Annabel Broer is voorzitter van de Jonge Democraten, de jongerenafdeling van D66. Ze schreef in het Algemeen Dagblad ferme, niet mis te verstane taal:

Heel Nederland weet het. Jullie zijn in jullie tractoren naar Den Haag en provinciehuizen gegaan. Hierbij reden jullie een politiepaard aan, reden een deur bij het provinciehuis uit zijn voegen en hingen een strop op om politici te verwelkomen. En met succes. In Overijssel, Friesland, Drenthe en Gelderland zijn de stikstofmaatregelen van tafel. Gedeputeerden zwichten in groten getale voor jullie intimidatie.

Bij deze een waarschuwing: het is allemaal schijn. Het bouwen van woningen in de Randstad is belangrijker voor Nederland dan jullie varkens. Het aanleggen van wegen in Gelderland betekent meer voor de Nederlander dan jullie kippen. En de producten van onze innovatieve multinationals leveren ons meer geld op dan jullie export. Wij hebben onze keuze gemaakt, net als de meerderheid in Nederland. Dit klinkt cru, maar dit is het eerlijke verhaal. Ja, jullie zijn een belangrijke voedselproducent en daar zijn we jullie dankbaar voor. Maar hoe langer jullie blijven vasthouden aan de rol die jullie ooit hadden, hoe meer teleurgesteld jullie zullen worden.

Trap er niet in. Geloof de politici, die jullie vertellen dat alles bij het oude zal blijven, niet. Het zijn leugens. Trap niet in de val van angstige gedeputeerden die wegkijken van moeilijke beslissingen: die beslissingen zullen voor hen genomen worden.

Jullie businessmodel bestaat niet meer, jullie bedrijfsvoering kost nu meer dan die oplevert. Is er nog een uitweg? De kansen liggen in gesprekken in plaats van geweld.


Het gesprek viel wat rauw op het dak van boeren die onder het publiek - ook op Foodlog - een grote steun blijken te hebben.

Daarom plaatste Broer gisteren een video waarin ze haar motieven toelicht om de open brief namens de Jonge Democraten te schrijven. Ze bindt qua toon in, net als satiremaker Lubach aanzet slot van zijn uitzending van afgelopen zondag, en legt uit dat ze het fysieke en morele geweld van de boeren afwijst. Denk aan de grafkist met 'Jesse', de galgen met bungelende boeren, ongehoorzaamheid aan politieaanwijzingen, het rammen van een deur in Groningen en het intimideren van gedeputeerden.

Ze ziet vooral, zegt ze, dat het anders moet omdat boeren in Nederland geen geld meer kunnen verdienen maar wel gelooft in hun innovatief vermogen. Boeren moeten in gesprek, zegt ze uiteindelijk. Maar hoe dan en waarover - daar zegt ze niets over

Hoogste tijd om het daar eens over te hebben. Boeren zijn al jaren in gesprek. Kennelijk lukt het niet. Wie moet (of mag?) er aan meedoen en wie mag besluiten wat we (wie is dat 'we'?) er vervolgens mee doen? Waarom is er - laten we eerlijk zijn - helemaal geen gesprek, maar slechts polarisatie?

Tijd voor de Foodlog-commentatoren om die vragen eens goed te analyseren.



Dit artikel afdrukken