Er is een grote concentratie microplastics gevonden op de zeebodem. Op één vierkante meter vond een Brits-Duits-Frans team onderzoekers 1,9 miljoen deeltjes plastic. Volgens The Guardian is dat de hoogste concentratie die ooit is gemeten.
Plasticvervuiling is een groot probleem voor het milieu. Verdwaalde plastic verpakkingen, tassen en disposables komen terecht in de natuur waar het nauwelijks wordt afgebroken. Jaarlijks komt meer dan 10 miljoen ton plastic afval in de oceanen terecht. Slechts 1% hiervan blijft aan het oppervlak, de overige 99% verdwijnt naar de diepe oceanen. De onderzoekers bestudeerden wat daar gebeurt met de plastics. Zij zagen in de Tyrreense Zee (ten noorden van Sicilië en ten oosten van Corsica en Sardinië) dat diepzeestromingen de microplastics over de zeebodem verplaatsen. Deze krachten concentreren de deeltjes in zogenaamde ‘hotspots’ die vergelijkbaar zijn met de plastic-vuilnisvlekken aan het wateroppervlak.
Dr. Florian Pohl van het Department of Earth Sciences van Durham University (Engeland) constateert: “Het is jammer, maar plastic is een nieuw type sedimentdeeltje geworden, dat samen met zand, modder en voedingsstoffen over de zeebodem wordt verspreid.”
Ook bij Antarctica werd onlangs een nieuwe ontdekking gedaan op het gebied van micro-plastics. Daar werden voor het eerst micro-plastics in zee-ijs gevonden. Bovendien waren de kunststoffen omringd met algen. Onderzoeksleider Anna Kelly zegt: “Als bedenkt dat zee-ijsalgen zich hechten aan kunststoffen, dan ga je de bioaccumulatie van kunststoffen in krill en in walvissen begrijpen.”
The Guardian - Microplastics found in greater quantities than ever before on seabed
Plasticvervuiling is een groot probleem voor het milieu. Verdwaalde plastic verpakkingen, tassen en disposables komen terecht in de natuur waar het nauwelijks wordt afgebroken. Jaarlijks komt meer dan 10 miljoen ton plastic afval in de oceanen terecht. Slechts 1% hiervan blijft aan het oppervlak, de overige 99% verdwijnt naar de diepe oceanen. De onderzoekers bestudeerden wat daar gebeurt met de plastics. Zij zagen in de Tyrreense Zee (ten noorden van Sicilië en ten oosten van Corsica en Sardinië) dat diepzeestromingen de microplastics over de zeebodem verplaatsen. Deze krachten concentreren de deeltjes in zogenaamde ‘hotspots’ die vergelijkbaar zijn met de plastic-vuilnisvlekken aan het wateroppervlak.
Dr. Florian Pohl van het Department of Earth Sciences van Durham University (Engeland) constateert: “Het is jammer, maar plastic is een nieuw type sedimentdeeltje geworden, dat samen met zand, modder en voedingsstoffen over de zeebodem wordt verspreid.”
Ook bij Antarctica werd onlangs een nieuwe ontdekking gedaan op het gebied van micro-plastics. Daar werden voor het eerst micro-plastics in zee-ijs gevonden. Bovendien waren de kunststoffen omringd met algen. Onderzoeksleider Anna Kelly zegt: “Als bedenkt dat zee-ijsalgen zich hechten aan kunststoffen, dan ga je de bioaccumulatie van kunststoffen in krill en in walvissen begrijpen.”
Sinds januari is servies voor eenmalig gebruik in Frankrijk verboden om het milieu tegemoet te komen. Maar helaas hebben de fabrikanten en distributie daar weer wat op gevonden: 'wegwerpservies, herbruikbaar'. Volgens de consumentenorganisatie '60 millions de consommateurs' sneuvelt het servies vaak al na 1x gebruik. Gewoon een ander etiket en nog steeds hetzelfde milieuprobleem.
Een jaar geleden was er een uitzending van "Broodje Gezond" gewijd aan Vis. Is het eten van vis gezond? Ik kan mij herinneren dat daarin ook werd onderzocht of wij plastic eten bij een 'maaltijdje vis'. De conclusie was 'nee'. Er was nl. onder de microscoop geen plastic zichtbaar in de vis.
Maar zoals ook in dit artikel wordt aangegeven ontkom je er niet aan. Bioaccumulatie zorgt onherroepelijk voor plastic in vis. Zalm eet garnalen. Als wij een zalmpje naar binnen werken eten wij dus ook garnalen, maar dat wil niet zeggen dat je onder de microscoop garnalen kan vinden.
Volgens mij staan op de foto van het artikel talloze bolletjes plastic, grondstof waar plastic voorwerpen van gemaakt worden. Die bolletjes zijn afkomstig van fabrieken die de meuk in de rivier dumpen en vandaar gaat het naar zee.
Niet de fout van de consument dus, alhoewel deze ook nog wel wat gedragscode bijgebracht zou mogen worden. Ik maak me sterk dat je in huis wegwerpservies niet ter plekke uit je handen laat vallen als je het niet meer nodig hebt.
#3, Maria, "Die bolletjes zijn afkomstig van fabrieken die de meuk in de rivier dumpen en vandaar gaat het naar zee."
Heb jij aanwijzing dat fabrieken de plasticvervuiling veroorzaken?
#4 Frank Eric
Zinnige vraag.
Kijk op de plasticsoupfoundation.org, daar wordt de lozing van plastickorreltjes (nurdles, de grondstof voor veel producten van plastic) uitgebreid besproken. Zoals hier.
Natuurlijk heeft de consument ook een verantwoordelijkheid, denk aan microplastics vrijkomend bij wassen van synthetische kleding, de producenten hebben absoluut ook schuld.
De plasticsoupfoundation bestaat een fors aantal jaren. In het begin haalde men de schouders erover op maar nu vergaat steeds meer mensen het lachen. De plasticsoupfoundation geeft bronnen van plastic vervuiling aan, maakt de consument meer bewust van de schade die plastic veroorzaakt zodat geïnteresseerden het koopgedrag daarop kunnen aanpassen, zodat de politiek misschien daarmee zieltjes voor zich kan winnen. Dat laatste klinkt nogal bitter ja.
Vissen zien deze nurdles voor eitjes aan, eten ze op en het gevolg spreekt, denk ik, voor zich.