In 2100 zal de ijsbeer uitgestorven zijn als gevolg van hongersnood, die veroorzaakt wordt doordat de opwarming van de aarde het zee-ijs doet smelten. Dat concluderen Noord-Amerikaanse onderzoekers in Nature Climate Change.

Het overleven van de ijsbeer is afhankelijk van de beschikbare hoeveelheid voedsel. Een ijsbeer kan lang vasten, maar dan moet hij wel voldoende reserves hebben. Die bouwt hij op door (vette) zeehonden te vangen, vanaf het zee-ijs. Is er geen zee-ijs, dan zoekt de ijsbeer zijn toevlucht op het land. Daar is vaak onvoldoende voedsel te vinden. Nu is een zomerse vastenperiode nog een seizoensverschijnsel, dat zich alleen voordoet bij de meest zuidelijk levende ijsberen.

Binnen 20 jaar zullen 12 van de 13 ijsberenpopulaties zeer sterk zijn uitgedund als gevolg van klimaatverandering, schrijven de auteurs. 's Zomers vasten gaat voor alle ijsberen gelden met hongersnood als gevolg. Er worden dan niet of nauwelijks meer levensvatbare jongen geboren.

De snelheid van klimaatverandering bepaalt hoe snel de ijsbeer zal uitsterven. Maar zelfs als de mensheid de opwarming van de aarde kan beperken tot 2,4 ˚C – een halve graad boven de doelstellingen van Parijs, zeer ambitieus – zal de ijsbeer het niet veel langer uithouden dan 100 jaar.

Over het verdwijnen van de ijsbeer vanwege het smeltende zee-ijs ontstond in 2017 een heuse 'fake-affaire', vanwege misplaatst gebruikte beelden van een oude beer die door verhongering zou zijn doodgegaan. In werkelijkheid ging het om een oud dier.

Nature - Fasting season length sets temporal limits for global polar bear persistence
  • Deel
Druk af