Niet CO2 maar bodemdegradatie is de oorzaak van de wereldwijde klimaatproblematiek. Dat beweert filmmaker Marijn Poels die al eerder een radicaal klimaatsceptische documentaire presenteerde.
Poels stuurde ons het persbericht over zijn nieuwe documentaire ‘Return To Eden’ met de vraag of we er aandacht aan zouden willen besteden. Hij ontdekte het werk van de Zimbabwaanse bioloog Allan Savory en vertaalde dat op zijn manier in anderhalf jaar tijd in zijn jongste documentaire. In het bericht schrijft hij:
Poels ontdekte in de woestijnen van Afrika en Egypte, het door bosbranden geteisterde Californië en het droge Europa dat niet CO2 de klimaatproblemen veroorzaakt. Maar een verkeerd gebruik van de bodem, door zowel boeren als natuurorganisaties. In ruim 100 minuten neemt Poels de kijker mee naar een reeks boeren, natuurbeheerders en wetenschappers die laten zien dat het heersende wereldbeeld over klimaat niet klopt.
Klimaatverandering is wereldwijd een belangrijk thema. Het klimaatprobleem wordt gedomineerd door een stellig geloof in CO2 als oorzaak, modellen die het beleid bepalen, eenzijdige sturing vanuit de politiek, stapels peer reviewed klimaatartikelen allemaal vanuit dezelfde benadering. En met landbouw als belangrijke schuldige. Het beeld klopt niet, de bijbehorende oplossingen ook niet.
De mensen die meewerken aan deze film tonen praktijkresultaten, zij zijn kritisch op zowel de landbouw als natuurorganisaties. Hun wijze lessen zijn voor beide bedoeld. Poels zag hoe het boeren en natuurorganisaties lukte om van woestijn weer vruchtbaar land te maken, hoe de degradatie van de grond werd opgeheven met een goede verzorging.
Poels laat zien dat milieuorganisaties draaien met argumenten. Met valse beloften worden boeren uitgekocht, de soorten die zich er zouden vestigen, zijn niet gekomen. En slecht beheerde natuur zorgt voor frequente bosbranden. Maar ook de boeren hebben een aandeel in het ‘verminderen van het wolkendek’ waardoor droogte toeneemt en de aarde opwarmt. In Egypte en Afrika ontdekt Poels wat er moet gebeuren om de ecologie van een woestijn te herstellen. Op verschillende plaatsen is het gelukt. In Afrika met kuddes grazers, die de keiharde grond lostrappelen en vermengen met mest en urine. Het gras begint weer te groeien, en de regen weer te vallen. Geen klimaatsubsidies maar de skills van plaatselijke boeren en wetenschappers blijken tot resultaten te leiden.
Ver verwijderd van collectieve klimaathysterie, angst en chaos, is er hoop, inspiratie en zijn er oplossingen. Over politieke kleuren heen. Los van framing. Vol diepe wijsheid van mensen die de oplossingen ecologisch benaderen.
‘Return to Eden’ is een inspirerend document dat een nieuw licht werpt op de klimaatproblematiek. Iedereen die werkt in de landbouw of in het natuurbeheer zou deze documentaire gezien moeten hebben.
De film is hier te bekijken:
Opgemerkt moet worden dat ook het IPCC, de VN-autoriteit op het gebied van klimaatverandering, verdwijnend bos en vegetatie - direct aan zon, wind en regen geëxposeerde bodems - ziet als een belangrijke versterker van klimaatopwarming. De theorie van Allan Savory over de rol van de uitwerpselen van grote dieren in het ecosysteem doet al jaren de ronde als deeloplossing om bodems minder kwetsbaar te maken en bereikte de media, maar wellicht nog niet het grote groene publiek. Poels lijkt een deeloplossing uit te vergroten tot dé oplossing voor klimaatopwarming om daarmee de evidente stijging van de CO2-concentratie in de atmosfeer niet meer serieus te hoeven nemen.
Dit artikel afdrukken
Poels ontdekte in de woestijnen van Afrika en Egypte, het door bosbranden geteisterde Californië en het droge Europa dat niet CO2 de klimaatproblemen veroorzaakt. Maar een verkeerd gebruik van de bodem, door zowel boeren als natuurorganisaties. In ruim 100 minuten neemt Poels de kijker mee naar een reeks boeren, natuurbeheerders en wetenschappers die laten zien dat het heersende wereldbeeld over klimaat niet klopt.
Klimaatverandering is wereldwijd een belangrijk thema. Het klimaatprobleem wordt gedomineerd door een stellig geloof in CO2 als oorzaak, modellen die het beleid bepalen, eenzijdige sturing vanuit de politiek, stapels peer reviewed klimaatartikelen allemaal vanuit dezelfde benadering. En met landbouw als belangrijke schuldige. Het beeld klopt niet, de bijbehorende oplossingen ook niet.
De mensen die meewerken aan deze film tonen praktijkresultaten, zij zijn kritisch op zowel de landbouw als natuurorganisaties. Hun wijze lessen zijn voor beide bedoeld. Poels zag hoe het boeren en natuurorganisaties lukte om van woestijn weer vruchtbaar land te maken, hoe de degradatie van de grond werd opgeheven met een goede verzorging.
Poels laat zien dat milieuorganisaties draaien met argumenten. Met valse beloften worden boeren uitgekocht, de soorten die zich er zouden vestigen, zijn niet gekomen. En slecht beheerde natuur zorgt voor frequente bosbranden. Maar ook de boeren hebben een aandeel in het ‘verminderen van het wolkendek’ waardoor droogte toeneemt en de aarde opwarmt. In Egypte en Afrika ontdekt Poels wat er moet gebeuren om de ecologie van een woestijn te herstellen. Op verschillende plaatsen is het gelukt. In Afrika met kuddes grazers, die de keiharde grond lostrappelen en vermengen met mest en urine. Het gras begint weer te groeien, en de regen weer te vallen. Geen klimaatsubsidies maar de skills van plaatselijke boeren en wetenschappers blijken tot resultaten te leiden.
Ver verwijderd van collectieve klimaathysterie, angst en chaos, is er hoop, inspiratie en zijn er oplossingen. Over politieke kleuren heen. Los van framing. Vol diepe wijsheid van mensen die de oplossingen ecologisch benaderen.
‘Return to Eden’ is een inspirerend document dat een nieuw licht werpt op de klimaatproblematiek. Iedereen die werkt in de landbouw of in het natuurbeheer zou deze documentaire gezien moeten hebben.
De film is hier te bekijken:
Opgemerkt moet worden dat ook het IPCC, de VN-autoriteit op het gebied van klimaatverandering, verdwijnend bos en vegetatie - direct aan zon, wind en regen geëxposeerde bodems - ziet als een belangrijke versterker van klimaatopwarming. De theorie van Allan Savory over de rol van de uitwerpselen van grote dieren in het ecosysteem doet al jaren de ronde als deeloplossing om bodems minder kwetsbaar te maken en bereikte de media, maar wellicht nog niet het grote groene publiek. Poels lijkt een deeloplossing uit te vergroten tot dé oplossing voor klimaatopwarming om daarmee de evidente stijging van de CO2-concentratie in de atmosfeer niet meer serieus te hoeven nemen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Savory heeft zijn gelijk. In een recente lijn kaartte ook Dick Veerman al andere landbouwvormen aan. Zoals ook het NL-UK geïnitieerde Knepp Estate ('free wilding') project - waar de natuur zich wonderbaarlijk compleet hersteld geeft.
Maar er speelt veel méér bij deze problematiek.
Een ingezonden brief die niet geplaatst werd in kranten, en waar ook GL niet op antwoorde:
-------------------------
Onderstaande is onderdeel van mijn doorlopende vraag in hoeverre het proces van globale verandering als domheid mag en kan worden uitgedrukt in een wiskundige vergelijking. Zij die de wenselijkheid van deze vraag, en van deze zoektocht ter discussie willen stellen, antwoord ik, dat ik mij zeer bewust ben van de opwarming van de aarde en dientengevolge van de hang naar duurzaamheid zonder een toekomstige zonnesteek. Daar zulke variabelen moeten worden betrokken, heb ik mijn stelling aan het klimaat aangepast.
Stelling: Het versnellingsgetal achter evolutie is emergente domheid
Digital waste
Kan het proces achter de opwarming van de aarde worden uitgedrukt in een formule met een constante die een acceleratie beschrijft?
De bevestiging hiervan vind ik in de geëvolueerde betekenis van het begrip duurzaamheid, en bij de verwarrende toepassing van het begrip versnelling. Het komt tot uitdrukking in de alom aanvaarde uitspraak dat de opwarming van de aarde versneld zou plaatsvinden juist door verspillend menselijk ingrijpen, i.e. door domheid. Zeer waarschijnlijk bedoelen wij hiermee dat de opwarming het directe gevolg zou zijn van de toenemende verkwisting van grondstoffen zoals de fossiele brandstoffen en de daarmee gepaard gaande versnelde vervuiling, en een onbegrip van de ecologische consequenties daarvan. Echter, benadrukken dat het om een versnelde ontwikkeling gaat, houdt in dat de domheid zo ernstig is, dat het proces zich nauwelijks nog door een circulair ontwikkelingsmodel laat beschrijven, d.w.z. zonder acceleratie met de herkenbare natuurlijke terugkoppeling. Normaliter reguleert de fysieke eindigheid van de bron het eindige verbruik, de beschikbaarheid en het percentage onbruikbaarheid, zoals het afval, vertaald in het kosten-baten plaatje: schaarste bepaalt de prijs en de mate van verbruik en vervuiling, en uiteindelijk de opwarming van de aarde, één-op-één.
In een versnelde toestand luidt de toekomst geen nieuwe cyclus in, maar blijft in de bestaande asymptotisch een onherroepelijke limiet benaderen, ongeacht onze inspanning voor een betere, meer duurzame omgang met onze fysieke bronnen. Maar dit is niet de voorspelling die ons in de klimaatverdragen wordt gedaan. Integendeel, men houdt ons een oude uitweg naar een beter evenwicht voor, waar de ons alom bekende en onuitputtelijk lijkende bronnen, zoals de zon, en de wind in het verschiet liggen. Nog meer domheid? Nederland is hier zelfs voorloper, direct van het gas naar stroom, alsof het (n)iets zou uitmaken in de mate van ge- en verbruik. De vraag om elektra zal zelfs versneld toenemen, juist door het nette verhaaltje van groene meer duurzame alternatieve bronnen. We moeten wel beseffen, dat beide vormen van energie-opwekking reeds in het begin van de vorige eeuw beschikbaar waren. Toen al ging het om een keuze tussen gas- of olieverbranding of elektriciteit.
Vaak is de keuze pragmatisch, kijk naar de ontwikkeling van de auto ( Nb. de allereerste was elektrisch, maar werd afgedankt omdat deze te stil was) of de mutaties van de Duitsers.
Gegen Dummheit kämpfen selbst Götter vergebens want hoe um Gottes Willen zou het bij 6 miljoen met stroom als alternatief ook zijn gelukt?
De mens Faust heeft de weddenschap met duivel Mephistopheles gewonnen. Geen weten, geen behoefte zal hem ooit tevreden stellen. Hij staat voor de noodzaak van alternatieven die een nog groter verbruik zouden kunnen garanderen. Bijvoorbeeld zal de afname van de CO2 uitstoot nooit op globale schaal enig meetbaar effect kunnen hebben op de opwarming vanwege de ongemoeid gelaten maar exponentieel groeiende behoefte naar meer energie. Bovendien is als antwoord op deze reductie een toenemende productie van een nieuw soort afval in gang gezet.
Afval is al dat wat op dit moment in tijd geen opbrengst biedt, d.w.z. energie kost op de balans. Echter, wanneer wij deze balans maar blijven uitsmeren als lonend uitstel op een toekomstige invulling dan creëren wij een zeepbel, gelijk een schuldenlast die wij toch eens zullen moeten inlossen. Als daarbovenop het productieproces zelf volledig afhankelijk wordt van de afval, ontstaat een vicieuze cirkel van verantwoording: afval als energiebron, dat is niets anders dan een Ponzi fraude onder de dekmantel van duurzaamheid. Wederom steekt domheid hier de kop op.
HOOFDINZICHT: Informatie is de nieuwe bron van afval.
Informatie is materie die zich laat formeren op basis van verschil en overeenkomst. Clustering ontstaat in beginsel willekeurig, maar wordt nadat de formatie analoog of digitaal is gequantificeerd fysiek kenmerkend, met een duidelijk spoor terug naar de vele mogelijke achterliggende verledens. Een kwalitatieve indeling naar eigenschappen ontstaat, zodat zelfs het oorspronkelijk meest zinloze betekenis krijgt, bijvoorbeeld omdat men hieruit gedragspatronen denkt te kunnen herleiden, die commercieel of politiek van nut zouden kunnen zijn. In de praktijk altijd om maatschappelijke groepen in of uit te sluiten. Zo’n anticipatie legt extra druk op ons mentale verwerkingssysteem - het voedt een gevoel van angst, wantrouwen en onveiligheid - en vergroot de noodzaak van nog meer controle op het voorbije als openbaar toegankelijke digitale bron voor een strikt persoonlijk nu en later. Kortom, zo ontstaat een overbelasting in het gezamenlijke communicatieverkeer, die niet alleen toekomstig gedrag bepaalt maar ons vooral virtueel met een versnelde energiebehoefte confronteert, die er in werkelijkheid niet zou zijn.
Het digitale netwerk is reeds heden de energieverslinder en daarmee de grootste vervuiler. De 5G geautomatiseerde en gecontroleerde maatschappij een veelvoud. De quantum gedachte zal het systeem in veelvoud krachtiger en machtiger maken door in de virtuele dimensie het heden als meest waarschijnlijke gevolg van het verleden te herinterpreteren. Behoefte ontstaat dan volledig virtueel, en is niet afgemeten aan reële schaarste of overvloed. In deze virtuele omgeving is alles bruikbaar, niet aan tijd gebonden, en altijd duurzaam. Echter, de afrekening is geen idee maar vindt plaats in de echte wereld en wordt betaald in en door het bestaande ecosysteem.
Let wel, in het virtuele universum zijn Quichote windmolens en de voor niets opgaande zon geen bronnen van energie. Zij draaien volledig op de behoefte van de mens.
Conclusie: Evolutie heeft zich verplaatst naar de virtuele wereld. Dientengevolge vinden mutaties ook plaats in deze dimensie. Domheid is de uitdrukking van een proces van verandering ten gevolge van een versnelde virtuele behoefte. Het is bruikbaar als versnellingsconstante in een formule die wereldomvattende paradigma veranderingen in de werkelijkheid probeert te determineren. Deze formule zal de vorm hebben van een set kwantum vergelijkingen. De ironie wil dat wij in onze realiteit deze vergelijkingen nooit kunnen oplossen omdat wij geen punt van oriëntatie meer bezitten. In een tijdsonafhankelijke wereld van opeenvolgende gebeurtenissen en mogelijke verledens, zijn wij de exacte tijds- en plaatsbepaling van het causale real time heden verloren. Ons rest slechts in retrospectief de pluraliteit van mogelijke toekomstig heden. Het heden is één van de vele intersecties in het web van verleden en toekomst.
De domheid, virtuele 'realiteit' overwinnen? Het Sahara project? Dat volgens professor Ad van Wijk van de TU Delft de enige oplossing biedt om in de groeiende wereldenergiebehoefte op een groene manier te voorzien. Met directe elektriciteit, en vooral ook met waterstof, dat fossiel volledig kan vervangen.
En dat Afrika ontwikkelt. De noodzaak om te vluchten, om oorlogen, wegneemt. Het klimaat echt beïnvloedt.
Een andere uiting van de schijn virtualiteit? Ook alle zin weg? Of een plaats en tijdsbepaling? Een echte mogelijkheid in deze tijd?
--------------------
ps de gevoerde discussies nu zijn hetzelfde als 40 jaar geleden. en ook nu weer horen we onze minister in een toespraak bij het jubileum van Chamelot (DSM) pleiten voor kernernergie. worden accu auto's als oplossing gebracht. zonnepanelen op akkers. emissierechtenhandel. 5G. ga maar door. het systeem verandert niet, de virtuele waanzin regeert.
Kiss the Ground en Van veehouder naar landhouder. Of zijn onze bodems nog niet droog en kaal genoeg?
Wacht effe, Allan Savory is bepaald geen Britse bioloog, maar n Zimbabweaanse natuurbeschermer die n uiterst pijnlijke weg is gegaan om terecht te komen bij de revolutionaire, diep-ecologische aanpak waarmee inmiddels duizenden veehouders wereldwijd het leven terug in het land brengen. Dit is de intro die daarbij hoort.
Klopt, hij is een - met een heel Brits-Afrikaanse achtergrond - Rhodesiër die in Z-Afrika (Natal) is opgeleid als bioloog.