1 min
Het gaat niet goed met de bossen op de wereld. Althans, dat wil het verhaal. De ontbossing in het Amazonegebied, recordbranden in Californië, Australië en Siberië en de impact van klimaatverandering op het sterven van bossen, halen met regelmaat de pers. Maar hoe is het feitelijk met ontbossing weten we eigenlijk niet. Eind dit jaar is het afgelopen met die onzekerheid en zullen pessimisten en optimisten er niet meer over te hoeven strijden. Eindelijk komen feitelijke metingen beschikbaar.
Dit voorjaar rapporteerde de FAO (de Wereldvoedselorganisatie) dat er sinds 1990 1,78 miljoen vierkante kilometer bos is verdwenen. Dat is een oppervlak zo groot als veertig keer Nederland; Nederland telt 41.500 vierkante kilometer, inclusief 18% wateroppervlak.
Vrijwel tegelijkertijd verscheen er een studie van Chinese onderzoekers die met behulp van satellietfoto's de begroeiing van de hele aarde in kaart hadden gebracht. Zij kwamen uit op een netto toename van 571.000 vierkante kilometer bos sinds 1982. Dat kwam overeen met een Amerikaanse studie die een bostoename van 6,2% sinds 1982 vaststelde.
Volgens de Wageningse expert Veronique de Sy zijn de cijfers van de FAO "niet zonder meer betrouwbaar", schrijft De Volkskrant. "De FAO baseert zich op informatie die wordt aangeleverd door de landen zelf. Als een land een gebied beschouwt als bos, dan zal het dat zo melden aan de FAO. Soms ook als door illegale kap, bosbranden of andere ontwikkelingen er geen boom meer staat."
Maar ook satellietbeelden zijn niet zonder meer te vertrouwen. "Zo lang meer dan 10% van het oppervlak bedekt is met bomen, ziet de satelliet bos," legt De Sy uit. Welk volume aan hout er onder het bladerdek verscholen gaat, weet de satelliet niet. Ook plantages, parken en zelfs woongebieden worden als 'bos' waargenomen.
Volgens De Sy hangt de oplossing al in de lucht. Sinds 2018 cirkelt het instrument Gedi (Global Ecosystem Dynamics Investigation) aan boord van het internationale ruimtestation ISS om de aarde. Met lasercamera's kijkt Gedi door het bladerdak heen en meet hoeveel hout eronder zit. Eind dit jaar moet de Gedi-databank vol zitten. Dan valt vast te stellen of ontbossing dan wel herbebossing van de aarde de overhand heeft.
Ongelijke uitruil
Waarbij natuurlijk niet vergeten moet worden dat er nogal wat verschil zit tussen het CO2-bergend vermogen van oude versus jonge bossen. De 'uitruil' is dan ook vaak ongelijk: oude, dichte oerbossen verdwijnen en er komt jonge aanplant (op andere plaatsen) voor terug. Daar kan ook een juiste volumemeting niets aan veranderen.
Dit artikel afdrukken
Vrijwel tegelijkertijd verscheen er een studie van Chinese onderzoekers die met behulp van satellietfoto's de begroeiing van de hele aarde in kaart hadden gebracht. Zij kwamen uit op een netto toename van 571.000 vierkante kilometer bos sinds 1982. Dat kwam overeen met een Amerikaanse studie die een bostoename van 6,2% sinds 1982 vaststelde.
Welk volume aan hout er onder het bladerdek verscholen gaat, weet de satelliet niet. Ook plantages, parken en woongebieden worden als 'bos' waargenomenNiet betrouwbaar
Volgens de Wageningse expert Veronique de Sy zijn de cijfers van de FAO "niet zonder meer betrouwbaar", schrijft De Volkskrant. "De FAO baseert zich op informatie die wordt aangeleverd door de landen zelf. Als een land een gebied beschouwt als bos, dan zal het dat zo melden aan de FAO. Soms ook als door illegale kap, bosbranden of andere ontwikkelingen er geen boom meer staat."
Maar ook satellietbeelden zijn niet zonder meer te vertrouwen. "Zo lang meer dan 10% van het oppervlak bedekt is met bomen, ziet de satelliet bos," legt De Sy uit. Welk volume aan hout er onder het bladerdek verscholen gaat, weet de satelliet niet. Ook plantages, parken en zelfs woongebieden worden als 'bos' waargenomen.
Volgens De Sy hangt de oplossing al in de lucht. Sinds 2018 cirkelt het instrument Gedi (Global Ecosystem Dynamics Investigation) aan boord van het internationale ruimtestation ISS om de aarde. Met lasercamera's kijkt Gedi door het bladerdak heen en meet hoeveel hout eronder zit. Eind dit jaar moet de Gedi-databank vol zitten. Dan valt vast te stellen of ontbossing dan wel herbebossing van de aarde de overhand heeft.
Ongelijke uitruil
Waarbij natuurlijk niet vergeten moet worden dat er nogal wat verschil zit tussen het CO2-bergend vermogen van oude versus jonge bossen. De 'uitruil' is dan ook vaak ongelijk: oude, dichte oerbossen verdwijnen en er komt jonge aanplant (op andere plaatsen) voor terug. Daar kan ook een juiste volumemeting niets aan veranderen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Meer of minder bos..... Weeronline komt met een stukje, waarin staat dat sneller groeiende bomen korter leven, en dat daarmee het effect opklimaatverandering teniet gedaan wordt: "Bomen groeien sneller onder warmere omstandigheden, en dit zou als een natuurlijke rem op de opwarming van de aarde moeten werken, aangezien ze tijdens de groei meer kooldioxide uit de lucht opnemen en opslaan. Maar een nieuwe studie doet twijfels rijzen over deze gunstige cyclus: onderzoekers constateerden dat hoe sneller bomen groeien, hoe eerder ze afsterven – en daarom stoppen met het opslaan van koolstof."
Hier het artikel uit Nature Communications.
Dus als die metingen aantonen dat er meer bos is gekomen, kan dat best een dode mus blijken. Bij minder bos is de mus dan alleen maar nog doder.