Florine Boucher maakt van ui en tomaat een Bolognese heerlijkheid. Met een extra tip voor fijnproevers: haal de zaadjes uit de tomaten die je gebruikt, zelfs die uit blik. Daarmee vermijd je ieder spoortje bitterheid.
Deze verrukkelijke compote van zoete witte uien en Roma tomaten wordt in de provincie Bologna beslist niet door bijtgaar gekookte tagliatelle of andere pasta geroerd. Daar is ze echt niet voor bedoeld. De met geduld verkregen
overheerlijke uiencompote wordt gebruikt om crostini te voorzien van dit heerlijks voor de antipasti.
Maar grote hongerlappen kunnen dat geduld niet opbrengen en lepelen de warme compote liefst met een vers stukje knapperig brood direct uit de pan. En dat is eerlijk gezegd nog het aller, aller lekkerst.
De compote kan ook heel goed worden bewaard en opgewarmd of ingevroren.
Benodigd:
- 2 grote zoete witte uien (ca. 650 gram)
- 6 eetlepels extra vergine olijfolie + iets extra
- 4-5 gepelde Roma tomaten uit blik (ca. 300 gram)
- 1 dl sap van de tomaten (uit blik)
- zout
- 1 volle theelepel gedroogde oregano (facultatief)
Bereiding:
Pel de uien, snijd ze in kwarten en snijd die in dunne plakjes met een scherp mes of gebruik een (Japanse) mandoline. Doe de olie in de pan, voeg de uien toe, bestrooi ze met een weinig zout en schep alles goed om.
Smoor de uien op een vrij laag vuur in open pan onder regelmatig omscheppen gedurende 15 minuten tot ze enigszins zacht beginnen te worden en hun vocht is vrijgekomen. Draai dan het vuur op de laagste stand, leg het deksel op de pan en smoor de uien nog 45 tot 50 minuten onder nu en dan omroeren; ze mogen vooral niet bruin kleuren of hard worden, dus houdt het vuur laag en wees geduldig tot ze goed gaar en soepel zijn geworden en een flets gele kleur hebben gekregen. Dit is een werkje dat zich goed leent om te combineren met andere bezigheden in de keuken.
Voeg zodra de uien een smeuïge en heerlijk geurende massa van dunne sliertjes ui zijn geworden, 1 dl van het sap van de tomaten uit het blik toe. Halveer de benodigde tomaten over de lengte en schraap met een vinger hun zaadjes weg. Het verwijderen van de bittere zaadjes van tomaten mag van Italiaanse fijnproevers nooit achterwege worden gelaten!
Snijd de tomaten in fijne stukjes en doe ze bij de uienmassa. Strooi nog een klein beetje zout over het geheel en voeg desgewenst 1 volle theelepel gedroogde oregano toe. Stoof alles op laag vuur in gesloten pan onder nu en dan omroeren nog zo‘n 45 minuten (of langer) tot de tomaten voldoende zijn ingekookt.
Dit artikel afdrukken
overheerlijke uiencompote wordt gebruikt om crostini te voorzien van dit heerlijks voor de antipasti.
Maar grote hongerlappen kunnen dat geduld niet opbrengen en lepelen de warme compote liefst met een vers stukje knapperig brood direct uit de pan. En dat is eerlijk gezegd nog het aller, aller lekkerst.
De compote kan ook heel goed worden bewaard en opgewarmd of ingevroren.
Benodigd:
- 2 grote zoete witte uien (ca. 650 gram)
- 6 eetlepels extra vergine olijfolie + iets extra
- 4-5 gepelde Roma tomaten uit blik (ca. 300 gram)
- 1 dl sap van de tomaten (uit blik)
- zout
- 1 volle theelepel gedroogde oregano (facultatief)
Bereiding:
Pel de uien, snijd ze in kwarten en snijd die in dunne plakjes met een scherp mes of gebruik een (Japanse) mandoline. Doe de olie in de pan, voeg de uien toe, bestrooi ze met een weinig zout en schep alles goed om.
Smoor de uien op een vrij laag vuur in open pan onder regelmatig omscheppen gedurende 15 minuten tot ze enigszins zacht beginnen te worden en hun vocht is vrijgekomen. Draai dan het vuur op de laagste stand, leg het deksel op de pan en smoor de uien nog 45 tot 50 minuten onder nu en dan omroeren; ze mogen vooral niet bruin kleuren of hard worden, dus houdt het vuur laag en wees geduldig tot ze goed gaar en soepel zijn geworden en een flets gele kleur hebben gekregen. Dit is een werkje dat zich goed leent om te combineren met andere bezigheden in de keuken.
Voeg zodra de uien een smeuïge en heerlijk geurende massa van dunne sliertjes ui zijn geworden, 1 dl van het sap van de tomaten uit het blik toe. Halveer de benodigde tomaten over de lengte en schraap met een vinger hun zaadjes weg. Het verwijderen van de bittere zaadjes van tomaten mag van Italiaanse fijnproevers nooit achterwege worden gelaten!
Snijd de tomaten in fijne stukjes en doe ze bij de uienmassa. Strooi nog een klein beetje zout over het geheel en voeg desgewenst 1 volle theelepel gedroogde oregano toe. Stoof alles op laag vuur in gesloten pan onder nu en dan omroeren nog zo‘n 45 minuten (of langer) tot de tomaten voldoende zijn ingekookt.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Florine, voor een perfecte circulaire teelt moet je de pitjes er in laten. Tomatenpitjes zijn zeer sterk, en passeren de darmen zonder schade op te lopen.
Een oude vriend (reeds lang henen) was onderwijsinspecteur op Java in de 30er jaren, en poepte tijdens zijn jaarlijks roterende bezoek in de struiken rond het schooltje, waarbij hij tijdens zijn voortdurende rondreis verzekerd bleef van verse tomaten.
Als bezitter ooit van een echte gezonde beerput, zag ik na het gieren van het het eco-product in een geultje, waarin mijn jonge preiplantjes stonden, dan ook altijd kleine tomatenplantjes de kop op steken. Die ik dan ook weer uitplantte.
Nooit mooiere en smaakvoller prei gekweekt...
Circulair ?
Vroeger deed je niet anders...
‘Bittere’ tomatenzaadjes? Het moet toch niet gekker worden. Nooit geproefd. Niet bij koken. Niet bij kauwen. Die zaadjes ‘rommel’ je – net als bij druiven – gewoon tussentands weg tijdens het voedsel vermalen. Op de vroegere vuilnisbelt was het trouwens ook altijd goed tomaten oogsten.
@ 1 en 2
Heren, geniet van dit recept. Het verwijderen van die zaadjes is oude boerenwijsheid van het Italiaanse platteland waar tomaten tot de hogere orde van belangrijke gewassen behoren voor de thuiskeuken. Ik houd van die kleine verfijningen in de pan! Temeer omdat Italianen weten waarover ze praten als het om koken en lekker eten gaat.En die zaadjes die je verwijdert, die kunnen toch gewoon naar een warm, vruchtbaar plekje in de moestuin of plantenbak verhuizen. Dat is ook circulair, daar hoef je echt niet de broek voor te laten zakken.
‘Temeer omdat Italianen weten waarover ze praten als het om koken en lekker eten gaat.’
Zelfs ‘Italiaan zijn’ is geen valide argument dat bepaalt of iets wel of niet lekker is. Alles in het leven is een kwestie van persoonlijke smaak en/of voorkeur Florine.
Toch, Florine, hebben wij ons nooit aan de smaak van de tomatenpitjes gestoord.
Het ontgaat mij aan het nut het zaad van een rijpe tomaat te negeren in sausen of om in gerechten te bannen. Ik zou zeker ook bij verse tomaat absoluut niet het zaad uit een tomaat verwijderen.
Waarom daarom wel in een pastasaus of een tomatensaus ?
Te claimen dat pitjes het smaakpalet bitter verstoren, is voor mij toch wel een beetje kort door de bocht.
Erger me meer aan het feit dat echte natuurlijk gekweekte zomertomaten niet te koop zijn.
Die moet je zelf kweken. Nog niet gesproken over de 'wildgroei' in de kassen, waarbij deze zomervrucht in wel 12 verschillenden gedaanten nu 'hydro-cultureel' op de markt losgelaten worden. Waanzin, over duurzaam gesproken.
Wonend aan de Vlaamse kust, zijn we liefhebber van de oorspronkelijke tomates crevettes. Tegenwoordig is dat een zuinige halve tomaat met wat spaarzame garnalen en een koopmayo, maar wij hollen nog altijd zorgzaam alle pitje van de tomaat er uit en vullende tomaat garnalen en zelf gemaakte mayonaise.
Weet je wat we met de kern en pitjes doen ?
Die vriezen we in voor een Bretonse vissoep 'à l'Armoricaine' .
En die smaakt zeker niet bitter.
Zelfs de gedroogde tomaten in de mediterrane landen ontlenen hun structuur en fijne smaak aan de kern met pitten. Zonder kan niet.
ps. De wijnkoeler op de foto stond daar op tafel toen de grenzen in Europa open gegooid werden.