In arme landen is gezonde voeding in verhouding nog duurder dan in rijke landen. Die hoge prijzen dragen bij aan ondervoeding, kinderen met groeiproblemen én volwassenen met overgewicht. Ook als arme bevolkingen wat rijker worden, verandert daar weinig tot niets aan.
Dat zeggen onderzoekers van het Internationaal Onderzoeksinstituut Voor Voedselbeleid (Ifpri).
Ze trekken hun conclusies uit het eerste wereldwijde onderzoek naar de betaalbaarheid van zowel gezonde als ongezonde voedingsmiddelen en hoe deze kunnen bijdragen aan ondervoeding en obesitas. Ze verzamelden de prijzen van 657 gestandaardiseerde voedingsproducten in 176 landen.
De betaalbaarheid van zowel gezonde als ongezonde voeding varieert systematisch in verschillende regio’s en ontwikkelingsniveaus.
Gezonde voedingsmiddelen zijn in armere landen vaak extreem duur. Denk bijvoorbeeld aan dierlijke producten die effectief kunnen zijn bij groeiachterstanden. Eieren en verse melk zijn bijvoorbeeld vaak 10 keer duurder dan zetmeelrijke basisvoedingsmiddelen. Speciale verrijkte kindergraanproducten zijn soms 30 keer duurder dan traditionele graanproducten.
De prijsverschillen maken internationale verschillen in voedingspatronen, groeiachterstanden en overgewicht bij volwassenen beter te verklaren, aldus de onderzoekers.
“We wisten al dat de armste kinderen ter wereld niet genoeg voedzame voedingsmiddelen binnenkrijgen voor een gezonde groei en hersenontwikkeling”, zegt co-auteur Derek Headey. Het ligt niet alleen aan een beperkte voedingskennis maar ook aan de context waarin zij leven en de middelen die hun ouders ter beschikking hebben. “Arme mensen leven ook in slechte voedselsystemen [..] dat betekent dat ze simpelweg niet genoeg nutriëntrijke voedingsmiddelen kunnen kopen en eten.”
Verbeterende economische omstandigheden maken gezond voedsel weliswaar betaalbaarder, maar tegelijk maken ze ongezond voedsel goedkoper. Daardoor blijft ongezond eten de voorkeur houden en nemen slechte voeding en zwaarlijvigheid eerder toe dan af.
Dit artikel afdrukken
Ze trekken hun conclusies uit het eerste wereldwijde onderzoek naar de betaalbaarheid van zowel gezonde als ongezonde voedingsmiddelen en hoe deze kunnen bijdragen aan ondervoeding en obesitas. Ze verzamelden de prijzen van 657 gestandaardiseerde voedingsproducten in 176 landen.
De betaalbaarheid van zowel gezonde als ongezonde voeding varieert systematisch in verschillende regio’s en ontwikkelingsniveaus.
Gezonde voedingsmiddelen zijn in armere landen vaak extreem duur. Denk bijvoorbeeld aan dierlijke producten die effectief kunnen zijn bij groeiachterstanden. Eieren en verse melk zijn bijvoorbeeld vaak 10 keer duurder dan zetmeelrijke basisvoedingsmiddelen. Speciale verrijkte kindergraanproducten zijn soms 30 keer duurder dan traditionele graanproducten.
De prijsverschillen maken internationale verschillen in voedingspatronen, groeiachterstanden en overgewicht bij volwassenen beter te verklaren, aldus de onderzoekers.
“We wisten al dat de armste kinderen ter wereld niet genoeg voedzame voedingsmiddelen binnenkrijgen voor een gezonde groei en hersenontwikkeling”, zegt co-auteur Derek Headey. Het ligt niet alleen aan een beperkte voedingskennis maar ook aan de context waarin zij leven en de middelen die hun ouders ter beschikking hebben. “Arme mensen leven ook in slechte voedselsystemen [..] dat betekent dat ze simpelweg niet genoeg nutriëntrijke voedingsmiddelen kunnen kopen en eten.”
Verbeterende economische omstandigheden maken gezond voedsel weliswaar betaalbaarder, maar tegelijk maken ze ongezond voedsel goedkoper. Daardoor blijft ongezond eten de voorkeur houden en nemen slechte voeding en zwaarlijvigheid eerder toe dan af.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Inzoomend op Midden-Amerika: de hoofdstad van Costa Rica, San José (waar ik nu woon), is werkelijk vergeven van de filialen van fastfood-ketens. Je struikelt over de Denny's, Wendy's, Burger Kings, KFC's en McDonalds, die gezamenlijk een penetrante frituurgeur verspreiden in het centrum van de stad. Ook heeft elke supermarkt een hele schappengang met alleen maar chips. En de (Coca-) Cola valt niet aan te slepen.
Het is dus niet verrassend dat de obesitas onder kinderen in CR volgens een nationale telling gestegen is van 15% in 1996 naar 34% in 2016. Het is nu eenmaal zo dat de (lagere) middenklasse in Costa Rica, en in heel Midden-Amerika, status ontleent aan het vermogen om Noord-Amerikaans eten en drinken te consumeren; dus ga je als gezin, als je een dagje in de stad bent, voor de (van zeer matig vlees gemaakte) hamburger, de (vette) frites en de (beslist niet zero of light) cola. De gezonde opties die in overvloed aanwezig zijn (fruit en groente in alle soorten en maten, want vanwege de hoogteverschillen groeit alles hier, van bananen en ananas aan de kust tot aardappels en uien op 3.000 m hoogte) worden genegeerd.
In de hoofdstad van Guatemala zag ik hetzelfde veramerikaniseerde beeld; maar wat in het land als geheel óók voorkomt (en vrijwel niet in het rijkere Costa Rica) is de ondervoeding bij kinderen tot vijf jaar, die gemiddeld 50% bedraagt, en in de Westelijke Hooglanden zelfs... 70%. De tragiek is evident: een land met zo'n fysieke en mentale groeiachterstand onder kinderen heeft geen toekomst.
Jur, dank! Meer uit eerste hand kunnen we het nieuws en de beelden niet krijgen.
Toch ook een vraag. Je zegt: status doet het en het is betaalbaar. Dat laatste is de centrale stelling van de Ifpri-onderzoekers naast hun punt dat vers voedsel en dierlijk eiwit extreem duur is in verhouding tot 'Amerikaans eten'. Hoe kijk jij met Costa Ricaanse ogen tegen dat prijsverschil aan?
Dick, het hangt er naar mijn indruk (ik kon online niet zo snel cijfers vinden) van af waar je dat gezonde voedsel koopt. In sommige supermarkten, met welluidende namen als AutoMercado, Vindi en Fresh Market, zijn goede spullen te vinden tegen prijzen die je ook in Europa zou betalen. Maar er zijn ook een heleboel kleine buurtkruideniers waar de groente en het fruit veel goedkoper zijn. Rood vlees zou ik daar niet kopen, is meestal tweede of derde keus; kip gaat wel. Maar ook in die winkeltjes word je bedolven onder een lawine van chips, met nóg welluidender namen. Eentje dan: een hapje is in het Spaans een 'bocado'. Meervoud: bocados. Twee is 'dos'. Op het pak chips staat dus 'Boca2'. Je moet er maar op komen.
Dus de mogelijkheden zijn er wel, ook voor mensen die het niet breed hebben. Met andere woorden, ik denk dat het statusargument een grotere rol speelt dan een eventueel prijsverschil.
Ook overgewicht door frisdranken.
Veel armen drinken ongewild Cola, zoals in het arme zuiden van Mexico waar Coca-Cola het drinkwater heeft verdrongen. Daar is Coca-Cola overal beschikbaar; drinkwater niet. Op straat, op het werk, in huis, overal mensen met een fles Cola in de hand, 160 liter per persoon per jaar.
De water-arme delen van India zijn het volgende slachtoffer. In de wijde omgeving van Cola fabrieken moeten de dorpen het voortaan zonder zoet water doen, de waterputten staan na het in gebruik nemen van een nieuwe Coca-Cola fabriek snel droog. Migreren naar een gebied waar nog water is is dan de enige optie.
Coca-Cola wordt meestal ter plaatse gebotteld, met een "water footprint" van 170-310 liter schoon water per flesje van 0,5 liter, er zijn gelukkig al autoriteiten die verdere uitbreiding van de Coca-Cola activiteiten weigeren.
#1 Dit kan ik bevestigen. Toen ik in San Jose was, ben ik verbaasd over de veramerikanisering. Ik wist toen niet wat black friday was, en de buschauffeur probeerde ons het hotel in te loodsen wat boven een drukke winkelstraat gevestigd was. Nou, ik weet het nu wel hoor! Maar zodra de je de stad verlaat ziet het er toch weer heel anders uit in zo'n land.
Wat ook opviel, dat was toen in in Ethiopië was, de relatie tussen armoede en vervuiling. In de allerarmste gebieden hebben mensen minder/géén geld om voorverpakte producten te kopen. Dus kan je die verpakkingen ook niet op straat dumpen. Kom je in een wat rijker gebied, dan is het veelal een grote bende op straat. Overigens viel het mij ook op dat Ethiopië zo arm is dat er moeilijk tot niet te "snaaien/snoepen"valt. Het is er gewoon in heel veel plaatsen niet!