"We moeten aan de slag", schrijft de Nederlandse alzheimer-onderzoeker Niels Prins. Prins is neuroloog in het Amsterdam UMC en directeur van het Brain Research Center. Onlangs bleek alweer een medicijn tegen alzheimer niet te werken; de ontwikkeling werd zelfs vroegtijdig gestopt. Scepsis groeit: is onderzoek naar medicijnen tegen alzheimer een bodemloze put? Nee, zegt Prins. Er wordt juist te weinig onderzoek gedaan.
Wereldwijd lijden naar schatting 50 miljoen mensen aan dementie waarvan de meerderheid wordt veroorzaakt door de ziekte van Alzheimer. Er is slechts een handvol medicijnen geregistreerd die bij een minderheid van de patiënten met alzheimer de symptomen een beetje verminderen. Hard nodig zijn medicijnen die aangrijpen op het ziekteproces (ziektemodificerende medicijnen) en daarmee de ziekte kunnen voorkomen, remmen of genezen.
De meeste onderzoeken naar nieuwe medicijnen richtten zich op het alzheimer-eiwit amyloïd-beta. Amyloïd-beta speelt een belangrijke rol bij het ontstaan van alzheimer.
Verhoogde productie of verminderde afbraak van dit eiwit leidt tot een kettingreactie waarbij activatie van microglia cellen (de stofzuigertjes van de hersenen) en ophoping van het Tau-eiwit een rol spelen.
Tot nu toe is het niet gelukt om in een fase 3 onderzoek aan te tonen dat beïnvloeding van het amyloïd-beta eiwit leidt tot het voorkomen of afremmen van de ziekte. Mogelijke oorzaken hiervoor zijn dat we niet de juiste middelen in de juiste dosering hebben gebruikt, niet in de juiste ziektestadia hebben behandeld of niet de juiste eindpunten hebben gekozen. Wat het niet zegt is dat amyloïd-beta geen rol speelt in het alzheimer ziekteproces.
Inmiddels lopen er ook verschillende onderzoeken met medicijnen die op andere punten in het ziekteproces aangrijpen. Denk hierbij aan het verminderen van activatie van microglia, het voorkomen van ophoping of opruimen van het Tau-eiwit of het beschermen van de zenuwcellen tegen het ziekteproces van alzheimer.
Naar verwachting zal er uiteindelijk niet een enkel middel voldoende zijn om de ziekte te stoppen, maar zullen we het moeten vinden in een cocktail. Met elk onderzoek komen we een stap dichter bij de oplossing. De recente tegenvallende onderzoeksresultaten zorgen ervoor dat we nog harder moeten werken. Om de inspanningen in het juiste perspectief te plaatsen: ten opzichte van bijvoorbeeld kankeronderzoek loopt het alzheimer onderzoek enorm achter. De afgelopen 20 jaar zijn er 30 keer zoveel fase 3 medicijnstudies bij kanker verricht als bij alzheimer. We moeten met andere woorden aan de slag.
In het AD verscheen vandaag een interview met Niels Prins, wiens vader lijdt aan alzheimer, waarin hij zegt: "Over tien jaar hebben we een cocktail die alzheimer afremt."
Dit artikel afdrukken
De meeste onderzoeken naar nieuwe medicijnen richtten zich op het alzheimer-eiwit amyloïd-beta. Amyloïd-beta speelt een belangrijke rol bij het ontstaan van alzheimer.
Verhoogde productie of verminderde afbraak van dit eiwit leidt tot een kettingreactie waarbij activatie van microglia cellen (de stofzuigertjes van de hersenen) en ophoping van het Tau-eiwit een rol spelen.
Tot nu toe is het niet gelukt om in een fase 3 onderzoek aan te tonen dat beïnvloeding van het amyloïd-beta eiwit leidt tot het voorkomen of afremmen van de ziekte. Mogelijke oorzaken hiervoor zijn dat we niet de juiste middelen in de juiste dosering hebben gebruikt, niet in de juiste ziektestadia hebben behandeld of niet de juiste eindpunten hebben gekozen. Wat het niet zegt is dat amyloïd-beta geen rol speelt in het alzheimer ziekteproces.
Inmiddels lopen er ook verschillende onderzoeken met medicijnen die op andere punten in het ziekteproces aangrijpen. Denk hierbij aan het verminderen van activatie van microglia, het voorkomen van ophoping of opruimen van het Tau-eiwit of het beschermen van de zenuwcellen tegen het ziekteproces van alzheimer.
Naar verwachting zal er uiteindelijk niet een enkel middel voldoende zijn om de ziekte te stoppen, maar zullen we het moeten vinden in een cocktail. Met elk onderzoek komen we een stap dichter bij de oplossing. De recente tegenvallende onderzoeksresultaten zorgen ervoor dat we nog harder moeten werken. Om de inspanningen in het juiste perspectief te plaatsen: ten opzichte van bijvoorbeeld kankeronderzoek loopt het alzheimer onderzoek enorm achter. De afgelopen 20 jaar zijn er 30 keer zoveel fase 3 medicijnstudies bij kanker verricht als bij alzheimer. We moeten met andere woorden aan de slag.
In het AD verscheen vandaag een interview met Niels Prins, wiens vader lijdt aan alzheimer, waarin hij zegt: "Over tien jaar hebben we een cocktail die alzheimer afremt."
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Als onderzoeker zou ik ook zeggen dat er meer onderzoek gedaan zou moeten worden :) Ik vermoed dat er wel iets te vinden is, en een grotere kans heeft dan fatsoenlijke medicijnen die kanker genezen (wat sinds 50 jaar slechts kleine successen boekt doch tientallen miljarden euro's/dollars aan onderzoek kost). Dit omdat het in ieder geval soort van duidelijk is wat de 'vijand' is, in tegenstelling tot de meer wazige kanker.
Tegelijk blijft het, net als met kanker, effectiever te zorgen dat je het niet krijgt. En daar is al best wat onderzoek naar gedaan. Voorkomen is beter dan genezen, ook al zijn er nu tientallen miljoenen die graag genezing zoeken. Het zou fijn zijn als ze snel iets vinden, ook in mijn familie komt het voor en het is verdrietig voor hen en naasten. Echter voor hen is het waarschijnlijk al te laat.
Op zich zou het fijn zijn om 'moeder Natuur' te kunnen omzeilen, zodat je kan leven zoals je wilt en toch tot op hoge leeftijd fit, slank en gezond kan blijven. Maar alsjeblieft, blijf niet voornamelijk inzetten op genezing als voorkomen veel effectiever is, zonder noodzaak tot moeten leunen op technologische en medische ontwikkelingen. Bij kanker gaat 80+% van het gedoneerde geld naar medicijnonderzoek, terwijl preventie de grootste klapper kan maken en tientallen miljarden euro's goedkoper is. Als je 't eenmaal hebt, Alzheimer of kanker, ben je redelijk de sigaar. En dat gaat de komende decennia nog niet veranderen, vermoed ik.
Als nieuwsgierig mens met een moeder die dementeert, ben ik geïnteresseerd in dementie / Alzheimer.
De ziekte Alzheimer "voorkomen, remmen of genezen", schrijft Niels Prins. Dan zal er m.i. duidelijkheid moeten zijn of komen over de óórzaak van Alzheimer/dementie. De aangroei van de amyloi-beta en/of Tau eiwitten zou een of dé oorzaak zijn. Alle onderzoek in deze richting heeft echter nauwelijks of geen positief resultaat opgeleverd. Vele honderden miljoenen zijn verbrand.
Al jaren geleden is Alzheimer getypeerd als "diabetes type 3". In dit artikel uit 2008 bijvoorbeeld, wordt de overlap beschreven tussen Alzheimer en diabetes type 1 en type 2 op basis moleculaire en biochemische eigenschappen. In het verlengde hiervan: meer recent wordt als hypothese geopperd dat insuline resistentie de missing link is tussen Alzheimer en amyloïd-beta en Tau eiwitten. Dit zijn zo maar wat voorbeelden. Er is heel veel meer literatuur te vinden in deze richting.
Insuline resistentie: we weten hoe we daar mee kunnen omgaan? Namelijk door aanpassing van voedsel en leefstijl? Waarom die culturele fixatie op pillen?
Hoe de ontwikkeling van medische therapieën - incl. medicijnen - in onze maatschappij is geregeld, is een zeer droevig verhaal. Aanpassen van voedsel en leefstijl: daar kun je geen patent op krijgen. Verdien je niet veel aan. Dus vindt er veel te weinig onderzoek plaats in die richting? Voor een fractie van de honderden miljoenen die verspild zijn, had je veel zinnigs kunnen doen?
Alzheimer "voorkomen, remmen of genezen" , dat kan al? Een probleem dat voortvloeit uit voedsel en leefstijl moet je ook in die richting oplossen?
"We moeten aan de slag" . Daar ben ik het van harte mee eens. De vraag is: wat gaan we dan doen?
#1 Otto, deze zin triggert mij:
Bij kanker gaat 80+% van het gedoneerde geld naar medicijnonderzoek, terwijl preventie de grootste klapper kan maken en tientallen miljarden euro's goedkoper is.*
In hoeverre is hier sprake van het maakbaar maken van je leven? Zou je dat kunnen duiden op bijv. een schaal van 1 tot 10.
Ik vind via Google NL twee Artikelen:
Externe factoren spelen een grote rol
Want wat niet door de media werd opgepikt maar wel uit het onderzoek bleek, was dat een derde van de kankergevallen toegeschreven kan worden aan ongezonde voeding en leefstijl. Dit komt overeen met de resultaten uit onze uitgebreide analyses van bevindingen uit onderzoek wereldwijd.
Oncologen: domme pech is wel degelijk belangrijke oorzaak kanker
Vogelstein pleit voor meer nadruk op vroege detectie, als een kanker nog is te behandelen. 'Een enorm onderschat, te weinig onderzocht en te mager gefinancierd onderzoeksgebied', vindt hij. 'We moeten gewoon erkennen dat de meeste vijanden al in ons zijn.'
Deze alinea staat ook in 2de artikel:
Haar diepere kritiek is principieel: als mensen dit maar niet aangrijpen om ongezonde gewoonten recht te praten. 'Natuurlijk is er bij kanker altijd sprake van enig toeval. Anders zou je altijd aan beide borsten tegelijk kanker krijgen. Maar intussen zijn er megagrote verschillen tussen verschillende landen: die komen toch echt door omgevingsfactoren en verschillen in leefstijl. Ik hoop vooral niet dat het publiek de indruk krijgt dat kanker toch niet te vermijden is.'
* ik lees hierin namelijk een hele sterke dosis, dat u ziek bent geworden is dus nogal voor een groot deel uw eigen schuld. Want ja preventie is een klapper.... Ik vraag me hart op af of dit mensen die kanker hebben gehad en/of hebben helpt. Is het een steuntje in de rug of een schop na?
Jeroen #3 Dank je voor je reactie. Het zou zo kunnen overkomen, dat ik dat bedoel. Ik bedoel het in mijn reactie meer als globaal punt om op te focussen door overheden/'het systeem': nu zet men al 50 jaar in op behandeling van kanker, terwijl dat nog maar kleine stappen heeft gemaakt. Dit ondanks meer dan een half biljard dollar, deels uit overheidsbudgetten en persoonlijke donaties.
Diagnosemiddelen hebben al veel meer geholpen bij genezing: er vroeg bij zijn voorkomt een hoop ellende. Daar mag van mij meer geld naartoe daarom.
En inzetten op preventie, wat puur procentueel gezien de grootste klap is die gemaakt kan worden, krijgt nauwelijks geld. Voornamelijk omdat er niet zoveel aan te verdienen valt en niet sexy is. Zo rond de 7% gaat naar preventie:
"More than $2 billion is requested for basic research into the mechanism and causes of cancer. Another $1.3 billion is requested for treatment. And cancer prevention and control? It gets $232 million altogether. (Remarkably, in the very same budget report, the NCI states, “Much of the progress against cancer in recent decades has stemmed from successes in the areas of prevention and control." (bron)
Dus er is nu een omgekeerde focus: wat het meest effectief is gebleken, krijgt het minste geld. Wat het minst effectief is gebleken, krijgt by far het meeste geld. Klinkt niet logisch toch? Misschien als we nog decennialang honderden miljarden ertegenaan gooien, dat er voor sommige kankers werkende medicijnen of behandelingen gevonden kunnen worden. Uiteindelijk zou dat toch wel moeten, zou je zeggen, ook al biedt het verleden weinig concrete hoop.
Maar waarom wachten? Dat betekent dat er nog steeds honderden miljoenen mensen zullen overlijden aan kanker voordat er misschien iets gevonden wordt. Zoals in je tweede artikel, in het voorzichtigste geval is 30% van de kankers te voorkomen, in de gunstigere schattingen 50+%. Voor bepaalde kankers gaat het zelfs richting 90%. En ik vermoed dat de schattingen nog laag zijn door gebrek aan kennis, we weten domweg nog niet alles. Ze noemen het 'domme pech'. Nu ja, op individueel niveau kun je het voor je gemoedsrust enzo domme pech noemen, als je het hebt; jezelf voor je kop slaan heeft dan geen zin. Je kunt er verder niet zoveel meer aan doe. Maar eigenlijk vind ik het een onwetenschappelijke uitspraak, om het 'domme pech' te noemen. Het heeft wel degelijk oorzaken, waarvan we gedeeltelijk weten waarom, gedeeltelijk nog niet.
Gechargeerd en zwart/wit: hadden we die half biljard besteed aan preventie en diagnose, dan zou kanker een zeldzame ziekte zijn geweest.
Wat betreft je vraag over de maakbaarheid van het leven wat betreft kanker, dat blijft lastig. Je hebt persoonlijk wat invloed, maar je zit ook met omgevingsfactoren die buiten je bereik zitten, wat overheid/bedrijfstaken zijn om dat aan te pakken. 'Het systeem' waar we inzitten helpt niet: reclame en overvloed, gebrek aan kennis van de mensen over voeding/leefstijl, partners/werk/scholen die effectief gezien tegenwerken, pushen van medicijnen door farmaceutische bedrijven ten gunste van preventie, goedkoper maken van voedsel zonder 'gezondheid' op de eerste plaats te hebben, gewoontes/cultuur, veel chemische stoffen uit consumentenartikelen/verf/pesticiden/etc die nog onbekende werking en interacties hebben etc.
Als je een cijfer wilt horen, ik volg de oncologen uit je tweede artikel: minstens 30% is zelf te voorkomen. Met flink wat inzet kun je het ophogen naar 50%, mits je je hele leven op de schop gooit qua voeding/leefstijl/werk/ontspanning/wonen/etc. Inclusief inzet van bedrijven/overheden zou je het tot 80-90% kunnen ophogen. Voor dat laatste is een enorme verandering nodig in cultuur/samenleving/economiesysteem, dus vooralsnog niet realistisch.
Medicijnen (GENEESmiddelen) komen altijd te voorschijn als het leed al is geschied of bezig is. Grofweg 80% van medicijnen heeft nauwelijks-, geen-, of bijwerking. Denk maar aan de doden door Lipobay (Bayer) en Vioxx (Merck). Aandeelhouders zijn gek op farma aandelen omdat het een perpetuum mobile is. Omdat er voor de epidemie aan bijwerkingen weer nieuwe medicijnen nodig zijn om daaruit ontstane ziekten te ‘genezen’ is ons lichaam een uiterst lucratieve afzetmarkt.
Voorkomen is beter dan genezen. Daar denkt farma anders over: jaarlijks zo’n € 500 miljard winst laten ze zich echt niet door de vingers glippen.
Voor slechts € 10 de kilo – zonder € 6,76 ‘ter handstellings kosten’ zoals bij medicijnen in de apotheek – koop je een zak gemalen ongepatenteerde gezonde kurkuma zonder bijwerking. Voeg er wat zwarte peper aan toe en de kans op de Alzheimer ziekte daalt met zo’n 80%.