2 min
Jaarlijks overlijden circa 3.000 Amerikanen aan voedselgerelateerde infecties. Ook in ons land komen voedselinfecties nog regelmatig voor, denk aan de overlijdensgevallen door met salmonella besmette zalm in 2012 en de listeria-doden van 2019. Bij de uitbraak van een voedselgerelateerde ziekte is het van belang om de oorsprong snel te vinden en aan te pakken.
Traceren van een voedselinfectie is vaak een logistieke en kostbare nachtmerrie van stap voor stap terugkijken welke weg het besmette voedsel aflegde. Het begint in de meeste gevallen met een grootschalige terugroepactie. Het kan maanden of zelfs jaren duren voor de oorzaak eenduidig is vastgesteld. Dat bleek bijvoorbeeld in 2018, toen in de VS een ware 'slapaniek' uitbrak. In veel gevallen wordt de oorzaak zelfs nooit gevonden.
Vingerafdruk
Het Amerikaanse bedrijf Aanika Biosciences bedacht een methode die dit moeizame proces kan versnellen en vergemakkelijken. De producent van een gewas kan zijn producten een specifieke 'vingerafdruk' meegeven. Met behulp van genetisch gemodificeerde bacteriën.
Even sprayen of wassen met water met bacteriesporen en via de moleculaire vingerafdruk is een blaadje sla tot de boerderij te herleiden, door de hele keten van van verwerkers en retailers heen. Volgens Aanika Biosciences is hun technologie al door diverse voedselproducenten in gebruik genomen om te testen, maar nog niet grootschalig uitgerold.
Boer én consument staan niet te springen
Er kleven dan ook nogal wat bezwaren aan de innovatieve biotechnologie, zeggen experts in The Counter, zoals privacy-bezwaren en consumentenweerstand. Boeren zijn wantrouwend omdat een gewas ook tijdens het transport of ergens anders in de keten besmet kan raken, maar wel direct te traceren blijft naar de boerderij, met alle reputatienadelen van dien. De enige manier waarop boeren warm te maken zijn voor een dergelijk tracing-mechanisme, is als het een economisch voordeel met zich meebrengt, zegt Steven Venette, hoogleraar crisis-communicatie aan de University of Southern Mississippi. "Als McDonald's zou zeggen dat ze alleen nog traceerbare producten zouden inkopen, is die tracing in een vloek en een zucht voor elkaar."
Maar ook consumenten zitten er niet op te wachten dat hun eten met bacteriesporen besproeid wordt. "We houden er niet van als mensen met ons eten knoeien," aldus Venette. Ach, is daarop het antwoord van Aanika, de gemiddelde Amerikaan poept al duizenden bacteriesporen per dag uit. Wat maken die paar extra sporen op je bord dan nog uit.
Amerikanen zijn wat minder argwanend ten opzichte van genetische modificatie van voedingsmiddelen dan wij; denk aan hun GMO-mais en soja, aardappelen en appels, de genetisch gemodificeerde 'plofzalm' en binnenkort mogelijk zelfs anti-allergeen varkensvlees.
Binnen de EU zal er nog heel wat water onder de brug door moeten voor de bacteriële vingerafdruk kan worden toegelaten; in ons deel van de wereld zijn de regels voor genetische modificatie nog strenger dan die voor voedselveiligheid.
Dit artikel afdrukken
Vingerafdruk
Het Amerikaanse bedrijf Aanika Biosciences bedacht een methode die dit moeizame proces kan versnellen en vergemakkelijken. De producent van een gewas kan zijn producten een specifieke 'vingerafdruk' meegeven. Met behulp van genetisch gemodificeerde bacteriën.
Als McDonald's zou zeggen dat ze alleen nog traceerbare producten zouden inkopen, is die tracing in een vloek en een zucht voor elkaarDoor een uniek stukje DNA in het genoom van de Bacillus subtilis (een bacterie die al onderdeel uitmaakt van de menselijke darmflora) te plakken, is deze verderop in de keten makkelijk te scannen en te herkennen. De bacteriën kunnen voor lange tijd en in barre omstandigheden overleven omdat ze van het endospore vormende type zijn. Uit eerder onderzoek naar een soortgelijke methode door Harvard bleek al dat bacteriesporen zelfs na frituren nog te identificeren zijn.
Even sprayen of wassen met water met bacteriesporen en via de moleculaire vingerafdruk is een blaadje sla tot de boerderij te herleiden, door de hele keten van van verwerkers en retailers heen. Volgens Aanika Biosciences is hun technologie al door diverse voedselproducenten in gebruik genomen om te testen, maar nog niet grootschalig uitgerold.
Boer én consument staan niet te springen
Er kleven dan ook nogal wat bezwaren aan de innovatieve biotechnologie, zeggen experts in The Counter, zoals privacy-bezwaren en consumentenweerstand. Boeren zijn wantrouwend omdat een gewas ook tijdens het transport of ergens anders in de keten besmet kan raken, maar wel direct te traceren blijft naar de boerderij, met alle reputatienadelen van dien. De enige manier waarop boeren warm te maken zijn voor een dergelijk tracing-mechanisme, is als het een economisch voordeel met zich meebrengt, zegt Steven Venette, hoogleraar crisis-communicatie aan de University of Southern Mississippi. "Als McDonald's zou zeggen dat ze alleen nog traceerbare producten zouden inkopen, is die tracing in een vloek en een zucht voor elkaar."
Maar ook consumenten zitten er niet op te wachten dat hun eten met bacteriesporen besproeid wordt. "We houden er niet van als mensen met ons eten knoeien," aldus Venette. Ach, is daarop het antwoord van Aanika, de gemiddelde Amerikaan poept al duizenden bacteriesporen per dag uit. Wat maken die paar extra sporen op je bord dan nog uit.
Amerikanen zijn wat minder argwanend ten opzichte van genetische modificatie van voedingsmiddelen dan wij; denk aan hun GMO-mais en soja, aardappelen en appels, de genetisch gemodificeerde 'plofzalm' en binnenkort mogelijk zelfs anti-allergeen varkensvlees.
Binnen de EU zal er nog heel wat water onder de brug door moeten voor de bacteriële vingerafdruk kan worden toegelaten; in ons deel van de wereld zijn de regels voor genetische modificatie nog strenger dan die voor voedselveiligheid.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik denk dat het imago van GMO niet gediend was met de eerste (commerciële) toepassingen. De acceptatie van de technologie was vast stukken gemakkelijker verlopen als GMO in het begin was ingezet voor maatschappelijke (volksgezondheids)doelen, in plaats van t.b.v. de verkoop van gewasbeschermingsmiddelen. Nu lopen zorgen om 'genetische manipulatie' parallel met zorgen om 'de macht van het grootkapitaal / de industrie', met een vertroebeld debat tot gevolg.
Wordt het niet eens tijd dat Europa een beetje normaal gaat denken en doen i.v.m. GMO gewassen?
Een lastig punt voor GMO is m.i. niet zozeer de techniek zelf, maar de economische context van de toepassingen. GMO toepassen op gewassen, zodat je naar hartelust Round-up kan spuiten, daar zitten we niet op te wachten? Die economische machten, díe moeten we genetisch manipuleren?
Ik begrijp het bezwaar van de boeren wel: je traceert namelijk met deze methode niet de pathogenen, maar het gewas door de keten heen. De besmetting kan in de hele keten hebben plaatsgevonden, maar als 'bron' wordt hiermee altijd de teler aangewezen.