Rabbinge hamert nog eens op zijn onder ingewijden bekende ideeën. Hij bepleit niet tot extensief boeren rond natuurgebieden. De natuurgebieden moeten zoveel mogelijk aaneengesloten worden gekozen omdat grote, niet doorsneden gebieden aanmerkelijk minder randen hebben en daardoor minder kwetsbaar zijn voor bedreigingen van buitenaf. Op die basis pleitte hij lang geleden al voor de Ecologische Hoofdstructuur van Nederland. Door de aanwijzing van Natura2000 gebieden en kabinetsbeleid onder staatssecretaris Henk Bleker is daar de klad in gekomen.
Volgens Rabbinge is het tijd om die gedachte weer te agenderen, verder uit te werken en uit te voeren. Hij denkt dat Nederland met een aanvullende agrarische hoofdstructuur vier vliegen in één klap kan slaan: "een vitale landbouw; ongelooflijke milieuwinst; ruimte voor andere doeleinden als natuur en woningbouw; en meer mogelijkheden voor een duurzame samenleving".
De stricte scheiding van landbouw en natuur heeft volgens Rabbinge geen "landschappelijke polarisatie" tot gevolg. "Met 300.000 hectare ecologische hoofdstructuur en zo'n 500.000 hectare agrarische hoofdstructuur heb je nog altijd een miljoen hectare buffer voor gemengd gebruik", zegt hij.
Rabbinge zegt met zoveel woorden dat 500.000 ha landbouw niet natuurinclusief, het beleid van Rutte III, gebruikt moet worden. Natuurinclusieve landbouw kan wel op een miljoen hectare buffergebied (met vermoedelijk veel lagere rendementen dan nu het geval is).
Een en ander zou kunnen beteken dat met name de Flevopolder als een gebied voor zeer intensief agrarische gebruik wordt aangewezen. Gegeven het huidige landbouwareaal van bijna 1,8 miljoen hectare, lijkt Rabbinge uit te gaan van krimp voor zowel de landbouw als de natuur als gevolg van de verdere verstedelijking van ons land. Het natuurnetwerk dat in de plaats kwam van de oudere ecologische hoofdstructuur werd in 2013 gesteld op een kleine 700.000 hectare.
In de opinie van Veerman en Fresco wordt een pleidooi gehouden voor een nieuwe staatscommissie naar het model van de in 1886 ingestelde Staatscommissie voor den Landbouw. Onafhankelijk en boven de gepolariseerde discussie in de politiek en samenleving uit, zou die commissie Nederland opnieuw moeten indelen om weg te komen uit de diepe meningencrisis die onder meer tot de stikstofcrisis heeft geleid. En, net zoals de commissie uit 1886, om de basis te leggen voor een in de toekomst competitieve Nederlandse landbouw.
Het beeld dat oprijst, wordt algemeen erkend onder realistische kenners van de Nederlandse landbouw. Er blijven enkele heel grote agrarisch ondernemingen over die heel intensief werken. Daarnaast zullen heel kleine boeren overblijven die door de sympathie die ze wekken hun kosten toch gedekt krijgen. Het middenveld - nu nog aangeduid als 'het familiebedrijf' - zal verdwijnen omdat het geen geld kan verdienen door zijn te hoge kosten bij te lage oogstrendementen. Het gebruik van de miljoen hectare buffergebieden zal dan ook opnieuw bekeken moeten worden. Het College van Rijksadviseurs stelde in 2018 CO2 vastleggende bosbouw voor om Nederland te kunnen voorzien van duurzame bouwmaterialen voor de stedelijke uitbreiding en vernieuwing. Daarmee kan een deel van de hoge CO2-uitstoot van betonbouw, vervangen worden door steden die via houtbouw CO2 opslaan.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Laat ze eerst maar eens puinruimen en het ministerie opschonen voordat ze zulke plannen oppakken
e.j. van Ginkel,
Of zouden ze zelf wel zin hebben om in een dergelijke commissie te zitten, beetje ouwehoeren en gewichtig doen tegen een riante vergoeding?
In de jaren '90 werd er in de ruimtelijke ordening al gedacht in verschillende koersen, met verschillende functies. In de praktijk lastig uit te voeren. Dat was in de jaren '90 ook het belangrijkste bezwaar tegen het rapport Grond voor Keuzen, waarin Rabbinge de onderbouwing gaf van zijn visie. Technisch knap bedacht, praktisch (ook financieel) eigenlijk niet goed haalbaar. Aan de andere kant, wat nu wordt bepleit sluit wel aan bij de tweedeling die je al langer ziet ontstaan in de landbouw. De kleine groep bedrijven die sterk doorgroeit in omvang (gemeten in verdiencapaciteit), en de grote groep bedrijven die te klein is om mee te komen 'op de markt' en inkomsten van buiten bedrijf (arbeid meestal) heeft. Niet te verwarren met inkomsten uit verbreding op het bedrijf. En dan zit daar nog een groep bedrijven tussen in, die voor de keuze staan welke kant ze op gaan: nog een schaalsprong? Of meer richting andere inkomsten.
#3 Laat daar nu een commissie op los en je zult zien dat er veel grotere bedrijven toch weer in een regio vallen die niet aangewezen worden voor "intensieve teelt" en zo rommelen we weer door over de rug van een grote groep boeren.
Grond aanwijzen voor intensief gebruik is feitelijk de rest uitsluiten het speledingetje van de groentjes. Zou je stellen dat er op 1 mil hectare het stempel buffergebied komt dan ben je tenminste eerlijk. Er is ook geen winst voor de landbouw de gebieden die aangewezen worden zijn waarschijnlijk al intensief in gebruik.
Kortom de WUR laat zich weer eens van zijn slechtste kant zien.
Marco als we terug kijken in de geschiedenis hebben we meer mensen gekend die met de mogelijkheden van toen grootse dingen hebben weten te realiseren waar we nu nog van profiteren.
Daar zijn veel voorbeelden van, waarom zou dat niet meer kunnen?
Zouden we geen mensen hebben die een vooruitziende blik hebben en van daaruit een duidelijke visie kunnen ontwikkelen?
Of is het polderen zo'n gemeengoed geworden dat iedereen mee praten, er verstand van hebben of niet, alles dood slaat?
Is de kwaliteit en kennis van personen in de politiek van dat niveau dat er een gedegen visie van te verwachten valt, en tot uitvoering gebracht kan worden?
Ja mensen met capaciteit die hun sporen verdiend hebben en de ervaring mee brengen, hoeven toch per definitie geen bovenmatige vergoeding te vragen. Er zijn in onze maatschappij mensen zat die vrijwilligers werk verrichten, waarom zouden mensen die hun kostje gekocht is niet iets voor de maatschappij willen betekenen?
Kennis van zaken, integraal zaken weten te koppelen, vrij van zakelijke belangen kunnen mensen tot grote hoogte brengen. Laten we ze de ruimte en tijd geven zaken te ontwikkelen en later op zijn merites beoordelen door personen met kennis van zaken.
Zou dat geen nieuwe gezichtspunten kunnen opleveren?