Onder druk vanuit Brussel, de landbouwwereld én de supermarktketens heeft Duitsland alsnog besloten de grenzen te openen voor seizoensarbeiders uit Oost-Europa, schrijft het Financieele Dagblad.
Vorige week sloot Duitsland, met onmiddellijke ingang, de grenzen voor seizoensarbeiders uit Bulgarije en Roemenië en werden ook degenen die op doorreis waren naar bijvoorbeeld Nederland aan de grens teruggestuurd. Het besluit zorgde voor grote onrust, om te beginnen bij de aspergetelers die als eersten afhankelijk zijn van seizoensarbeiders, maar ook bij telers van andere gewassen. Vooral in Nederland, België, Frankrijk en Groot-Brittannië is de behoefte aan seizoensarbeiders groot.
Duitsland zelf heeft de komende maanden ongeveer 100.000 seizoensarbeiders nodig en of er voldoende menskracht beschikbaar is, is met het oog op de coronacrisis nog zeer de vraag. Het land gaat daarom ook studenten, asielzoekers en werklozen werven om de oogst veilig te stellen en 'paait' arbeidskrachten met fiscale vrijstellingen.
Om in Duitsland te mogen werken, gelden strenge regels. Seizoensarbeiders uit Oost-Europa moeten per vliegtuig komen (om lange busreizen dwars door Europa te vermijden), krijgen met strikte gezondheidscontroles te maken en zullen de eerste 14 dagen gescheiden werken en wonen van de andere werknemers. Julia Klöckner, de Duitse minister van Landbouw, prees de "pragmatische en doelgerichte oplossing."
Het Financieele Dagblad - Duitsland zet grens alsnog open voor seizoensarbeiders na vrees voor verloren oogst
Vorige week sloot Duitsland, met onmiddellijke ingang, de grenzen voor seizoensarbeiders uit Bulgarije en Roemenië en werden ook degenen die op doorreis waren naar bijvoorbeeld Nederland aan de grens teruggestuurd. Het besluit zorgde voor grote onrust, om te beginnen bij de aspergetelers die als eersten afhankelijk zijn van seizoensarbeiders, maar ook bij telers van andere gewassen. Vooral in Nederland, België, Frankrijk en Groot-Brittannië is de behoefte aan seizoensarbeiders groot.
Duitsland zelf heeft de komende maanden ongeveer 100.000 seizoensarbeiders nodig en of er voldoende menskracht beschikbaar is, is met het oog op de coronacrisis nog zeer de vraag. Het land gaat daarom ook studenten, asielzoekers en werklozen werven om de oogst veilig te stellen en 'paait' arbeidskrachten met fiscale vrijstellingen.
Om in Duitsland te mogen werken, gelden strenge regels. Seizoensarbeiders uit Oost-Europa moeten per vliegtuig komen (om lange busreizen dwars door Europa te vermijden), krijgen met strikte gezondheidscontroles te maken en zullen de eerste 14 dagen gescheiden werken en wonen van de andere werknemers. Julia Klöckner, de Duitse minister van Landbouw, prees de "pragmatische en doelgerichte oplossing."
Waar zijn we me bezig?
Zijn daar ook niet sectoren die platliggen waarvan de werknemers ingezet kunnen worden?
Ja, waar zijn we mee bezig.
Mensen genoeg, maar als je werkt vervalt je uitkering wellicht, net zoals hier. In een aantal gevallen kan een uitkering zelfs hoger zijn dan wat je kan verdienen met rugpijnwerk. En dan die reiskosten want aspergevelden liggen niet in de stad, en in een oude caravan bij de boer bivakkeren terwijl thuis de CV lekker brandt dat willen we toch niet?
Kan de eigenaar zelf geen asperges steken en de rest laten doorschieten? Dan hoeft hij ook geen personeel te betalen en onderdak te verschaffen. Misschien wel een nog grotere opbrengst een jaar later. Last but not least, asperges zijn zeer arbeidsintensief en leveren weinig voedingswaarde, als de aardappel- en graanoogsten maar wél doorgaan.
#3 Kijk en daar gaat het mis met de regelgeving en de mentaliteit hier in het rijke westen.
Ik schat dat er best heel veel tijdelijk werklozen veel dichter bij die aspergevelden wonen als de gemiddelde Roemeen of Let of waar ze tegenwoordig ook maar vandaan komen.
Kennelijk vinden we ons te luxe om te bivakkeren waar we de Oosblokkers stationeren.
Als er om de economie te redden fondsen vrijgemaakt worden om bedrijven en particulieren door de crisis heen te helpen moeten er ook aanpassingen gedaan kunnen worden om arbeids kosten binnen de grenzen te houden ipv ze naar het buitenland te laten vloeien.
En dan kom je ook nog met het risico van ziekte verspreiding, reizen naar het buitenland ontmoedigen maar wel werknemers die feitelijk niet nodig zouden moeten zijn hierheen halen.
Volgens mij zijn we juist zo rijk geworden doordat we zwaar en vervelend werk laten doen door werknemers uit minder rijke landen. Dus heel verstandig om daar nu niet mee te stoppen.