Ze leidt de dagelijkse operatie van de VanDrie Group, de grootste kalverintegratie ter wereld. Door de maatregelen tegen Covid-19 viel de vraag weg omdat kalfsvlees voor een belangrijk deel in de (buitenlandse) horeca wordt gegeten. Ook al nemen Nederlandse kalvermesters al decennia een nette omgang met de stierkalveren die het bijproduct zijn van de zuivelindustrie voor hun rekening, de politiek besloot geen enkele steun te verlenen. Toen ze in 2019 directeur werd zei ze: "als er in de toekomst in plaats van 7 dagen 'nog maar' 4 dagen vlees op het menu staat, is het onze uitdaging om dat vaker kalfsvlees te laten zijn." Kalfsvlees is net zoals het vlees van de bejubelde Kipster-haantjes dat is van eieren, het restproduct van zuivel.
Hoe beleefde Marijke Everts 2020? Wij vroegen Everts haar gedachten zelf te formuleren.
2020 staat in het teken van een crisis van ongekende omvang en impact. Geen eenvoudige tijden, zeker niet als je directeur bent bij een grote organisatie als de VanDrie Group. Ben je als jonge hond net begonnen in je droombaan, wordt een groot deel van de afzetmarkt afgesloten, worstelen kalverhouders met slechte economische perspectieven zonder behulpzame overheidssteun en komt de vleessector veelvuldig in het nieuws wegens Covid-brandhaarden in slachterijen en de positie van arbeidsmigranten.
Historisch blijken in dit soort situaties grofweg twee keuzes mogelijk: het beperken van de schade of de kans grijpen om verandering te realiseren.
Voormalig Amerikaans president Ronald Reagan koos na het ontploffen van de spaceshuttle Challenger op 28 januari 1986 voor het laatste. Bij de ontploffing kwamen alle zeven bemanningsleden 73 seconden na lancering om het leven. De wereld was in shock. Hoe kon een land als Amerika dit overkomen? Reagan had nota bene miljarden aan het NASA-programma besteed! Op diezelfde dag sprak Reagan de Amerikanen per videoboodschap toe: "I know it is hard to understand, but sometimes painful things like this happen. It’s all part of the process of exploration and discovery. The future doesn’t belong to the fainthearted; it belongs to the brave.”
Zo beïnvloedde Reagan de beeldvorming. De ramp werd zodoende niet zijn Waterloo, maar vormde juist de aanzet om het NASA-programma te continueren en innovatie te stimuleren. De NASA-organisatie werd gereorganiseerd en verbeterde haar veiligheidsprocedures. Pas twee-en-een-half-jaar later werd een nieuw ruimteveer met bemanning succesvol gelanceerd: de Discovery.
Door de Coronacrisis voelde ook ik momentum om versneld te vernieuwen. Onder hoge druk worden zaken nu eenmaal vloeibaar. Alles stond eerst in het teken om de directe effecten van de crisis voor onze bedrijfsvoering aan te pakken. Zoals het nemen van veiligheidsmaatregelen in de vleesverwerkingsbedrijven, samenwerking aangaan met private laboratoria om testcapaciteit op orde te houden en betere afspraken met inleenbureaus vastleggen. Zulke maatregelen garanderen de veiligheid van onze medewerkers het best.
Naast deze Covid-19 pandemie is de stikstofcrisis ook nog niet verholpen. Alhoewel de kalversector de problematiek niet kan oplossen, kunnen we een goede bijdrage leveren. Dankzij nieuwe stalsystemen die aan de bron emissies reduceren, kan de kalversector in de toekomst naar verwachting minimaal 60% emissies verlagen ten opzichte van 2019.
Alhoewel klimaatactie nodig is, wordt realisatie hiervan bemoeilijkt voor veel kalverhouders. De investeringen zijn omvangrijk. Stalsystemen moeten tevens erkend worden volgens de Regeling Ammoniak en Veehouderij (RAV). Zonder een plek op deze lijst erkent de overheid een techniek niet. Op dit moment zijn er weinig RAV-stalsystemen voor de kalverhouderij beschikbaar. Bij nieuwe stallen en versnelde verbouw zoals geëist door provincie Noord-Brabant moet een kalverhouder verplicht gebruik maken van een RAV-erkende techniek.
Voor mij is duidelijk dat ook de kalversector komende tijd voor een process of exploration and discovery staat. Een fiks aantal stalinnovaties wordt getest en komt hopelijk snel beschikbaar. Deze innovaties zullen net als de Discovery destijds hun succes moeten bewijzen. Aftellend naar de lancering van het nieuwe jaar weten we dat de toekomst onzeker is. Net als de bemanningsleden van de Discovery zullen de kalverhouders moeten beschikken over soortgelijk lef en doorzettingsvermogen. De toekomst is dus duidelijk niet voor watjes. Daarom moeten we vol vertrouwen uitkijken naar een behouden vaart.
Dit artikel afdrukken
Historisch blijken in dit soort situaties grofweg twee keuzes mogelijk: het beperken van de schade of de kans grijpen om verandering te realiseren.
Voormalig Amerikaans president Ronald Reagan koos na het ontploffen van de spaceshuttle Challenger op 28 januari 1986 voor het laatste. Bij de ontploffing kwamen alle zeven bemanningsleden 73 seconden na lancering om het leven. De wereld was in shock. Hoe kon een land als Amerika dit overkomen? Reagan had nota bene miljarden aan het NASA-programma besteed! Op diezelfde dag sprak Reagan de Amerikanen per videoboodschap toe: "I know it is hard to understand, but sometimes painful things like this happen. It’s all part of the process of exploration and discovery. The future doesn’t belong to the fainthearted; it belongs to the brave.”
Zo beïnvloedde Reagan de beeldvorming. De ramp werd zodoende niet zijn Waterloo, maar vormde juist de aanzet om het NASA-programma te continueren en innovatie te stimuleren. De NASA-organisatie werd gereorganiseerd en verbeterde haar veiligheidsprocedures. Pas twee-en-een-half-jaar later werd een nieuw ruimteveer met bemanning succesvol gelanceerd: de Discovery.
Door de Coronacrisis voelde ook ik momentum om versneld te vernieuwen. Onder hoge druk worden zaken nu eenmaal vloeibaar. Alles stond eerst in het teken om de directe effecten van de crisis voor onze bedrijfsvoering aan te pakken. Zoals het nemen van veiligheidsmaatregelen in de vleesverwerkingsbedrijven, samenwerking aangaan met private laboratoria om testcapaciteit op orde te houden en betere afspraken met inleenbureaus vastleggen. Zulke maatregelen garanderen de veiligheid van onze medewerkers het best.
Naast deze Covid-19 pandemie is de stikstofcrisis ook nog niet verholpen. Alhoewel de kalversector de problematiek niet kan oplossen, kunnen we een goede bijdrage leveren. Dankzij nieuwe stalsystemen die aan de bron emissies reduceren, kan de kalversector in de toekomst naar verwachting minimaal 60% emissies verlagen ten opzichte van 2019.
Alhoewel klimaatactie nodig is, wordt realisatie hiervan bemoeilijkt voor veel kalverhouders. De investeringen zijn omvangrijk. Stalsystemen moeten tevens erkend worden volgens de Regeling Ammoniak en Veehouderij (RAV). Zonder een plek op deze lijst erkent de overheid een techniek niet. Op dit moment zijn er weinig RAV-stalsystemen voor de kalverhouderij beschikbaar. Bij nieuwe stallen en versnelde verbouw zoals geëist door provincie Noord-Brabant moet een kalverhouder verplicht gebruik maken van een RAV-erkende techniek.
Voor mij is duidelijk dat ook de kalversector komende tijd voor een process of exploration and discovery staat. Een fiks aantal stalinnovaties wordt getest en komt hopelijk snel beschikbaar. Deze innovaties zullen net als de Discovery destijds hun succes moeten bewijzen. Aftellend naar de lancering van het nieuwe jaar weten we dat de toekomst onzeker is. Net als de bemanningsleden van de Discovery zullen de kalverhouders moeten beschikken over soortgelijk lef en doorzettingsvermogen. De toekomst is dus duidelijk niet voor watjes. Daarom moeten we vol vertrouwen uitkijken naar een behouden vaart.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Onder meer de ChristenUnie (Carola Schouten van LNV en Paul Blokhuis van VWS) pleit voor inkrimpen veestapel (kleinere veestapel, minder veevoer van ver en meer extensieve landbouwsector), terwijl D'66'er Tjeerd de Groot al langer dezelfde boodschap voor de voeten van (intensieve) veehouders werpt.
Volgens een recent bericht vanuit de burelen van de EU waren de twee belangrijkste trends in het jaar 2020: meer lokaal kopen en meer plantaardig eten.
Over dergelijke 'bedreigingen' van het verdienmodel van onze enorm export-gerichte kalverhouderijsector lezen we helaas geen woord in dit pieperige artikel. Hoezo, 'we gaan uit van onze eigen kracht'?
Theo Grent
#1 hallo Theo, vanuit de burelen komt dus naar buiten dat we in 2020 meer plantaardig zijn gaan eten.
Als je goed vind wacht ik de officiële cijfers even af, heb niet zoveel met politiek wensdenken dat als waarheid wordt gebracht.
Verder, kan Marijke Everts niet tijdelijk woordvoerder RIVM worden, communiceert beter dan onze Jaap.
Theo #1, kalfsvlees eten is net zoiets als kipsterhaantjes eten. We doen het in Nederland te weinig. Ik vind het stoer dat Marijke er gewoon op wijst dat daar een opdracht ligt: wie koeien houdt voor lactovegetariërs moet weten dat er ook kalveren uit voorkomen. Je kunt ze ze meteen doodslaan, maar dus ook ook eten. En dan zullen ze aan de uitstooteisen moeten voldoen.
Kalveren als kipsterhaantjes, zegt het voort wat mij betreft. Bij de Lidl in Frankrijk ligt Nederlands kalfsvlees van VanDrie omdat wij het te weinig eten.
Ik zie nu een paar keer dat kalfsvlees van van Drie min of meer vergeleken wordt met Kipsterhaantjes.
Iedereen moet dat zelf weten, maar dan bij deze wat tips:
- geef de melkkoeien een goed leven, 3 sterren BLK
- durf uit te spreken dat minder melk misschien wel een goed idee is
- verlaag je carbonfootprint, tot klimaatneutraal
- gebruik alleen grasland van marginale gronden en geen krachtvoer
- laat het kalf zo lang mogelijk bij de koe
- geef de stierkalfjes een leven, 3-ster-waardig zonder verre transporten
Dan begint het voor mij ergens op te lijken. Maar uit heel Europa kalveren halen, die meteen bij de koe zijn weggehaald en die hier grootbrengen waarbij je minimaal bedenkingen bij dierwelzijn kunt plaatsen, en dat als verantwoord en duurzaam neerzetten, gaat mij persoonlijk wel ver.
Ruud, we moeten Hiske Ridder van Sjouk en Spek er even bijvragen. Ze is het aan te uitzoeken.