Trump doet Marokko die gunst als dienst aan Israël.
Wat hij ermee uithaalt heeft echter grote gevolgen. Al tijdenlang is het door Spanje opgegeven gebied in handen van onafhankelijkheidsbeweging Polisario. Een soort internationale entente hield een evenwicht in stand tussen Marokko dat geen baas is, Polisario dat de feitelijke autonomie zonder al te grote mond wordt gegund en de rest van de Arabische wereld die op kousenvoeten met de claim van Marokko op de westelijke Sahara omgaat. Nu opeens doorbreekt Trump dit delicate evenwicht. Dat kan leiden tot oorlog en instabiliteit in de regio schrijven diverse media.
Nog opmerkelijker is het feit dat de VS de belangrijkste onvervangbare grondstof voor voedselzekerheid in de handen van Marokko spelen. Het Noord-Afrikaanse land en in het bijzonder de Westelijke Sahara bevat de belangrijkste fosfaatmijnen ter wereld. Zonder fosfaat reproduceert DNA zich niet en is er geen leven en dus geen landbouw. Daarom is het een belangrijk element in kunstmest. Zonder kunstmest of de recycling van fosfaat uit menselijk excrementen kunnen na verloop van een afzienbaar aantal decennia vele honderden miljoenen mensen geen eten meer hebben. Marokko kreeg dan ook een machtig cadeau van de binnenkort vertrekkende Amerikaanse president.
Aan het geopolitieke belang van aandacht voor meststoffen en nutriënten voor de voedselvoorziening schonk in Nederland het platform LIS een aantal malen aandacht.
Wouter v.d. Weijden, je hebt in het afgelopen decennium regelmatig gewezen op het strategische en geopolitieke belang van fosfor. Hoe kijk jij tegen deze ontwikkeling aan?
Het geopolitieke belang van deze stap is enorm, want Marokko versterkt zijn positie om straks de fosfaatmarkt te domineren. De fosfaatarme EU is afhankelijk van Marokko en de VS wordt dat straks ook. Het zou me dan ook verbazen als in deze deal niet ook leveringszekerheid voor de VS is vastgelegd. Die zou in het nadeel werken van de EU.
Ook de positie van Israël is natuurlijk versterkt. Dat heeft Trump vooral gedaan om de evangelicals in zijn achterban te pleasen. Maar geostrategisch gezien is de fosfaat veel belangrijker. In Marokko werd overigens gedemonstreerd tegen de deal met Israël.
De soevereiniteit van Marokko over de Westelijke Sahara (veroverd in 1975) is nooit erkend door de VN en voor zover ik weet ook niet door de andere Arabische landen. Algerije heeft Polisario na 1975 gesteund, maar later minder krachtig. De toestand van Polisario is dan ook tamelijk uitzichtloos. Diagonaal door het gebied heeft Marokko een enorme muur van zand gebouwd. De fosfaatmijnen liggen aan de westelijke kant, aan de andere kant mag Polisario bivakkeren zonder perspectief. De VN stuurt aan op een referendum, maar er zijn al zo veel Marokkanen in het gebied neergestreken dan Polisario daar weinig mee opschiet.
Voor Marokko is deze zaak heilig. Toen Nederland geen sociale uitkeringen wilde verstrekken aan Marokkanen die in de Westelijke Sahara woonden, maakte Marokko daar een zwaar punt van. Aboutaleb heeft toen met succes bemiddeld. Ook met Noorwegen heeft Marokko al ruzie gemaakt omdat het land de soevereiniteit van Marokko over de W. Sahara weigert te erkennen.
Bedenk daarbij dat ook India voor zijn landbouw grotendeels is aangewezen op Marokkaans fosfaat. En China op lange termijn ook. Dat zou in de toekomst kunnen leiden tot een oorlog rond deze giga vitale bodemschat.
De Duitsers hebben ervaring: Afrikakorps.
#3 Mwah..... die Duitse rol is sowieso altijd zwaar overdreven vanwege propaganda redenen. Maar Rommel is nooit daar geweest.... hij heeft waarschijnlijk zelfs niet eens een ansichtkaart vandaar gekregen.
Check dit
Nog maar weinig mensen beseffen hoe groot de machtspositie van Marokko op de fosfaatmarkt gaat worden als hun zeggenschap over de Westelijke Sahara wordt erkend.
Volgens de laatste cijfers bezit Marokko 72% van de mondiale fosfaatreserves. Hun machtspositie is dus VEEL groter dan die van Saoedi-Arabië in aardolie.
Dat betekent vijf dingen:
1. Bijna de hele wereld staat straks bij Marokko in de rij om fosfaat te mogen kopen.
2. Marokko kan eenzijdig de fosfaatprijs fors verhogen.
3. Ze gaan de ruwe fosfaat zelf verwerken tot diverse soorten kunstmest om een groter deel van de toegevoegde waarde op te strijken. Daar zijn ze al mee begonnen.
4. Ze kunnen klanten tegen elkaar uitspelen, ook om politieke redenen.
5. Het land wordt een geopolitieke twistappel. Militair machtige landen zullen zo nodig met geweld toegang tot de voorraden afdwingen. En Marokko zal militaire beschermheren nodig hebben. Ik denk dat de VS zich daarvoor nu kandidaat heeft gesteld. "America First" is op termijn onmogelijk zonder Marokko.