1 min
Dieren weten instinctief wat en hoeveel zij moeten eten om op gezond gewicht te blijven. Mensen laten daarentegen hun eetpatroon beheersen door zoete, zoute en vette verleidingen. Dat zou het gevolg zijn van vijf specifieke soorten eetlust, vertellen de Australische wetenschappers David Raubenheimer en Stephen Simpson in Knack. Ze onderzochten wat er in de afgelopen eeuwen bij de mens moet zijn misgegaan.
Van oudsher hebben dieren en mensen vijf soorten eetlust, voor eiwitten, koolhydraten, vetten, natrium en calcium. De trek in een specifieke nutriënt op een bepaald moment helpt zó te eten dat optimale gezondheid en voortplanting het resultaat zijn. De trek in eiwitten speelt bovendien een rol bij verzadiging.
Wilde dieren eten nog steeds volgens dit oersysteem. Mensen daarentegen hebben nu hele andere voedingsmiddelen tot hun beschikking dan eeuwen geleden. Ultrabewerkt snoepgoed, chocolade, taart of chips leiden af van de basale eetlusten. Bovendien bevatten ze weinig eiwitten, waardoor ze ons verleiden om er meer van te eten om tot ons eiwitdoel te komen. Als gevolg daarvan krijgen we ook veel koolhydraten en vetten binnen.
Volgens Raubenheimer en Simpson in hun boek Eat Like the Animals kun je de eetlusten resetten. Even oefenen en dan “wordt het je tweede natuur. Of misschien moeten we het wel als je eerste natuur beschouwen.” Of de reset-knop ook echt werkt, moet je zelf ervaren. De wetenschappers zeggen immers eigenlijk wat iedere moderne voedingswetenschapper zegt: de verleiding van de eetomgeving is de reden dat we te zwaar worden. Zolang die omgeving bestaat, lijkt hun bewering nogal gewaagd.
Van oudsher hebben dieren en mensen vijf soorten eetlust, voor eiwitten, koolhydraten, vetten, natrium en calcium. De trek in een specifieke nutriënt op een bepaald moment helpt zó te eten dat optimale gezondheid en voortplanting het resultaat zijn. De trek in eiwitten speelt bovendien een rol bij verzadiging.
Wilde dieren eten nog steeds volgens dit oersysteem. Mensen daarentegen hebben nu hele andere voedingsmiddelen tot hun beschikking dan eeuwen geleden. Ultrabewerkt snoepgoed, chocolade, taart of chips leiden af van de basale eetlusten. Bovendien bevatten ze weinig eiwitten, waardoor ze ons verleiden om er meer van te eten om tot ons eiwitdoel te komen. Als gevolg daarvan krijgen we ook veel koolhydraten en vetten binnen.
Volgens Raubenheimer en Simpson in hun boek Eat Like the Animals kun je de eetlusten resetten. Even oefenen en dan “wordt het je tweede natuur. Of misschien moeten we het wel als je eerste natuur beschouwen.” Of de reset-knop ook echt werkt, moet je zelf ervaren. De wetenschappers zeggen immers eigenlijk wat iedere moderne voedingswetenschapper zegt: de verleiding van de eetomgeving is de reden dat we te zwaar worden. Zolang die omgeving bestaat, lijkt hun bewering nogal gewaagd.
Plus training / geforceerd moeten eten als kind ipv zelf laten ontdekken en aanvoelen wat het wil. Met mes en vork ipv met de handen eten. Traumatische gebeurtenissen die emotie-eten in de hand werken. Ideeën hebben over wat zou moeten, wat goed en wat slecht zou zijn, het hele intuïtieve daaromtrent niet ontwikkeld hebben. En inderdaad al dat bewerkte eten waardoor het lijf van een kind en volwassene de weg kwijt raakt.
'Dieren weten instinctief wat en hoeveel zij moeten eten om op gezond gewicht te blijven.' Ja hoor. En al die obese honden en katten dan? Voedselomgeving als modewoord voor gebrek aan schaarste.
Precies! en je kunt zelfs nog 1 stapje terug doen naar voedingsschema's voor zuigelingen waarbij er een patroon zichtbaar is van het er bij de ouders op aan te dringen om de voedingen van hun kind steeds groter te maken en het aantal voedingen steeds kleiner. Daardoor krijgen kinderen als in de eerste 6 levensmaanden een gewoonte van ''supersized meals'' opgedrongen, waardoor hun eigen gevoel van honger en verzadiging volkomen ontwricht worden. En als ze dan overgaan op vast voedsel wordt dat over het algemeen fijngemalen en daarmee ook van veel smaak ontdaan. Van fijngemalen voedsel wordt veel te gemakkelijk veel te veel tegelijk gegeten, zodat de supersized meals gewoonte verder gezet wordt.
Ergens in de archieven moet nog een item over stukjes of prakjes eten voor jonge kinderen te vinden zijn.
Arjan #2, Wilde katten en verwilderde honden die het voedsel niet zomaar krijgen toegeworpen zijn niet obees.
De oude mensen die in de documentaire over Hainan, China in beeld komen, hebben hun hele leven net genoeg gegeten om het zware werk op het land vol te kunnen houden. Minder eten dan trek je het niet; meer eten dan werkt dat tegen en belemmert het werken. Het gaat fout zodra we niet meer de gehele dag fysieke arbeid moeten verrichten om in leven te blijven. Ga maar eens met een zware rugzak een trekking doen, dan eet je ook niet teveel en niet te weinig. Wordt je zwaarder, dan zijn het je spieren.
Mijn vogel heeft al 8 jaar dagelijks de beschikking over onbeperkt voer. En daar blijkt het te werken. Maar, als ik hem door de kamer laat vliegen en de paprika chips tevoorschijn haal, is het beestje er heel snel bij, want daar is ie dol op! Maar ik geef het hem niet. Om daar voor dit draadje een experiment mee te gaan doen, ben ik iets teveel aan het beestje gehecht. Ik zou hem namelijk naast het onbeperkte vogelvoer, ook eens onbeperkt paprikachips kunnen gaan aanbieden....
Dat resetten zoals zij dat noemen, dat lukt wel. Een paar jaar geleden ben ik mij in voeding gaan verdiepen en toen ook op Foodlog beland. Heb er ooit een artikel over geschreven. In die tijd ooit ook een goeroe bezocht die omschreef dat als je voor voedingsproducten staan, je dan vanuit je bewustzijn vanzelf de goede keuzes maakt. Maar ik moet bekennen dat die zak paprikachips die niet voor de vogel is, soms evengoed op gaat!