Als we iets over visserij horen, dan is dat vaak in negatieve zin. Dat varieert van een smeuiige shockdocu Seaspiracy, tot berichten over cocainevondsten op een Urker viskotter. Jaap Tielbeke stelt in de Groene Amsterdammer dat de visindustrie verrot is. Christien Absil heeft een voorstel dat vissers de kans geeft om een positief imago op te bouwen.
Schepen opereren buiten ons gezichtsveld. Op zee, en vaak zelfs duizenden kilometers ver op de ‘highsea’. Daarom zijn vissers lastiger te controleren dan boeren. En omdat de kans om betrapt te worden daardoor een stuk lager is, kunnen vissers makkelijker de randen van de wet opzoeken. Tevelen kunnen de verleiding niet weerstaan. De fraude onder Nederlandse kottervissers in de jaren ‘80 liep zo uit de hand dat het minister Braks zijn kop kostte.
Drastisch verbeterd
De invoering van zelfregulering in de vorm van co-management heeft de situatie drastisch verbeterd. Maar nog steeds halen incidenten regelmatig de krant. Vissers worden betrapt met ‘binnennetten’ (zodat de effectieve maaswijdte kleiner is), of er blijken ondermaatse sliptongetjes in de handel rond te gaan.
Ook in de grootschalige trawlervisserij op haring en makreel werden er tot voor enkele jaren regelmatig meldingen gedaan van illegale praktijken zoals ‘high grading’. Dat doen vissers die marktwaardige vis in zee teruggooien om ruimte te maken voor vis met een hogere kiloprijs. Het is een onacceptabele manier van natuuruitputting en daarom verboden.
Nauwelijks controle
De meest gehoorde fraude in Europa betreft tegenwoordig de aanlandplicht. Het is heel makkelijk om vis in een ongezien moment overboord te kieperen vanwege de heel geringe pakkans. Een visser moet immers op heterdaad betrapt worden. Aangezien elke visser een uitstekende radar heeft plus goede communicatiesystemen, ziet hij een controleschip al tijdig aankomen. De Europese controleurs vissen dan ook meestal letterlijk achter het net. En dan helpt het ook al niet dat de Nederlandse Autoriteit veel te weinig capaciteit voor controle heeft. In in de Groene Amsterdammer viel te lezen dat 2 controleurs per jaar vierhonderd miljoen kilo bevroren haring, makreel en blauwe wijting moeten controleren. Daarvoor heeft de Europese Commissie ons land al op de vingers getikt.
Bewijslast bij controleur
Maar al zet je nog zoveel controleurs in, een systeem dat de bewijslast bij de inspecteurs legt, zal altijd tekortschieten.
Daar zit de angel. We willen duurzame visserij en dus zijn er regels: welke vis en hoeveel mag er gevangen worden, waar en wanneer mag er gevist worden, welk vistuig is toegestaan, hoe groot moeten de mazen zijn, hoeveel pk mag de boot zijn? Het is voor een visser een uitdaging om aan alle regels te voldoen, en tegelijk zijn vangstopbrengst te maximaliseren. Want wat moet je met die bijgevangen ondermaatse scholletjes wanneer je het liefste sliptong hebt? De sliptong brengt veel op, maar die kleine scholletjes mogen niet terug in zee.
De aanlandplicht is in Europa ingevoerd om vissers te stimuleren om selectievere netten te gebruiken. Dat komt in de praktijk maar moeizaam van de grond. Zorg maar eens dat je wel die sliptong en niet die scholletjes in je net krijgt. Dat is nog niet gelukt. De maaswijdte vergroten zodat de ondermaatse schollen niet gevangen worden is een optie. Maar dat schijnt zoveel verlies van marktwaardige tong met zich mee te brengen dat vissers daar geen oren naar hebben. Aanpassen is dus ingewikkeld en duur, terwijl de pakkans bij teruggooien laag blijft. Wel wordt er nu eindelijk onderzoek gedaan naar een manier om schol en tong in het net van elkaar te scheiden.
De enige manier om een teruggooimaatregel effectief te kunnen controleren, is elektronische monitoring. Het merendeel van de Europese vissers is daar tegen, omdat ze de aanlandplicht maar lastig vinden. Daarom schreeuwen ze moord en brand over ‘big brother’ cameras die hen controleren en zijn ze verontwaardigd dat vissers als criminelen worden neergezet.
Wellicht is de visserij een van de weinige sectoren in de voedselproductie waar je pas fout zit als je op heterdaad wordt betrapt. De controleur moet aantonen dat je fout zit. Ook het MSC keurmerk gaat uit van de bevindingen van de controle-instantie, zelfs als die erg beperkt zijn.
Maar wat als we het zouden omdraaien: vis je binnen de regels, ben je keurmerk-waardig? Heb je geen dolfijnen in je net gehad? Laat maar zien! Kortom, ga over op Remote Electronic Monitoring. Dan zijn meteen ook veel minder regels nodig. Bovendien kunnen biologen op basis van goede vangstgegevens veel beter berekenen hoe groot de visserijdruk is. Nu is dat nog altijd een schatting.
Dit artikel afdrukken
Drastisch verbeterd
De invoering van zelfregulering in de vorm van co-management heeft de situatie drastisch verbeterd. Maar nog steeds halen incidenten regelmatig de krant. Vissers worden betrapt met ‘binnennetten’ (zodat de effectieve maaswijdte kleiner is), of er blijken ondermaatse sliptongetjes in de handel rond te gaan.
Ook in de grootschalige trawlervisserij op haring en makreel werden er tot voor enkele jaren regelmatig meldingen gedaan van illegale praktijken zoals ‘high grading’. Dat doen vissers die marktwaardige vis in zee teruggooien om ruimte te maken voor vis met een hogere kiloprijs. Het is een onacceptabele manier van natuuruitputting en daarom verboden.
Nauwelijks controle
De meest gehoorde fraude in Europa betreft tegenwoordig de aanlandplicht. Het is heel makkelijk om vis in een ongezien moment overboord te kieperen vanwege de heel geringe pakkans. Een visser moet immers op heterdaad betrapt worden. Aangezien elke visser een uitstekende radar heeft plus goede communicatiesystemen, ziet hij een controleschip al tijdig aankomen. De Europese controleurs vissen dan ook meestal letterlijk achter het net. En dan helpt het ook al niet dat de Nederlandse Autoriteit veel te weinig capaciteit voor controle heeft. In in de Groene Amsterdammer viel te lezen dat 2 controleurs per jaar vierhonderd miljoen kilo bevroren haring, makreel en blauwe wijting moeten controleren. Daarvoor heeft de Europese Commissie ons land al op de vingers getikt.
Bewijslast bij controleur
Maar al zet je nog zoveel controleurs in, een systeem dat de bewijslast bij de inspecteurs legt, zal altijd tekortschieten.
Daar zit de angel. We willen duurzame visserij en dus zijn er regels: welke vis en hoeveel mag er gevangen worden, waar en wanneer mag er gevist worden, welk vistuig is toegestaan, hoe groot moeten de mazen zijn, hoeveel pk mag de boot zijn? Het is voor een visser een uitdaging om aan alle regels te voldoen, en tegelijk zijn vangstopbrengst te maximaliseren. Want wat moet je met die bijgevangen ondermaatse scholletjes wanneer je het liefste sliptong hebt? De sliptong brengt veel op, maar die kleine scholletjes mogen niet terug in zee.
De aanlandplicht is in Europa ingevoerd om vissers te stimuleren om selectievere netten te gebruiken. Dat komt in de praktijk maar moeizaam van de grond. Zorg maar eens dat je wel die sliptong en niet die scholletjes in je net krijgt. Dat is nog niet gelukt. De maaswijdte vergroten zodat de ondermaatse schollen niet gevangen worden is een optie. Maar dat schijnt zoveel verlies van marktwaardige tong met zich mee te brengen dat vissers daar geen oren naar hebben. Aanpassen is dus ingewikkeld en duur, terwijl de pakkans bij teruggooien laag blijft. Wel wordt er nu eindelijk onderzoek gedaan naar een manier om schol en tong in het net van elkaar te scheiden.
Wellicht is de visserij een van de weinige sectoren in de voedselproductie waar je pas fout zit als je op heterdaad wordt betraptElectronische monitoring
De enige manier om een teruggooimaatregel effectief te kunnen controleren, is elektronische monitoring. Het merendeel van de Europese vissers is daar tegen, omdat ze de aanlandplicht maar lastig vinden. Daarom schreeuwen ze moord en brand over ‘big brother’ cameras die hen controleren en zijn ze verontwaardigd dat vissers als criminelen worden neergezet.
Wellicht is de visserij een van de weinige sectoren in de voedselproductie waar je pas fout zit als je op heterdaad wordt betrapt. De controleur moet aantonen dat je fout zit. Ook het MSC keurmerk gaat uit van de bevindingen van de controle-instantie, zelfs als die erg beperkt zijn.
Maar wat als we het zouden omdraaien: vis je binnen de regels, ben je keurmerk-waardig? Heb je geen dolfijnen in je net gehad? Laat maar zien! Kortom, ga over op Remote Electronic Monitoring. Dan zijn meteen ook veel minder regels nodig. Bovendien kunnen biologen op basis van goede vangstgegevens veel beter berekenen hoe groot de visserijdruk is. Nu is dat nog altijd een schatting.
Dat REM op schepen effectief is, is al jaren geleden aangetoond. REM is bijvoorbeeld handig wanneer incidenten met bedreigde diersoorten geteld moeten worden. Om waarnemers daarvoor aan boord te hebben is erg kostbaar. Maar REM levert ook een schat aan gegevens op.
De Europese Commissie heeft daarom voorgesteld om meer gebruik te maken van nieuwe technologieën bij de herziening van de Controle Verordening. Technologische beperkingen zoals data-opslag, of privacy issues, kunnen inmiddels worden opgelost. Maar het blijkt toch een zwaar politiek struikelblok, waar ‘big brother’ argumenten nog steeds uit de kast gehaald worden.
We weten dus niet hoe verrot de visindustrie is. Maar vissers hebben in elk geval nu wel een kans om te laten zien dat ze te vertrouwen zijn.
De Europese Commissie heeft daarom voorgesteld om meer gebruik te maken van nieuwe technologieën bij de herziening van de Controle Verordening. Technologische beperkingen zoals data-opslag, of privacy issues, kunnen inmiddels worden opgelost. Maar het blijkt toch een zwaar politiek struikelblok, waar ‘big brother’ argumenten nog steeds uit de kast gehaald worden.
We weten dus niet hoe verrot de visindustrie is. Maar vissers hebben in elk geval nu wel een kans om te laten zien dat ze te vertrouwen zijnToch heeft het Europarlement in maart ingestemd met de introductie van nieuwe technologieën die de transparantie in de visserij vergroten. CCTV zou in elk geval verplicht moeten worden op dat deel van de vloot waar grote risico’s op overtredingen zijn. Schippers die vrijwillig CCTV adopteren zouden beloond moeten worden met bijvoorbeeld extra quota. Het zou de taak voor de NVWA en haar Europese collega’s in elk geval een stuk makkelijker maken. Het is nu aan de ministerraad om om de lijn van de Europese commissie en het parlement te volgen.
We weten dus niet hoe verrot de visindustrie is. Maar vissers hebben in elk geval nu wel een kans om te laten zien dat ze te vertrouwen zijn.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
'ClientEarth zet kabinet onder druk: Nederland doet te weinig tegen overbevissing' . Eerst een verzoek om handhaving van de Uitvoeringsregeling zeevisserij aan de NVWA, mocht dat niet baten, dan een bezwaar, en vervolgens de rechter.
Advocaat Hörchner: “Goede voornemens zijn niet genoeg. We willen controles.”
#8 Er is werkelijk geen enkele reden om aan te nemen dat Nederlandse vissers zich beter gedragen. Ik kwam vroegah nog wel eens bij visserlui over de vloer en net als bij de tuinders (waar ik ook kwam) merkte ik weinig van scrupules of gedachtes die van winst afleidden.
Ja Frank, het is treurig dat door zowel list, leugen en bedrog zowel aan de zijde van de pulskorvisserij als Bloom het pulskorvissen een negatief imago heeft gekregen en feiten er niet meer toe lijken te doen en het afleggen tegen emoties en wisselgeld in de Europese besluitvorming.
Met mijn opmerking in #4 hoopte ik iets meer duiding te krijgen bij het nieuws van deze ochtend, waarbij de journalisten zonder kritische vragen Bloom en de Franse vissers aan het woord lieten over die Nederlandse industrieboten. Bedankt voor verdere duiding @Christien Absil.
Het voorstel van Christien vind ik te waarderen en kan denk ik het imago van de visserij oppoetsen. De strijd tussen ambachtelijk en grootschalig is hiermee denk ik niet gestreden.
#4 ellen, "Ook al vissen de Nederlanders schoon en correct volgens de regels, ik vraag mij af of niet ook aan deze beeldvorming van de Nederlandse visserij moet worden gewerkt. Door dit imago is volgens mij het destijds ook met het pulsvissen misgegaan."
Ik heb wat anders meegekregen, nl dat Nederland gesjoemeld had door zgn 'onderzoeksschepen' in te zetten, voor 'wetenschappelijk onderzoek', terwijl er gewoon met puls gevist werd. Dat gemanoevreer, met 'wetenschap' voor andere doeleinden, heeft kwaad bloed gezet, tesamen met het (technische) overwicht van de nederlandse vissers. Jammer, want puls schijnt beter te zijn (maar again, wie controleert juist gebruik van puls?). Zie ook deze #7 uit een eerdere draad: gewoon de kluit belazeren. Imago?
#3 Geschreven door dezelfde "Zichzelf onderzoeksjournalisten noemende Bram Loggers en Parcival Weijnen" dus Willem zal dit ook onzin vinden, gok ik.
#6 Ik weet niet of je recent naar de Franse (en Britse for that matter) vissersvloot hebt gekeken, maar een deel zou ook prima in Gambia of Mali passen. Oude afgetrapte bootjes die op dezelfde manier als 100 jaar geleden vissen, vaak nog niet eens met sonar aan boord. Dan ben je als concurrent gauw industriëel bezig. Dit neemt niet weg dat de Nederlandse visserij samen met andere landen een zee compleet leeg kunnen vegen en dit ook doen.Dat deden/doen ze al voor de West-Afrikaanse kust.
Nederland is een land van vishandelaren, niet van viseters.