Holland!
— Olaf Gersemann (@OlafGersemann) October 3, 2020
In überschreitet die #Corona-Inzidenz (neue Fälle je 1 Mio Einwohner im Durchschnitt der letzten 7 Tagen) das -Niveau deutlich.
Chart: @OurWorldInData @welt pic.twitter.com/wBMK57YP2i
In gesprek met journalist Wierd Duk legde wiskundige Bert Slagter van Team Red in een heldere podcast op 22 september uit waarom aannemelijk is dat de besmettingscijfers een serieuze voorindicatie zijn van vollopende ziekenhuizen. Het is volgens Slagter aannemelijk dat de ziekenhuizen binnenkort weer alle aandacht aan corona-patiënten zullen moeten geven. Daardoor zal andere zorg worden verdrongen. Slagters analyse legt zwalkend beleid bloot: of je probeert de verspreiding van het virus te beheersen (zoals in Duitsland), of je laat het beheerst door de bevolking gaan (zoals in Zweden) maar beide door elkaar (zoals in Nederland) werkt niet en is funest voor het draagvlak in de samenleving. Door rommelend, zogenaamd door 'de wetenschap' gemaakt beleid, is het in Nederland misgegaan.
Niettemin moeten we ook weer niet overdrijven, denkt Dennis Zeilstra op 3 oktober; we hebben inmiddels wat meer cijfers over de twee tussenliggende weken. Net als Slagter kan hij uitstekend rekenen aan zaken waarvan hij eerst vaststelt wat we precies willen weten. Hebben we nu meer besmettingen dan in het voorjaar toen er nog maar weinig getest werd? Nee, berekent hij. Veel minder zelfs.
Goed, als we deze terugreken-exercitie doen, hoe ziet het verloop van het aantal positieve testen per week er dan uit? Nou, totaal anders dus. Wat een tweede golf lijkt, komt bij lange na niet in de buurt van de eerste golf
— Dennis Zeilstra (@DennisZeilstra) October 3, 2020
9/11 pic.twitter.com/1AFDzKeL45
Voor de beoordeling van het beleid in Nederland maakt het niet uit. We hebben gezwalkt, maar overheid en politiek kunnen dat mooi in de schoenen van hun adviseurs schuiven omdat ze 'de wetenschap' volgden. Ook al lopen de ziekenhuizen minder vol, we zitten onderwijl met een virus dat kwetsbare mensen doodt of blijvende invalide maakt terwijl het mogelijk was geweest het aantal besmettingen of de druk op de zorg te beperken.
Hoeveel mensen dodelijk vatbaar zijn, weten we nog altijd niet, zei de WHO in augustus. Mogelijk zijn het er minder dan één procent, maar zelfs als het drie procent is, is dat weinig ten opzichte van het leed in het sociale leven en de economie die daar bepalend voor is maar daaraan wordt opgeofferd. We dreigen onder meer de wereldhandel in voedsel te beperken. Een van de slechtste ideeën omdat het juist in arme landen die zelf onvoldoende voedsel maken tot honger en daardoor opstand en terreur zal leiden. Volgens schattingen van de FAO verdubbelt dit jaar het aantal mensen dat zelf geen eten verbouwt en geen geld heeft om het te kunnen kopen tot ruim 265 miljoen. De International Labor Organisatie (ILO) schatte dat binnen twee maanden na de uitbraak van SARS-CoV-2, het virus waardoor sommigen met een dodelijke of invaliderende afloop van COVID-19 worden geraakt, 1,6 miljard van de 2 miljard mensen zonder vast arbeidscontract werkloos was geworden.
Geen leiding is desastreus
Als de wereld als geheel geen duidelijk beleid leert te formuleren, zullen voortdurend verstoringen optreden van de ankers die bedrijven en burgers nodig hebben om hun leven en economie te kunnen organiseren en armoede te voorkomen. Dat is desastreus voor iedere samenleving. Inmiddels zijn er cijfers waarmee we kunnen rekenen aan de consequenties van rommelig beleid. Diezelfde cijfers kunnen gebruikt worden om vragen als deze te beantwoorden:
- welke maatregelen houden onze sociale structuren en gezondheidszorg vermoedelijk tot een acceptabel niveau intact?
- welke maatregelen kosten vermoedelijk zo weinig mogelijk banen en welvaart?
- welke maatregelen houden de organisatiegraad van de wereld (w.o. wereldhandel) vermoedelijk zoveel mogelijk in de benen?
- hoeveel doden en blijvend invaliden vinden we een acceptabele prijs voor die stabiliteit?
Niemand is tegen wijze en sociale besluiten in onzekerheid en een vaste handEr zijn modellen van te maken. Die zijn met het publiek te delen. Overheden kunnen uitleggen welke keuzen ze in alle onzekerheid tegen de achtergrond van de beschikbare cijfers maken en waarom. Aan de politiek om dat te initiëren, zodat we we niet meer hoeven te ruziën over wel of niet mondkapjes omdat die wel of niet zouden werken en de hoeveelheid mensen die over een 4 weken in het ziekenhuis zullen liggen volgens de één terwijl een ander iets anders beweert. Iemand moet de leiding nemen over de data, de onzekerheid, het gesprek daarover en de conclusies én moet duidelijk maken dat dat moet. Anders blijft het een jojoënde janboel. Die is vermijdbaar. Het virus trekt zich niets van landsgrenzen aan, maar de duidelijke verschillen tussen de besmettingsgraden in landen laten zien dat beleid wel degelijk verschil maakt.
Opvallend hoe duidelijk de Duitse grens zichtbaar is. (fraaie analyse van @jasperbunskoek)https://t.co/UxULMRqYlq pic.twitter.com/fnLheVgEso
— Mathijs Bouman (@mathijsbouman) September 28, 2020
Die conclusie trekt ook Kustaw Bessems in de Volkskrant: ‘Het laatste dat ik wil is dat mensen naar mij luisteren’, zei premier Rutte pas. Zijn taak beschreef hij als ‘de mensen vertellen wat de situatie is’. Helaas, mijnheer de minister-president, de geschiedenis heeft anders voor u bepaald. Daarmee zei hij vooral niet dat de feiten duidelijk zijn, maar wel dat een goede sociaal-psycholoog weet dat wetenschap niet helpt bij het nemen van besluiten in onzekerheid en het houden van vertrouwen. Niemand is tegen wijze en sociale besluiten in onzekerheid en een vaste hand.
Je hoort vaak zeggen dat de coronacrisis zo onvoorspelbaar is. Was het maar waar, dan werden we misschien nog eens aangenaam verrast. Deze week schreef ik er een wat langer essay over. Tijd om het monster vol in de bek te kijken: https://t.co/rHae2Tx9wN
— Kustaw Bessems (@KustawBessems) October 3, 2020
En ook Lubach heeft het door: zonder leiding en duidelijke lijn wordt het een bende.
In Duitsland maakte de anti-racistische band ZSK een clip met de Duitse viroloog Christian Drosten. Hij communiceert via podcasts met het brede publiek, gaat niet in debat gaat met twijfelaars of de media. Hij heeft wel wat beters te doen en houdt met de verschillende regeringen in Duitsland vast aan een duidelijke en strakke lijn. Onderwijl stelt hij zich bescheiden op en legt hij - net als Slagter - uit hoe hij de werkelijkheid ziet en waarom. Hij is de redelijkheid zelve. Zo iemand kun je vertrouwen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Ja, dat zwalken is misschien niet handig. Anderzijds, misschien is het een uitdrukking van onzekerheid waarbij de beleidsmakers heen en weer geslingerd worden tussen de indruk dat er momenteel niet zoveel aan de hand is en we het even moeten aankijken enerzijds, en de druk om 'iets' te doen van verschillende kanten anderzijds.
Het hier geciteerde sommetje waarover ik tweette suggereert dat het kijken naar positieve testen wellicht niet erg zinvol is. Daarmee is de vergelijking met Duitsland dat ook niet. Het leidt tot vragen:
1. Hoe kan het dat ondanks (a) de veel lagere aantallen ziekenhuisopnames in vergelijking met maart (750 van 39.000 bedden bezet met Covid-19 patiënten, IC incluis) en (b) het feit dat er jaarlijks ca. 2 miljoen klinische opnames plaatsvinden (CBS), er nu toch al gesproken wordt over vollopende ziekenhuizen?
2. Zijn er redenen dat (a) de weergave van het aantal ziekenhuisopnames en (b) de teruggerekende aantallen positieve testen (zie tweet) onjuist zijn?
3. Als het antwoord op 2 ontkennend is, wat is dan de reden dat er nu gesteld wordt dat er strenge maatregelen nodig zijn? Is er reden om aan te nemen dat de aantallen ernstig zieken in de komende periode snel zal toenemen? Welke evidence suggereert dat?
4. Als deze schatting vh werkelijke verloop vh aantal positieve testen een goede afspiegeling van de realiteit is, hoe kan het dan dat er ondanks de versoepeling van maatregelen slechts een kleine opleving is? Zijn er onbekende cq. onbesproken factoren die ervoor zorgen dat de huidige of volgende oplevingen mild verlopen? Of omgekeerd, hoe zeker is het dat volgende uitbraken zonder ingrijpende en dure maatregelen (zoals grootschalig testen, deelsluiting van bepaalde bedrijven, etc) een onhoudbare situatie zal ontstaan?
5. Als we 4mln patiënten in ziekenhuizen kunnen opnemen per jaar (CBS), en in maart een veelvoud van het huidige aantal covid patiënten (maar een fractie van de totale jaarlijkse opnames) opgenomen kon worden, wat is er dan in de afgelopen zes maanden gedaan om ruimte te creëren om tenminste de helft van de eerste golf zonder veel problemen te kunnen opnemen?
"Slagters analyse legt zwalkend beleid bloot: of je probeert de verspreiding van het virus te beheersen (zoals in Duitsland), of je laat het beheerst door de bevolking gaan (zoals in Zweden) maar beide door elkaar (zoals in Nederland) werkt niet"
Dit moet iemand mij nog maar eens rustig uitleggen. Hoe kan het dat als je tussen streng beleid (Duitsland) en minder streng beleid (Zweden) 'zwalkt' dat je het dan zoveel slechter doet. Wat is er aan de hand? Zien we iets anders over het hoofd?
Het lijkt of we coûte que coûte willen aantonen dat we geleid worden door politieke onbenullen.
Jan Peter, misschien doen we het niet zoveel slechter. Als je naar ziekenhuisopnames kijkt (die een afspiegeling zijn van het aantal zieken), dan doet Nederland het bijna even goed als Duitsland. Let wel, de testen tonen geen ziekte, maar een (indicatie van huidige of vroegere) besmetting.
Dennis, welke logische verklaring heb je voor een hogere besmettingsgraad bij een gelijke ziekenhuisopname?
Anders gezegd: vind je je (kennelijke) constatering (geen wezenlijk verschil in opnames) een rationele aanwijzing dat de besmettingsgraad en dus het beleid om die te verlagen, er niet toe doet?
Ik ben het eens met de analyse van Dennis Zeilstra . Ziekenhuisopnamen per week per 100k, eventueel IC en sterfte. Dat zijn de relevante parameters. En die moeten correleren met PCR positief. En als je er naar kijkt dan zie je dat we bijna 10x besmettingen in maart hadden dan nu. Waakzaamheid prima, maar die gekke tweede golf paniek op PCR positieven die we nota bene uitlokken door aandacht op verkeerde media grafieken. Nee Jan Peter van Doorn , niet de onbenulligheid van politiek willen aantonen, wel de dommigheid (onbenulligheid) waarmee data wordt verwerkt. PCR positieven zouden bijvoorbeeld gecorrigeerd moeten worden per aantallen testen. En PCR positieven, zijn geen besmettingen (fout taalgebruik). Nee alleen de ziekenhuis, IC en sterfte zijn “harde” data. Waarom hard tussen “”, omdat ook daar over gediscussieerd kan worden.