Af en toe bellen met vrienden. 's Ochtends facetimen, hangouten of zoomen met collega’s. In het weekend op raamvisite bij je kleinkind. Ook het sporadische bezoek aan een winkelier is afstandelijker geworden.

Het is allemaal te doen, maar niet de real deal. Of voor sommigen zelfs niet mogelijk. Denk aan digibeten of ouderen in een verzorgingstehuis. Tel daar de vrees voor het onbekende, de angst voor het coronavirus en het wegvallen van de dagelijkse structuur bij op en de psychologische uitdaging is compleet.

Voor velen valt de dagelijkse routine, hetgeen we moeten, de prikkels van buiten, weg. Dat kan leiden tot stress, angst en existentiële eenzaamheid, zegt Catrin Finkenauer, hoogleraar interdisciplinaire sociale wetenschap en jeugdstudies aan de Universiteit Utrecht in De Volkskrant. Volgens Finkenauer komt dit niet alleen door de sociale afstand, maar vooral door het gevoel van verlies van controle en autonomie. ‘Mensen moeten binnen de nieuwe kaders besluiten: oké ik kan wel dingen doen, ik kan dagelijkse beslissingen nemen.’ Toch is menselijk contact essentieel voor de mens, aldus hoogleraar sociale psychologie Paul van Lange in hetzelfde Volkskrant-artikel. Hij adviseert om in contact te blijven, liefst pratend.

Voor mensen met een psychologische uitdaging kan thuisisolatie nog wel eens extra lastig uitpakken. Denk aan mensen met een verslaving of een eetstoornis.

Volgens traumapsycholoog Elke Van Hoof is het zaak om zo snel mogelijk hulp te zoeken bij angst- en stressgevoelens. Ze lanceert samen met haar team bij het Ally Institute de gratis online psychotherapeutische interventietool Iedereen ok? om het stressniveau te laten dalen en het risico op posttraumatische stress te verminderen.