Dat zegt Dirk Duijzer, oud-LTO-directeur, Rabobankier en voorzitter van de topsector Agri & Food in gesprek met Ad Verbrugge voor De Nieuwe Wereld. Hij waarschuwt voor het 'foute' voorbeeld, maar neemt geen blad voor de mond: de NSB bestond voor de oorlog vooral op het platteland, hetzelfde gold voor de Boerenpartij en ook nu weer heeft Forum voor Democratie een brede boerenaanhang. Klik hier om direct naar het fragment te gaan.
Duijzer analyseert de mentaliteit van Nederlandse boeren vanuit hun historische ontwikkeling. Naast de radicaliserende boeren die het Malieveld, wegen, distributiecentra en provinciehuizen blokkeren bestaat een groep zwijgende boeren. Die vallen de radicale niet af, maar denken er wel het hunne van.
Daarnaast bespreekt Duijzer de naar zijn mening uit de hand gelopen innovatie die is uitgelopen op roofbouw op dier en bodem. Hij brengt een geheel ander geluid dan zijn voorganger Aalt Dijkhuizen als voorzitter van de topsector. Dijkhuizen bepleit nog steeds een op productiviteit gebaseerde innovatie voor de Nederlandse boerenstand als beleidsdoel.
Duijzer vertelt dat de agrarische sector vanaf de tweede helft van de 19e-eeuw in Nederland op unieke wijze is gemoderniseerd. Het idee was destijds: wij zijn een handelsland, richten ons volledig op export, “en wij eisen dat ook van de agrarische sector. Dat is anders dan in de rest van Europa.” Het boerenbedrijf kreeg dezelfde grondslag als de rest van de Nederlandse economie. Dat heeft geleid tot een vergaande rationalisering en intensivering.
Dit historische ontwikkelingspad van meer dan eeuw heeft zich ingeslepen in het boerenbestaan. Vanuit het middenveld ontstonden allerlei landbouworganisaties om de economische positie en het opleidingsniveau van boeren te bevorderen en daarmee hun innovatiedrang aan te jagen.
Duijzer: “Op allerlei manieren is in Nederland geprobeerd om de boeren en tuinders in Nederland op gelijke voet met de rest van de samenleving te krijgen.” Dit emancipatieproces is goeddeels geslaagd, met als gevolg dat boeren hier een andere mentaliteit hebben dan in veel andere landen. Toch is nu een nieuwe innovatie-agenda nodig die Duijzer Foodswitch noemt. In het gesprek licht hij toe hoe hij zich die voorstelt: de Nederlandse boer moet weer wat minder op roofbouw gericht raken en moet op die basis geholpen worden om zijn oude intuïties voor de omgang met levende wezens en de natuur weer te laten spreken.
Dit artikel afdrukken
Daarnaast bespreekt Duijzer de naar zijn mening uit de hand gelopen innovatie die is uitgelopen op roofbouw op dier en bodem. Hij brengt een geheel ander geluid dan zijn voorganger Aalt Dijkhuizen als voorzitter van de topsector. Dijkhuizen bepleit nog steeds een op productiviteit gebaseerde innovatie voor de Nederlandse boerenstand als beleidsdoel.
Duijzer vertelt dat de agrarische sector vanaf de tweede helft van de 19e-eeuw in Nederland op unieke wijze is gemoderniseerd. Het idee was destijds: wij zijn een handelsland, richten ons volledig op export, “en wij eisen dat ook van de agrarische sector. Dat is anders dan in de rest van Europa.” Het boerenbedrijf kreeg dezelfde grondslag als de rest van de Nederlandse economie. Dat heeft geleid tot een vergaande rationalisering en intensivering.
Dit historische ontwikkelingspad van meer dan eeuw heeft zich ingeslepen in het boerenbestaan. Vanuit het middenveld ontstonden allerlei landbouworganisaties om de economische positie en het opleidingsniveau van boeren te bevorderen en daarmee hun innovatiedrang aan te jagen.
Duijzer: “Op allerlei manieren is in Nederland geprobeerd om de boeren en tuinders in Nederland op gelijke voet met de rest van de samenleving te krijgen.” Dit emancipatieproces is goeddeels geslaagd, met als gevolg dat boeren hier een andere mentaliteit hebben dan in veel andere landen. Toch is nu een nieuwe innovatie-agenda nodig die Duijzer Foodswitch noemt. In het gesprek licht hij toe hoe hij zich die voorstelt: de Nederlandse boer moet weer wat minder op roofbouw gericht raken en moet op die basis geholpen worden om zijn oude intuïties voor de omgang met levende wezens en de natuur weer te laten spreken.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Wow!! Hoe is het mogelijk dat de overheid zulke zwaar gesubsidieerde organen optuigt die dan 180 graden van koers veranderen. Het hele idee van boegbeelden afkomstig uit het bedrijfsleven, die de bv Nederland met veel overheidsgeld een (gewenste, door wie?) richting op sturen, heb ik altijd zeer vreemd gevonden. Dit beleid trekt mij meer aan dan het vorige, maar de manier waarop dit allemaal gebeurt, blijft vreemd.
Wat een hoop verdwaalde onzin hier!
Grootste onzin: “Op allerlei manieren is in Nederland geprobeerd om de boeren en tuinders in Nederland op gelijke voet met de rest van de samenleving te krijgen.”
Nee dus!
Wanneer in de 19e eeuw het gebruik van kunstmest doorbreekt is al gauw in haast alle industrielanden structurele agrarische overproductie een feit. (Lees de Wiki over de laatste grote agrarische crisis van de 19e eeuw.) Daarbij komt nog het graven van het Erie kanaal die het Midwesten met de East-Towns verbindt. Tevens komt zo goedkoop, nutriëntenrijk graan beschikbaar voor grote delen van Europa met de impact op bijvoorbeeld de Peel zoals Frans Aarts dat in zijn boekje over de Peel beschrijft. (Echt een onderwerp voor kringloop zeurders) Vanaf dat moment heeft die structurele overproductie zijn stempel gedrukt op het inkomen van de boer, af en toe onderbroken door wat ellende vanwege de gevoerde oorlogen met als gevolg een hiccup van de agrarische prijzen .
Feit is en blijft voorlopig dat boeren hun productie niet kunnen beheersen en dat wij allen daar graag gebruik (misbruik) van maken.
Dat is een heel ander verhaal over redelijk inkomen zoals die in allerlei beloftes tijdens het ontstaan van de Europese Unie zijn gedaan.
Dit verhaal werd in een zeer kort tijdsbestek nog geïntensiveerd door allerlei efficiency slagen. Heb recent nog een aantal negatieven gedigitaliseerd met oom Koos op zijn nieuwe zesrijige Kuiken bietenrooier. Gedaan was het met het kanten rooien met de hand, wendakkers een fluitje van een cent . In de eerste versie van deze machine werd het bietenloof nog op een rij gelegd, maar binnen enkele jaren was dat niet meer nodig, het gemengde bedrijf die het loof als veevoer gebruikte, was razendsnel geliquideerd. Het bietenareaal kon enorm worden uitgebreid.
Kort, de industriële samenleving profiteert enorm van agrarisch systeem wat meer en meer gebaseerd is op uitbuiting van alle ingezette productiemiddelen en is daardoor medeverantwoordelijk voor de ontstane situatie.
Hendric J.Kaput,
Ik las van de week nog een verhaal over een melkveebedrijf, 15ct richting rente en aflossing per li. Rente is bijna niets en aflossing op onroerende goederen is een vorm van sparen. Het is niet voor niets dat onroerende goederen zo duur zijn, er is echt wel wat te winnen.
Domme boeren;
Heer Duijzer begint met een redelijke uitleg dat de boertjes inmiddels redelijk zijn opgeleid, boeren zijn net mensen (geworden) zeg maar.
Men wil nog steeds graag een echte "boer" zien met strootje in de bek (15.45), met andere woorden de stedeling kan nog niet begrijpen dat boeren ook net mensen zijn.
Het loopt spaak vanwege de milieu gebruiksruimte; Nederland loopt vol zegt Duijzer hier eigenlijk maar vergeet er even bij te zeggen dat dit niet met méér vee is, immers dat is met productierechten en een mestwet al lang geregeld, dat een boer een stoppende boer er bij koopt is ook niet van gisteren.
Dat alles hier wordt beslist op basis van NON kennis ben ik met Duijzer eens, is de boer hier inmiddels beter opgeleid dan de stedeling ???
Kringloop noemt Duijzer als voorbeeld, een wonderlijk voorbeeld eigenlijk van onze BOERENdochter want zij zingt dit stukje tekst en de rest zingt in koor mee, terwijl (zo noemt Duijzer terecht ook op) er juist in de landbouw grote mate van kringloop al klaar is.
Vervolgens spreekt ook Duijzer een toontje over de boeren alsof die nog steeds geen internet of vrije tijd hebben en die domme boeren makkelijk radicaliseren, grote vervuilers zijn, koeien over de top voeren en van duurzaamheid nog nooit gehoord hebben.
Dode bodem zegt Duijzer; waar heb ik dat hier laatst meer gelezen van 2 oude heren; Oude heren hebben gelijk heb ik vroeger geleerd althans geef ze eerst maar gelijk.
Heer Poppe en van der Weijden zouden deze vraag ook nog kunnen beantwoorden, Poppe via de mail en heer van der Weijden op boerderie.nl (zijn column lessen corona/wetenschappers).
Welke bodem is dood ? De berekende (dode) natuurbodem of de bodem van de landbouwbedrijven.
Maar even actueel; boeren willen niks en een voermaatregel zien ze (ook) niet zitten.
Nou heer Duijzer ook hier kan het u nog wel eens tegen vallen wat boeren (wel) weten en LNV en de minister niet (willen) weten.
Want in de kern komt dit op het zelfde neer; het vee is in aantal al lang begrenst en gaat zelfs fors terug in aantal, echter van "de rest" komt almaar meer, meer, meer...
Want waar het verkeer ietsje langzamer ("winst") moet rijden wordt er gelijktijdig asfalt aangelegd om veel meer auto's te kunnen laten rijden, idem met industrie, wonen en dus belasting/vervuiling van alles door consumptie non food.
De voermaatregel is gelijk aan de PAS juridisch niet houdbaar; er is geen enkele zekerheid waar de "winst" komt, er is helemaal niet uit te rekenen of er winst komt simpelweg omdat de rekentool afwijkt (50-100%) maar ook is het niet uit te rekenen omdat de uitgangssituatie niet bekend is.
De hetze tegen de "vervuilende" landbouw gaat maar door en met name door omhoog gevallen oud gedienden die wat zijn blijven hangen in de oude gedachten dat dé domme boer niks wil, radicaal is of wordt en er maar enkelen zijn die het goed doen.
Op hun oude dag willen ze nog even het partijprogramma van diverse partijen beïnvloeden en de groenste van de (oude)klas uithangen.