1 min
De Belgische supermarktketen Colruyt helpt vanaf nu consumenten bewuste, duurzame aankoopbeslissingen te nemen. De Eco-Score is het antwoord.
"Mensen willen eenvoudige, relevante informatie. Ze willen verder gaan dan hoe gezond een product is en welke voedingswaarde het heeft. Marktonderzoek wees uit dat klanten zich ook vragen stellen over welke impact hun producten hebben op het milieu. Het is aan ons als retailer om hen daarbij te helpen, startende bij onze eigenmerkproducten,” zegt Stefan Goethaert, verantwoordelijk voor het Eco-Score-project bij Colruyt Group, in Gondola.
De Eco-Score is, net als de Nutri-Score, gebaseerd op een 'robuuste methodologie' uit Frankrijk en werkt met vergelijkbare letters en kleuren. De Eco-Score geeft de impact van het product gedurende de hele levenscyclus op het milieu weer, van de grondstoffen, via de verwerking en het transport tot afval of recycling. Verder kan een product bonus-malusscores krijgen op basis van duurzaamheidslabels, verpakking, herkomst en impact op de biodiversiteit. "Deze Eco-Score gaat dus veel verder dan alleen de CO2-uitstoot – de ‘carbon footprint’," zegt Goethaert. "De Eco-Score neemt ook plus- en minpunten in rekening, zoals transport, recycleerbaarheid en certificatie. De combinatie van al die factoren maakt de Eco-Score net zo bijzonder en laat ons toe deze op voedingsproducten toe te passen.”
Vooralsnog staat de Eco-Score op zo'n 2.500 huismerkproducten. Ze zijn terug te vinden via de SmartWithFood-app. Op termijn wil Colruyt ook de Eco-Scores van A-merken toevoegen. Zo wil Colruyt niet alleen zijn klanten helpen bewuster en duurzamer te consumeren, maar ook de milieuscore van zijn eigen producten verbeteren.
"Mensen willen eenvoudige, relevante informatie. Ze willen verder gaan dan hoe gezond een product is en welke voedingswaarde het heeft. Marktonderzoek wees uit dat klanten zich ook vragen stellen over welke impact hun producten hebben op het milieu. Het is aan ons als retailer om hen daarbij te helpen, startende bij onze eigenmerkproducten,” zegt Stefan Goethaert, verantwoordelijk voor het Eco-Score-project bij Colruyt Group, in Gondola.
De Eco-Score is, net als de Nutri-Score, gebaseerd op een 'robuuste methodologie' uit Frankrijk en werkt met vergelijkbare letters en kleuren. De Eco-Score geeft de impact van het product gedurende de hele levenscyclus op het milieu weer, van de grondstoffen, via de verwerking en het transport tot afval of recycling. Verder kan een product bonus-malusscores krijgen op basis van duurzaamheidslabels, verpakking, herkomst en impact op de biodiversiteit. "Deze Eco-Score gaat dus veel verder dan alleen de CO2-uitstoot – de ‘carbon footprint’," zegt Goethaert. "De Eco-Score neemt ook plus- en minpunten in rekening, zoals transport, recycleerbaarheid en certificatie. De combinatie van al die factoren maakt de Eco-Score net zo bijzonder en laat ons toe deze op voedingsproducten toe te passen.”
Vooralsnog staat de Eco-Score op zo'n 2.500 huismerkproducten. Ze zijn terug te vinden via de SmartWithFood-app. Op termijn wil Colruyt ook de Eco-Scores van A-merken toevoegen. Zo wil Colruyt niet alleen zijn klanten helpen bewuster en duurzamer te consumeren, maar ook de milieuscore van zijn eigen producten verbeteren.
Colruyt zou ik niet willen beschuldigen van flauwekul. Die zoeken iets om zich te onderscheiden van andere ketens.
Ik ben vooral verontwaardigd hoe de Fransen van de eco-score een potje maken door de score met het bonus malussysteem nog willekeuriger te maken (dubbelop want verpakking, transport en grondstoffen gebruik zitten volgens mij al in agribalyse en willekeurig want waarom fairtrade certificaat wel bonus maar label met bijvoorbeeld best gout award 2020 niet?)
Ik denk dat de scores vooral voor de producenten zinvol zijn. Je kunt je onderscheiden met de score dus producenten gaan wellicht beter hun best doen om een score A te halen.
Voor de consument is het denk ik minder effectief. Vooral voor wat betreft nutritioneel onnodig voedsel. Een chocolade reep met score A geeft de boodschap af dat deze chocolade een kleine impact heeft op het milieu (tov andere chocolade). Dus de rem om geen chocolade te kopen vanwege milieu-impact wordt waarschijnlijk verminderd. Dit terwijl de totale impact van snacks en (non) alcoholische dranken een niet te verwaarlozen aandeel hebben in bijvoorbeeld het landgebruik en carbonfootprint van het westers voedselpatroon.
(Ik kan hier weinig studies over vinden maar uit sommige dieet vergelijkingen tussen dierlijk en plantaardig is een aandeel van circa 20% te destilleren)
Om het beter te doen zou ik dan bijvoorbeeld aan nutritioneel overbodige toetjes, sausjes, snacks en (non)alcoholische dranken maximaal een score C of D toekennen.
#1, Ellen-Maureen, ik denk dat je gelijk hebt. Zo'n score probeert iets op zichzelf simpel te maken dat het alleen in een context is. Je kunt je twee vragen stellen:
- zijn zulke scores zinvol?
- als we kennelijk iets willen veranderen aan onze consumptie: hoe kan het beter?
NB: ik zou Colruyt niet van flauwekul scores beschuldigen. Het bedrijf wordt bestuurd door een familie die wat wil, maar niet noodzakelijk met de kennis heeft om die twee vragen te beantwoorden.
Principe niet verkeerd maar het gaat om inzicht en kennis en aannames van het rekenmodel is dat fair
Door de bonus-malusscores heb ik het idee dat de eco-score uiteindelijk een bullshit score geworden is om tegemoet te komen aan de door de commercie ingeprente overtuiging van de consument dat gecertificeerde producten beter zijn (voor wat eigenlijk?) dan conventionele producten.
In de eco-score worden met behulp van LCA berekeningen de CO2 emissie, fijnstof, watergebruik, landgebruik, uitputting grondstoffen, landgebruik, aantasting ozonlaag, verzuring, eutrofiëring, etc. van elk product bepaald. Uit elk deelaspect komen harde getallen waaraan waardes worden toegekend en deze worden vervolgens als appels en peren bij elkaar opgeteld. Over die waardes en het optellen kan gediscussieerd worden en is dubieus maar je moet toch wat uiteindelijk (hoe tel je een hoge CO2 uitstoot op bij een laag landgebruik?)
Maar wat ik dan niet begrijp is dat wanneer tegen verwachting in bijvoorbeeld Label Rouge kippen slechter scoren dan gangbare kippen er wordt besloten gecertificeerde producten een extra bonus te geven in de eco-score zodat de Label Rouge kippen beter uit de test komen. Moet er dan niet beter worden gecommuniceerd waarvoor Label Rouge staat (dus niet voor minder CO2, lager landgebruik, etc. maar voor beter dierenwelzijn?). Of moet bijvoorbeeld dierenwelzijn niet worden meegenomen als deelaspect in de begintelling? Het wordt zo een dubbel dubieus label.
Les résultats d’Agribalyse favorisent aujourd’hui les systèmes agricoles intensifs