt) June 20, 2021
De foto boven deze tekst werd gemaakt in Noord-Holland. Daar viel van zaterdag- op zondagnacht 45mm regen en vrijdag ruim 60. Dat gevoegd bij het water dat vanuit de steden snel weg moet lopen, zorgde voor het spectaculaire beeld van de koeien op een vergeeld eiland in plaats van in een weiland.
Wie meer er over wil weten, leest het boek Nederland, droogteland - en toch ook weer waterland - dat Didde erover maakte. In Nederland is in de afgelopen decennia jaarlijks niet minder maar juist duidelijk meer regen gaan vallen. Het droogteprobleem zou niet hoeven te bestaan.
Een deel van mijn percelen ligt in een eigen peilvak. Er is een inlaatpunt en een klepstuw om het waterniveau te regelen. Met betrekking tot de problematiek rond waterhuishouding heb ik het bevoegde waterschap, HHRS Rijnland eens voorgesteld om het peil te mogen beheren. Ik heb er baat bij om bv in juni het regenwater vast te houden voor later in het seizoen. Dus hoger dan het zomer peil ten behoeve van de grondwaterspiegel.
Met de jongens in de polder kwam ik er wel uit, echter op bestuurs- en ambtelijkniveau niet. Ze zijn niet bereid of in staat om hun monopolie op het regelen van de waterhuishouding te delen t.b.v. maatwerk.
Te veel water, te weinig water, en de oorzaken daarvoor worden belicht op een eenzijdige wijze en geven een onvolledig beeld.
De verschillende waterhoeveelheden, te veel en te weinig, hebben invloed op de wortelvorming en instandhouding van een plant, door te veel water zuurstof gebrek en afsterving van het wortelgestel en bij het zakken van het waterpeil al snel droogte verschijnselen in de gewassen.
Ja geef de boeren de financiële ruimte en de mogelijkheden, middels nieuwe inzichten, om hun kavels op orde te krijgen.
Gerard heeft wel een dingetje, maar geven soms tegengestelde belangen niet meer wrijving? Wie heeft (krijgt) dan de regie?
Eigenlijk wil ik er geen donder meer over schrijven, over te veel neerslag in korte tijd. Dat deed ik de afgelopen jaren al meer dan genoeg. Het is allemaal terug te lezen. Wij waren hier in de buurt van Zevenbergen e.o., West-Brabant ongeveer als eerste met regelmaat, zo tussen 1998 tot 2006, aan de beurt. Mensen/boeren elders dachten dat het hier in de omgeving ooit een soort Bermuda Driehoek van extreme buien was. Statistisch was dat eventjes zo. Maar zo werkt statistiek van de trefkans niet. Zeker niet omdat de microklimaten elders ook verschoven zijn, opgeschoven zijn. Nu geniet iedereen mee, ook burgers met valwinden, zodat halve dorpen weg worden geblazen. Zelfs tornado's komen hier in dit deel van Europa vaker voor.
Maar voor de sufferds die nog steeds denken dat dit nieuw is en denken met hun betweterige geneuzel ze buien van 100 mm+ op verzadigde grond aankunnen, daarmee geven ze zichzelf een brevet van onvermogen überhaupt tot welk denken dan ook in staat te zijn. Ondanks dat zijn er toch een bepaald soort boeren, zelden akkerbouwers en vollegronds groententelers, die denken dat er sprake is van klimaathysterie, gesponsord door bijv., de Postcodeloterij om voor bepaalde lieden verdienmodellen te scheppen, terwijl anderen (o.a. wij boeren) er een verliesmodel aan hebben. Het is 1 groot The Great Reset-complot, in sommige van hun ogen. (Het is ook een bepaalde groep, ook boeren, die zo denkt.)
Toch nog iets. Het ligt er nogal aan of je op of beneden zeeniveau ligt in een krekenstelsel met hoge slootpeilen met veel veen in de buurt of in een bekenstelsel op hogere zandgronden.
De buien in Noord-Holland, daar kon het water in een vol systeem geen kanten op. Het gaat er dus om of er tussenbergingen mogelijk zijn en of die vol zitten. Een volle sloot werkt als een file op een autoweg. Ondanks maaibeleid.
Op hogere zandgronden is er niks mis met een meanderend sloten- en bekensysteem, waarbij je wel, net zoals in een bos een soort brandgangensysteem nodig hebt, om snel water in te laten en snel af te voeren. Zo'n systeem heb je dan achter de hand als uitzondering, wat tevens handig is als tussenberging bij te weinig of te veel water.
Is alles nu niet aan het verworden tot: N=1 ?
Ik, woonende op de hoge Brabantse zandgronden, had vorig jaar een brouwgerst (zomergewas) staan welk een opbrengst gaf van 6.6 ton/ha zonder beregening.
Dit jaar weer en verwacht een opbrengst van minimaal 1 ton meer. Maar even verderop is de totale oogst nu al mislukt doordat het gewas gestreken is door het noodweer van vorige week.
Extremen waren er altijd al en zullen er altijd blijven.
#4 Ja. Punt is dat wat we ooit extreem vonden, daar zijn we aan gewend geraakt en is het nieuwe normaal geworden. De hvh en intensiteit van de extremen is veranderd. Wat wij nu als extreem betitelen wordt, was ooit zeer uitzonderlijk en amper aanwezig.