Overmatig veel water op het boerenland creëert het warme, natte milieu waarin schimmels worden aangemoedigd om mycotoxinen produceren. Extreme weercondities, zoals orkanen, kunnen water en dus toxines snel verspreiden en opeens op grote afstand het voer van landbouwdieren besmetten. Geïnfecteerde dieren kunnen doodgaan of last krijgen van gewichtsverlies of reproductieve problemen, zoals verminderde melkproductie.
Klimaatverandering veroorzaakt financiële druk op boeren. Dat geldt met name voor boeren die onder de radar leven en niet meedoen aan standaard test- en controleprogramma's. En zelfs als zij al gewaarschuwd worden, luisteren ze vaak niet: wat niet weet wat niet deert. Voor hen is het geen optie om besmette oogst te vernietigen omdat ze de middelen niet hebben om de verliezen te dekken. Goede granen zijn daarom voor de export en besmet graan verkopen ze lokaal, met alle gevolgen van dien. In de jaren '90 van de vorige eeuw zijn om die reden aan de Texaans-Mexicaanse grens de nodige baby's met gebreken geboren.
Onderzoekers ontwikkelen steeds betere tests en strategieën om uitbraken te voorkomen of te behandelen. Het verplichten van tests zou voor boeren een logische eerste stap zijn. Het wachten is op mycotoxine-resitente zaden omdat de weersomstandigheden heftiger worden.
Ik lees wel erg vaak het woord 'kunnen' in het bovenstaande! Heeft dat een reden?
Ja, een kans is nog geen feit en een risico nog geen 100% van het volume. Gelukkig maar.
#1 Jos, ze zijn opzoek naar budget voor verder onderzoek.
Je weet och hoe dat werkt, paar open lijntjes in 't verhaal laten en dan eindigen met de zin, om het nauwkeuriger te weten moet en we meer onderzoek (€€€) doen.
Als iedereen een paar geschiedenis boeken over landbouw de laatste eeuwen leest dan weet je dat verschillen in teelt omstandigheden vaak heel snel gingen en dat er soms binnen 20 jaar best grote verschuivingen in het teelt schema zaten.
Toen was er nog minder technologie en moest er nog sneller op veranderingen aangepast worden.
Mensen die zulke rapporten schrijven moesten ze gewoon alle budget afnemen en aan echt werk zetten.
Mycotoxinen in granen en maïs zijn nooit weggeweest: afhankelijk van de weersomstandigheden tijdens het groeiseizoen en de oogst, en afhankelijk van de opslagcondities vormen deze schimmelgifstoffen altijd een risico in diervoedergrondstoffen. Daarom wordt er goed op gemonitord, worden (sterk) besmette partijen vernietigd en worden voeradditieven (vnl kleimineralen) toegepast om de mycotoxinen in het maagdarmkanaal te binden, zodat ze geen schade kunnen aanrichten. Ik denk niet dat er in Nederland boeren zijn 'die onder de radar leven en niet meedoen aan standaard test- en controleprogramma's'. Boeren die hun eigen ruwvoer telen willen natuurlijk niet hun eigen koeien ziek maken. En boeren die hun producten afzetten aan de diervoederindustrie krijgen sowieso te maken met de kwaliteitscontroles vanuit die industrie.
Zie bijvoorbeeld hier voor meer info.
Carolien wat zeg je nu?
Ja dat noemen we curatief handelen omdat de preventie vaalt.
Is voorkomen niet beter dan genezen?
Toen de biologische landbouw opkwam is voor dit probleem, vanuit kennis, gewaarschuwd.
O natuurlijk nu kunnen veel partijen daar geld aan verdienen dat was ik even vergeten.
Het wordt tijd dat oorzaak en gevolg weer in beeld komt en we ernaar gaan handelen.
Ja mycotoxinen zijn nooit weg geweest en zullen ook niet verdwijnen, maar weten we nog hoe die zich zo op grote schaal kunnen manifesteren? Is die kennis nog wel voldoende aanwezig?