In Duitsland pakt de centrale regering inmiddels door. Woensdag maakte de Duitse minister van Milieu Svenja Schulze bekend dat Duitsland in vier jaar een verbod op glyfosaat gaat doorvoeren. Vanaf 2024 zal het middel volledig verboden zijn. De Duitse regering voert een pakket maatregelen uit om de insectensterfte terug te dringen en het verbod op glyfosaat is daar onderdeel van.
Des te opvallender is dan ook de persconferentie die 18 Bretonse boeren organiseerden. Net als parlementariërs en bekende persoonlijkheden, lieten ook zij hun urine testen op glyfosaat. Het resultaat: nul komma nul.
Aucune trace de #glyphosate dans les urines d’agriculteurs utilisateurs réguliers du produit. Que penser alors des résultats tjs positifs des tests organisés par @genefutures et consorts ? https://t.co/hQfiR0U6E9
— Mac Lesggy (@MacLesggy) September 3, 2019
Op Twitter bleek Foodlog-commentator Ellen-Maureen Colpa op het goede spoor te zijn. De gebruikte methodiek en, in mindere mate, het laboratorium waar de test plaatsvindt, spelen een niet te onderschatten rol.
Wanneer milieuorganisatie Generations Futures urine van de bevolking laat testen op glyfosaat zijn de testen altijd 100% positief (Biocheck).
— ellen-maureen colpa (boerin in Frankrijk) (@ploeterboerin) September 4, 2019
Er zijn nu 18 boeren die ook hun urine hebben laten testen mbv chromatografie (bij erkend bedrijf). Uitkomst 100% negatief.
Hoe kan dit? https://t.co/sxh2yiEL4D
"Eigenlijk zijn de testmethoden niet te vergelijken," zegt Aalt Bast, hoogleraar in de toxicologie aan de Universiteit Maastricht. "De Elisa-test die onder meer Générations Futures gebruikte is laagdrempelig, maar niet erg specifiek en selectief. Een prima test op zich, maar wel eentje die veel vals-positieve uitslagen kan genereren. De test die de Franse boeren gebruikt hebben, chromatografie, is veel specifieker en gevoeliger. Met die methodiek kun je er zeker van zijn dat er uit de urinemonsters inderdaad geen glyfosaat te isoleren viel."
Boeren in Europa maken zich in toenemende mate zorgen over het in snel tempo verdwijnen van gewasbeschermingsmiddelen zonder dat er groene middelen voor in de plaats komen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Moeten we de groene kerk nu misschien ff gele kerk noemen.
De hoeveelheid nepnieuws die door activistische NGO's de wereld in geslingerd wordt begint erg zorgelijke vormen aan te nemen.
Dank! aan de redactie voor het verdere navraagwerk mbt het verschil tussen de twee verschillende meetmethodes.
De Elisa-test is gevalideerd om glyfosaat in drinkwater op te sporen maar is niet gevalideerd voor urine. Voor urine kunnen er veel andere bronnen van vals-positieve stoffen zijn die geen verband houden met glyfosaat waardoor de test onbetrouwbaar wordt (Tests de Biocheck : une fraude à grande échelle dans l’affaire des "pisseurs" de glyphosate ).
Punt is wel dat er inmiddels duizenden Fransen de test hebben laten uitvoeren (à 75 euro, het lab van BioCheck vaart er wel bij), deze altijd 100% positief is en er wordt overwogen collectief aangifte te doen voor oplichting, milieuschade en het in gevaar brengen van het leven van anderen.
Bijna wekelijks heeft de test van BioCheck aandacht in de grote TV-journaals, de radio van FranceInfo en wordt er melding van gemaakt in bekende kranten als Le Monde. Berichten van milieulobby’s lijken klakkeloos te worden overgenomen. Zelden zie, hoor of lees ik nuance:
• Glyfosaat en (mogelijk) kankerverwekkend wordt (bijna) altijd in één adem genoemd. Er wordt niet genoemd dat alleen de IARC dat stelt en vele andere beoordelingsinstanties daar anders over denken.
• Er wordt (bijna) altijd gesproken over de detectie van een molecuul dat synoniem wordt gesteld met toxiciteit. Zelden uitleg over dosis en vergif, minimale drempel, verschil tussen risico en gevaar, etc.
• Geen uitleg dat de test kijkt of wordt voldaan aan een drinkwaternorm en geen uitleg dat wanneer glyfosaat in de urine zit dat dit betekent dat de stof zich in ieder geval niet ophoopt in het lichaam.
De Franse bevolking is bang. Begrijpelijk maar of dit terecht is weet ik nog steeds niet. Dat de grote Franse media (behalve Atlantico) de test van de Franse boeren negeren vind ik wel opmerkelijk.
Dat het in de lucht zat, daar kwam oa de WUR mee; hoe zit dat dan?
2) als je het niet in de urine vindt, hoopt het zich dan op?
#2 Frank Eric, goede vraag. Vraag mij wel af waarom jij, en ik ons dat afvragen en veel mainstream journalisten dat niet lijken te doen.
Nou is mijn Frans zeer beroerd.
Maar mag toch aannemen dat het bedrijf wat de tests uitgevoerd heeft nu toch ook wel een probleempje heeft ? Of althans wat uit te leggen heeft? Die wisten toch ook dat ze niet juist aan het testen waren? water versus urine.