Dieren weten instinctief wat en hoeveel zij moeten eten om op gezond gewicht te blijven. Mensen laten daarentegen hun eetpatroon beheersen door zoete, zoute en vette verleidingen. Dat zou het gevolg zijn van vijf specifieke soorten eetlust, vertellen de Australische wetenschappers David Raubenheimer en Stephen Simpson in Knack. Ze onderzochten wat er in de afgelopen eeuwen bij de mens moet zijn misgegaan.
Van oudsher hebben dieren en mensen vijf soorten eetlust, voor eiwitten, koolhydraten, vetten, natrium en calcium. De trek in een specifieke nutriënt op een bepaald moment helpt zó te eten dat optimale gezondheid en voortplanting het resultaat zijn. De trek in eiwitten speelt bovendien een rol bij verzadiging.
Wilde dieren eten nog steeds volgens dit oersysteem. Mensen daarentegen hebben nu hele andere voedingsmiddelen tot hun beschikking dan eeuwen geleden. Ultrabewerkt snoepgoed, chocolade, taart of chips leiden af van de basale eetlusten. Bovendien bevatten ze weinig eiwitten, waardoor ze ons verleiden om er meer van te eten om tot ons eiwitdoel te komen. Als gevolg daarvan krijgen we ook veel koolhydraten en vetten binnen.
Volgens Raubenheimer en Simpson in hun boek Eat Like the Animals kun je de eetlusten resetten. Even oefenen en dan “wordt het je tweede natuur. Of misschien moeten we het wel als je eerste natuur beschouwen.” Of de reset-knop ook echt werkt, moet je zelf ervaren. De wetenschappers zeggen immers eigenlijk wat iedere moderne voedingswetenschapper zegt: de verleiding van de eetomgeving is de reden dat we te zwaar worden. Zolang die omgeving bestaat, lijkt hun bewering nogal gewaagd.
Knack - Wat leert de natuur ons over gezond eten? 'Luister naar je 5 soorten eetlust'
Van oudsher hebben dieren en mensen vijf soorten eetlust, voor eiwitten, koolhydraten, vetten, natrium en calcium. De trek in een specifieke nutriënt op een bepaald moment helpt zó te eten dat optimale gezondheid en voortplanting het resultaat zijn. De trek in eiwitten speelt bovendien een rol bij verzadiging.
Wilde dieren eten nog steeds volgens dit oersysteem. Mensen daarentegen hebben nu hele andere voedingsmiddelen tot hun beschikking dan eeuwen geleden. Ultrabewerkt snoepgoed, chocolade, taart of chips leiden af van de basale eetlusten. Bovendien bevatten ze weinig eiwitten, waardoor ze ons verleiden om er meer van te eten om tot ons eiwitdoel te komen. Als gevolg daarvan krijgen we ook veel koolhydraten en vetten binnen.
Volgens Raubenheimer en Simpson in hun boek Eat Like the Animals kun je de eetlusten resetten. Even oefenen en dan “wordt het je tweede natuur. Of misschien moeten we het wel als je eerste natuur beschouwen.” Of de reset-knop ook echt werkt, moet je zelf ervaren. De wetenschappers zeggen immers eigenlijk wat iedere moderne voedingswetenschapper zegt: de verleiding van de eetomgeving is de reden dat we te zwaar worden. Zolang die omgeving bestaat, lijkt hun bewering nogal gewaagd.
#20 Arnold, zoals je ook hier weer duidelijk wordt gemaakt, is het belang hier dat van kennisdeling en het delen van beelden van de wereld. Daar doe jij nogal mystiek al jaren vooral niet aan mee door te schermen met kennis die jij hebt maar niet wilt delen.
En nu een punt graag aan dit eindeloze gedoe waarmee je aandacht vraagt voor iets dat ongetwijfeld belangrijk is, maar niet als je er toch niets over kwijt wilt. Het kost allemaal ruimte en gaat op deze manier nergens over. Graag je begrip daarvoor.
#22 ????????????????????????????
de vergeten punten:
- 4 De kennis die we vergaren is te waardevol om kosteloos te delen
- 5 De meerwaarde van ons product wordt rijkelijk rondgebazuint maar de getallen worden alleen mondeling op keukenafelniveau gedeeld.
Hoe verhoud gezonder voedsel voor dezelfde prijs zich tot de meerkosten moeten (ruimschoots) vergoed worden
"Het bezit van kennis zonder het vermogen tot kennisoverdracht is nutteloos".
Stelling bij mijn proefschrift, juni 1993.
Dick en E.J. nee, nee, nee het is allemaal niet wat jullie beweren.
Heb er even over na gedacht.
Neem jullie mee naar 1983. We zaten met ons toen al geformeerd kennisnetwerk bij ons in de keuken aan tafel en spraken uit we gaan door onder voorwaarden. En blijven ook als kennisnetwerk bij elkaar als nodig. En delen mee, vanuit sociale overweging, op enigerlei wijze voor de geleverde tijd en kennis geïnvesteerd in dit gedachtegoed. Nu de voorwaarden.
1. We moeten in staat geacht worden voedsel te produceren met toegevoegde waarden voor de consument, cliënt en patiënt.
2. De meerkosten van het systeem moeten (ruimschoots) vergoed worden.
3. De extra revenuen, of de marges moeten eerlijk en redelijk in de keten verdeeld worden.
1. Is redelijk gelukt maar het is een dynamisch groeimodel dus komen vanuit nieuwe verkregen inzichten nog steeds verder.
2. en 3. Hebben wat meer voeten in aarde maar we schuiven op.
Vanuit dit gedachtegoed opereren we communiceren we en onderhouden contacten met geïnteresseerden. Met als achtergrond gedachten goed voor iedereen incl, de consument.
Wij stellen hij/zij krijgt in de nieuwe constructie meer voor hetzelfde. Gezonder voedsel voor dezelfde prijs. Hier moet u het mee doen tot nu toe.
En dat is nu precies waar Dick zich volgens mij aan ergert de meeste reacties zijn een uitgebreide advertorial zonder info .