De grutto kan zichzelf redden. Dat constateert vogelbeschermer Gerrit Gerritsen. Het nieuwe gebruik van Nederland - koeien in de wei, maar ze moeten wel zo'n 10.000 liter melk per jaar opleveren tegen de helft daarvan vroeger - is niet langer aantrekkelijk voor de nationale vogel. Die woonde in het voorjaar en de zomer vrijwel exclusief hier omdat we van oudsher een natte platte delta zijn.

Maar nu de boer zijn land intensiever moet bewerken, wordt het grasland droger gehouden en het soort gras eenzijdiger ingezaaid. Gerritsen heeft zich er na decennia van strijd voor behoud van het oude Nederland voor zijn lievelingsvogel bij neergelegd. Met bloedend hart, omdat de trends niet te keren zijn. Maar ook in de wetenschap dat klimaatverandering de vogel elders een goed onderkomen biedt. Van de 140.000 broedparen die Nederland een halve eeuw geleden nog telde zijn er nog 25.000 over.

Ze zullen grotendeels verdwijnen, maar op IJsland en in Rusland hebben de koplopers alweer precies het goede plekje gevonden. Tussen zijn overwinteringsgebieden in Afrika in. De grutto vliegt Nederland voorbij op weg naar zijn nieuwe toekomst. Je kunt het allemaal lezen in Gerritsens boek De Hooivogel (maar boeren hooien niet meer).


UPDATE: 16 mei, 16u15
Jopie Duijnhouwer voegde in reactie #6 een tekst uit 1965 toe van de bekende Nederlandse ornitholoog en hoogleraar biologie aan de Vrije Universiteit (Amsterdam) prof. Karel Voous die de herkomst van de bekende Nederlandse weidevogels (steppen en savannen) beschrijft én de redenen waarom de dieren hier neerstreken en weer zullen verdwijnen.
Trouw - De grutto kan best zonder ons, dus met pijn in het hart laat Gerrit Gerritsen hem los
  • Deel
Druk af