Ha, daar izzie weer, de aloude discussie over wie bepaalt of je als restaurant in een gids komt of niet. Natuurlijk denk ik meteen aan John Halvemaan die na een conflict over een verloren ster het inspecteurs van Michelin verbood om ooit nog voet in zijn restaurant te zetten. Een 'stelletje prutsers', zo vond hij. Et voilà ... Halvemaan ging door de sterren van de hemel te koken, maar zijn gids verscheen niet meer in de kolommen van de rode gids.
Aangezien Michelin geen afzeikgids is, zoals Lekker dat in NL lange tijd wel was, zou je natuurlijk alleen maar blij moeten zijn met dit impliciete compliment. Maar als je alleen maar genoemd wordt zonder de 'versierselen', dus geen Bib, geen één, twee of drie sterren, en je vindt dat je tenminste twee sterren verdient, kun je dan zeggen: zeg ... stelletje prutsers, jullie komen er niet meer in! Kan dat? Doet Michelin er verstandig aan om daar opvolging an te geven?
De rode gids was ooit bedoeld om klanten van Michelin, de kopers van rubberbanden, tips te geven waar men onderweg goed toeft (overnachten en eten) en waar je je kostbare vehikel kon laten repareren. De redactie van de gids is vrij een keuze te maken welke, maar als men als restaurant aannemelijk kan maken dat men moeite gedaan heeft duidelijk aan te geven dat men er geen prijs op stelt, sterker nog, dat men per se niet in de gids wil, tja ... waarom zou je je daar dan als Michelin niks van aantrekken?
Ik ken geen jurisprudentie, maar mijn rechtsgevoel zegt me dat je je niet kunt laten dwingen in een gids opgenomen te worden.
Stel dat Michelin nou wél een afzeikgids was met een deugdelijk beleid (alleen een restaurant aan de paal nagelen als structureel dingen niet kloppen, dus na meerdere inspecties), zou men dan ook kunnen aangeven niet meer door de gids opgenomen te willen worden?
Online ligt de zaak natuurlijk nog ingewikkelder.
Een rechter zou er eens een uitspraak over moeten doen. Een rechter? Niks: de Hoge Raad!