Volgens Zijlstra en Rotgers moet het strenge natuurbeleid worden herzien, omdat er bij het stikstofbeleid wordt gestreefd naar onrealistische doelen en streefwaarden, “die in veel gevallen onder geen beding haalbaar zijn en bovendien als harde getallen worden toegepast in het beleid (...).” Met die woorden verwijzen ze naar hoge eisen om stikstof te reduceren, terwijl die geen natuurwinst op kunnen leveren.
In hun voorwoord schrijven de onderzoekers: ‘Stikstof in een verstikkend politiek debat’ – het gaat in de stikstofcrisis al lang niet meer om een kosten-baten afweging tussen natuur en economie of de ‘return of investment’ van maatschappelijke inspanningen ten behoeve van natuur. Stikstof is een beladen politiek debat geworden, waarin de inhoud naar de achtergrond is geraakt, en plaats heeft gemaakt voor symboolpolitiek.
Dat dit gebeurt, is niet zo vreemd: waar modellen en data niet controleerbaar zijn, ontstaat ruimte voor politieke inkleuring. Wij vinden het dan ook een goede zaak dat data en broncodes van modellen openbaar zijn gemaakt. Dit komt de objectiviteit van het stikstofdebat ten goede.
Onder het stikstofdebat ligt een strijd om grond en grondgebruik. De Nederlandse samenleving heeft (milieu)ruimte nodig voor bouw, verkeer en (recreatieve) natuur. Die grond en milieuruimte vallen alleen bij boeren te halen, omdat we de industrie en het (vlieg)verkeer er niet voor willen inperken. Modelberekeningen zijn gebaseerd op inschattingen, die inderdaad een politieke kleuring kunnen krijgen, c.q. politiek gebruikt kunnen worden vanuit dergelijke beleidsdoelen. Het RIVM gaf onlangs aan graag uitgedaagd te worden door betere berekeningen van de natuurschade die boerenactiviteit veroorzaakt.
Het RIVM rekende tot voor kort met een boerenaandeel van 46% in de stikstofneerslag op Nederlandse natuur. Het Mesdagfonds dacht eind februari dat het aandeel op 25% zou moeten worden gezet, als uitgangspunt om te bepalen hoeveel boerenactiviteit in Nederland nog mogelijk is.
Het kabinet lijkt er allemaal weinig boodschap aan te hebben, maar daar kunnen de boeren en provincies weer niet mee uit de voeten. Daar komt bij dat Geesje Rotgers benadrukt dat het RIVM werkt met een ongevalideerd model. Dat betekent dat de Nederlandse overheid voor haar beleid met schattingen werkt die niet aan de praktijk zijn getoetst; hoewel dat wetenschappelijk kwalijk is, was het voor de commissie Hordijk geen belet om het RIVM toch een voldoende voor zijn modelbouw te geven.
Het dossier blijft voorlopig nog wel even spannend, al valt het door de coronacrisis wat minder op.
Nee @refdag, Mesdagfonds slikt kritiek helemaal niet in. Artikel klopt niet. Berekende 46% door overheid is fout (onze aanvankelijke 25% ook). In huidige juridische context is het 35%. Verder zijn de uitkomsten van dit model niet gevalideerd met depositiemetingen. Dat is misser. https://t.co/9q6hicLY7D
— Geesje Rotgers (@GRotgers) April 2, 2020
Vandaag reageerde de minister op de dichte deur van het Landbouw Collectief: 'ik ben teleurgesteld' en 'zo kunnen we straks niet verder.' Maar zo willen de boeren ook niet verder. Ze willen een duidelijk antwoord: hoeveel van ons mogen blijven, waar, onder welke voorwaarden en hoe koopt de regering de boeren die op moeten hoepelen uit? Ingewikkelder is het al zo'n dertig jaar niet, maar het vergt veel regeringsmoed om duidelijke antwoorden te geven terwijl de boeren liever niet naar de bekende weg vragen. Zo houden beide partijen het taboe over en weer in stand.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Erg pijnlijk allemaal voor Mesdagfonds, nu begint men te zeuren over andere punten, kortom: typische strategie van losers. Overigens, betrokken op Nederlandse bronnen is de landbouw goed voor 67% bijdrage.
25%, 60% of 100% het doet er niet toe, de veronderstelde schade door stikstofdepositie is zwaar overdreven, er zou geen enkele heide of Eik meer op de Veluwe staan als dat klopt.
En ook het Drenst Friese Wold zou allemaal vruchtbare zandgrond zijn na zo'n 30 jaar overschrijding van gemiddeld 796 KDW en plaatselijk 1838. (53% landbouw bron RIVM)
Berekend is dit natuurgebied finaal aan gort, maar kom eens kijken of als het te ver fietsen is kijk naar de SDF cijfers.
Maar kijk ook eens naar Aamsveen op de grens met Dtsl, want daar gaat het niet zo bijzonder goed mee, en lees de gebiedsrapportage, de meeste depositie komt uit Dtsl (67% bron RIVM) dus procederen in Dtsl Johan, kom op want gemiddelde overschrijding is 1231 KDW en max 1898.
Het kan dus niet anders dan de oorzaak van matige cijfers is deze berekende schade.
Ik vermoed echter dat de collega's in Dtsl. u met het Duitse deel van "Amtsven u. Hündfelder Moor" zullen confronteren alwaar het veel beter gaat...... met exact dezelfde habitattypen die uiteraard ook de zelfde Abiotische randvoorwaarden hebben....
Tja, dan moeten de buren ook maar onze Wnb invoeren, kunnen ze ook alle schade toekennen aan depositie.
Voorlopig heeft Johan nog wel even gelijk bij deze kronkel Wnb maar of de natuur er bij is gebaat.....
Bereken ook de depositie maar eens in Ghana, bijzonder laag kan ik u voorspellen, ook bijzonder weinig te eten aldaar op die mooie zandvlaktes...
Vergeet de andere factoren waardoor er achteruitgang van bepaalde natuur is en fixeer volledig op de stikstof dat zal helpen.
1 Johan
Het Mesdagfonds begint niet te zeuren over andere punten , maar geeft pijnlijk aan met wat voor wanbeleid het natuurbeleid tot stand is gekomen.
Als jij zoals je zegt , dat je zo voor de natuur bent, dan stop je met dat percentage van 67% te noemen want stikstof stopt niet bij de grens.
Ik vraag mij trouwens af hoe jij denkt de natuurdoelen te halen bij het inzetten van 70% voor nieuwe ontwikkelingen.
#1 Johan Vollenbroek Mesdagfonds heeft, met vallen en opstaan, de vinger op de zere plek gelegd. Zoals Dick het hier ook al in de titel weergeeft, gaat het allang niet meer om de stikstof, maar is dit devolgende stok om mee te slaan om grond voor de stadstaat Nederland (bv tristatecity) te verkrijgen.
Door de vasthoudendheid van het MZF komen de daadwerkelijke vragen, keuzes, onzekerheden, onduidelijkheden en aannames van het model boven alsmede de onmogelijkheden waar wij ons voor stellen. De natuurherstelwaardes zijn voor een groot deel van Nederland voor stikstof onhaalbaar, dit is dus trekken aan een dood paard (naast stikstof veel meer belangrijk voor goede natuur). Een quote die we de laatste tijd meer horen (nav Sars-COV2): "all models are wrong, but some are useful" (George Box), dat geld ook voor de RIVM modellen inzake stikstof.
Een herbezinning met ALLE partijen is beter dan blijven trekken en juridisering (loopgravenoorlog) van Nederland. Ik verwacht dat ook MZF (Stikstofclaim) juridisch zal aanvechten van de maatregelen obv de gegevens.
We hebben het al vaker geconcludeerd hier de kool en geit sparen kan niet. Maak duidelijke keuzes en communiceer die en geef de ruimte daarvoor. Vooralsnog een utopie, misschien na deze crisis een herbezinning?
Uit een brief die we 31 maart naar minister Schouten stuurden:
Bindend stikstofreductieplan noodzakelijk
Om de huidige al veel te lang durende impasse te doorbreken moet zo spoedig mogelijk een bindend stikstofreductieplan worden opgesteld en door de beide kamers geaccordeerd. Het moet gaan om een afrekenbaar programma, wettelijk geborgd met een stikstofemissiereductie van 50% in 10 jaar met 2-jaarlijkse tussendoelen. Als dat niet gebeurt dan wordt de stikstofproblematiek de eerstkomendejaren niet opgelost en zullen zowel (1) de kwaliteit van de natuur, als (2) gezondheid van debevolking, en (3) economie hier ernstige schade van ondervinden. Dat is onnodig naar onze mening.In bijlage 1 vindt u een verdere uitwerking van het bovenstaande.
Op voorwaarde dat de bovengenoemde wettelijk geborgde stikstofemissiereductie er komt zijn wij
bereid om juridische procedures te bevriezen en kunnen we eventueel ook akkoord gaan met het
instellen van drempelwaardes.
Ik heb een volledig kopie van de brief naar Foodlog gestuurd.
Wie pakt de handschoen op?