Al een week gonst de internationale pers van de deal die de Amerikaanse president Trump in zijn nadagen sloot om Marokko over te halen een bondgenoot van Israël te maken. Schoonzoon Jared Kushner vloog menigmaal naar de Marokkaanse hoofdstad Rabat om de Marokkaanse koning over te halen. Uiteindelijk ging Mohammed VI graag akkoord omdat de VS bereid bleken de Westelijke Sahara te erkennen als Marokkaans grondgebied.

Trump doet Marokko die gunst als dienst aan Israël.

Wat hij ermee uithaalt heeft echter grote gevolgen. Al tijdenlang is het door Spanje opgegeven gebied in handen van onafhankelijkheidsbeweging Polisario. Een soort internationale entente hield een evenwicht in stand tussen Marokko dat geen baas is, Polisario dat de feitelijke autonomie zonder al te grote mond wordt gegund en de rest van de Arabische wereld die op kousenvoeten met de claim van Marokko op de westelijke Sahara omgaat. Nu opeens doorbreekt Trump dit delicate evenwicht. Dat kan leiden tot oorlog en instabiliteit in de regio schrijven diverse media.

Nog opmerkelijker is het feit dat de VS de belangrijkste onvervangbare grondstof voor voedselzekerheid in de handen van Marokko spelen. Het Noord-Afrikaanse land en in het bijzonder de Westelijke Sahara bevat de belangrijkste fosfaatmijnen ter wereld. Zonder fosfaat reproduceert DNA zich niet en is er geen leven en dus geen landbouw. Daarom is het een belangrijk element in kunstmest. Zonder kunstmest of de recycling van fosfaat uit menselijk excrementen kunnen na verloop van een afzienbaar aantal decennia vele honderden miljoenen mensen geen eten meer hebben. Marokko kreeg dan ook een machtig cadeau van de binnenkort vertrekkende Amerikaanse president.

Aan het geopolitieke belang van aandacht voor meststoffen en nutriënten voor de voedselvoorziening schonk in Nederland het platform LIS een aantal malen aandacht.
Washington Post - Access Denied
  • Deel
Druk af