‘Je kunt Europa volbouwen met windmolens: het zullen er nooit genoeg zijn. We houden onszelf voor de gek.’ Die woorden dienen als inleiding boven een lang interview van De Morgen met de Britse voormalige milieu-activist Paul Kingsnorth (47).
Kingsnorth heeft niet de illusie dat er maatregelen zijn die de bestaande samenleving houdbaar maken tegen natuurvernietiging en klimaatverandering. De ingrepen die nodig zijn vergen een zodanig minderen dat het domweg niet haalbaar is, wat Kingsnorth betreft.
Hij is ver van de bewoonde wereld gaan wonen. Daar verbouwt hij zijn eigen voedsel, composteert zijn eigen mest en hakt zijn eigen verwarmingshout. Wel heeft hij nog een auto en een internetverbinding waarmee hij kan skypen. Daarmee is hij naar eigen zeggen nog even schuldig aan de vernietiging van de wereld zoals we die kennen, als mensen die veel reizen en stedelijker leven en wonen dan hij. Wat het hem niettemin brengt? Het gevoel te doen wat hij wel kan doen.
Een aantal opmerkelijke citaten uit het vraaggesprek:
"Als je luistert naar Greta of andere klimaatactivisten, hoor je vaak een heel simpel idee: dat een paar slechte mannen op machtige posities de boel verzieken voor ons allemaal. Zo simpel is het niet. Wij zijn allemáál, ook u en ik, medeplichtig aan de klimaatverandering.”
“Kijk, als zowat iedere politieke leider en iedere topman van elke multinational in de hele wereld praat over het belang van duurzaamheid, dan weet je dat dat niet langer een bedreiging is voor hen. Dat blijkt ook uit de woorden van klimaatactivisten. Feitelijk stellen zij dat we het groeimodel heus kunnen volhouden, zolang we maar de juiste technologieën gebruiken die géén CO2 uitstoten. Daarom ijveren ze voor een Green New Deal en voor windparken."
“We praten zoveel over klimaatverandering omdat die het meest bedreigend is voor de menselijke soort. Maar het leven op aarde gaat niet alleen om mensen. Daarom pleitte de oorspronkelijke milieubeweging voor een ‘ecocentrisch’ wereldbeeld, eentje waarin de mens juist níét het centrum van alles is."
“Er is niet één oplossing. Zodra je een oplossing voorstelt, word je een tiran. Je kunt wel een plan hebben om klimaatverandering te stoppen en de aarde te redden, maar hoe ga je dat plan implementeren zonder een vorm van dictatuur? We moeten af van het idee dat er mensen zijn die het antwoord weten op onze problemen."
Op de vraag wat een mens kan doen, antwoordt Kingsnorth: "Doe gewoon wat je kunt. [...] Je hoeft niet puur te zijn of een voorbeeld voor anderen, maar als je niet op één of andere manier een offer brengt, is er geen reden waarom iemand naar je zou moeten luisteren."
Het gehele interview is te lezen via Topics.
Dit artikel afdrukken
Hij is ver van de bewoonde wereld gaan wonen. Daar verbouwt hij zijn eigen voedsel, composteert zijn eigen mest en hakt zijn eigen verwarmingshout. Wel heeft hij nog een auto en een internetverbinding waarmee hij kan skypen. Daarmee is hij naar eigen zeggen nog even schuldig aan de vernietiging van de wereld zoals we die kennen, als mensen die veel reizen en stedelijker leven en wonen dan hij. Wat het hem niettemin brengt? Het gevoel te doen wat hij wel kan doen.
Een aantal opmerkelijke citaten uit het vraaggesprek:
"Als je luistert naar Greta of andere klimaatactivisten, hoor je vaak een heel simpel idee: dat een paar slechte mannen op machtige posities de boel verzieken voor ons allemaal. Zo simpel is het niet. Wij zijn allemáál, ook u en ik, medeplichtig aan de klimaatverandering.”
“Kijk, als zowat iedere politieke leider en iedere topman van elke multinational in de hele wereld praat over het belang van duurzaamheid, dan weet je dat dat niet langer een bedreiging is voor hen. Dat blijkt ook uit de woorden van klimaatactivisten. Feitelijk stellen zij dat we het groeimodel heus kunnen volhouden, zolang we maar de juiste technologieën gebruiken die géén CO2 uitstoten. Daarom ijveren ze voor een Green New Deal en voor windparken."
“We praten zoveel over klimaatverandering omdat die het meest bedreigend is voor de menselijke soort. Maar het leven op aarde gaat niet alleen om mensen. Daarom pleitte de oorspronkelijke milieubeweging voor een ‘ecocentrisch’ wereldbeeld, eentje waarin de mens juist níét het centrum van alles is."
“Er is niet één oplossing. Zodra je een oplossing voorstelt, word je een tiran. Je kunt wel een plan hebben om klimaatverandering te stoppen en de aarde te redden, maar hoe ga je dat plan implementeren zonder een vorm van dictatuur? We moeten af van het idee dat er mensen zijn die het antwoord weten op onze problemen."
Op de vraag wat een mens kan doen, antwoordt Kingsnorth: "Doe gewoon wat je kunt. [...] Je hoeft niet puur te zijn of een voorbeeld voor anderen, maar als je niet op één of andere manier een offer brengt, is er geen reden waarom iemand naar je zou moeten luisteren."
Het gehele interview is te lezen via Topics.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Kingsnorth beweert dus dat de 'tweede mythe', nl dat we door kunnen gaan in luxe, zij het anders georienteerd (duurzaam, groen, bio) als we maar windmolens plaatsen, nog niet is door geprikt. De eerste mythe is geslecht: "“Kijk, als zowat iedere politieke leider en iedere topman van elke multinational in de hele wereld praat over het belang van duurzaamheid, dan weet je dat dat niet langer een bedreiging is voor hen. Dat blijkt ook uit de woorden van klimaatactivisten." Duurzaamheid, groen, eco, bio, is in geworden, maar met de alternatieve tech gaan we het ook niet redden; dat kwartje moet nog indalen.
'Wie gehoord wil worden, moet een offer brengen', en Australie brandt nog verder.
In De Morgen ook artikel van klimaatexpert: verwacht ook in Europa meer bosbranden.
Als ik m'n Tibetaanse gebedsmolen weer eens laat draaien, hoor ik een soort vertaling van 'consuminderen met importrestrestricties, consuminderen met importrestrestricties..'..
Ik weet en ik snap het probleem om het zwelgen in overconsumptie op te geven.
En dat we truukjes bedenken om emissies te comppenseren.
Maar zonder ook maar 1% welzijn en welvaart terug te brengen, kunnen zo veel missen.
Kijk zelf maar eens rond in in supermarkten, Hema, Blokker, Action..
En naar de vliegaanbiedingen, de stedentripjes, de mode die na het seizoen voor de echte waarde van 60% lager te niksen hangt, de nep-aanbiedingen van 'only today'...
En.. vul het zelf maar in.
Pas bij een houding dat men zelf offervaardigheid toont wordt men gehoord. Eerder heeft men geen recht om te spreken en besturen. Al die zgn, betweter-farizeeërs moeten zelf maar voorgaan in de 'strijd' en zelf mee het goede voorbeeld geven.
#3 Piet, met zelf het goede voorbeeld geven, is niets mis. Dat kan anderen zeker inspireren. Verwachten dat dat heel breed gevolgd wordt, is een andere zaak. Opportunisme blijft een menselijke eigenschap.
Je blijft afhankelijk van organisatievormen, die bij machte zijn om de juiste beslissingen te nemen. Dat liep in de geschiedenis bij herhaling fout, maar kent ook successen. De EU, de VN, de NATO, Unesco, non-proliferatieverdragen, zelfs Artsen zonder Grenzen etc. zijn er voorbeelden van, die geen garantie bieden, maar wel gebaseerd zijn op brede internationale samenwerking om een veiliger en betere wereld te bewerkstelligen. Men probeert alle landen nu tot samenwerking te dwingen (Madrid), maar vormen van dwang ontbreken totaal. Importrestricties en verboden zijn geen 'goed voorbeeld', maar dwingen tot anticiperen van de mondiale spelers. om tot een gezondere wereldhandel te komen, die eco-based kan worden, met veel directere gevolgen.
De overconsumptie in de EU kan nu nog door zijn omvang juist een werktuig zijn, om de grote spelers, die niet 'willen' te dwingen. Maar als we 100% consumptief-gekolonialiseerd zijn (afhankelijk van buiten de EU) niet meer.
(Wat je overigens op veel lager en bescheidener niveau ook in de dierenwereld tegenkomt.
De wijze waarop wilde honden jagen, toont een efficiënte strategie.
Misschien is de toekomst over miljoenen jaren aan de mieren, ze hebben soldaten, ze bouwen kastelen, ze kennen taakverdeling, een 'sociale' structuur, en..
... net als onze boeren ze melken zelfs 'koeien' (bladluizen) )
Aan allen, Piet Hermus was (in ieder geval hier) eerder met zijn offer-pleidooi dan Paul Kingsnorth, lees maar: offervaardig leiderschap. En dat is bijzonder in deze maanden waarin de bruine organisatie Landbouw en Maatschappij met de FDF en zijn brede aanhang in het middendeel van de boerenstand de facto weer herboren is.
Wat ik zojuist zei, zal me door vele boeren niet in dank worden afgenomen. Het zij zo, want het is zo en het maakt me niet vrolijk.