"De voedingsindustrie schiet inderdaad wakker, en dat is positief. Maar een bedrijf als Unilever laat geen gelegenheid onbenut om in de media de stijgende voedselprijzen af te wentelen op de rug van de biobrandstoffen. Maar uitgerekend die multinational heeft erg veel boter – of eerder margarine – op zijn hoofd. Als één van de grootste opkopers van Indonesische palmolie voor de productie van margarine heb ik Unilever in het verleden nog nooit over duurzaamheid horen praten. Maar sinds de biobrandstoffen in competitie treden met hun grondstof moeten die plots wél duurzaam zijn. Maar hoe harder ze roepen, hoe sneller ze het dossier als een boemerang in het eigen gezicht terugkrijgen."
Dat zegt Wim Soetaert van de Ghent Bio-Energy Valley, geestesvader van de biobrandstoffen-idee in België, op vilt.be.
Soetaert countert er de scepsis, die ontstaan is rond biobrandstoffen, n.a.v. de recente voedselrellen. O.a. Jean Ziegler, de voormalige Rapporteur voor het Recht op Voedsel van de Verenigde Naties, herhaalt om de haverklap dat de productie van biobrandstoffen een misdaad tegen de menselijkheid is.
Dit lijkt mij weer zo'n 'kip of het ei'-discussie te worden. Wat ik me dan afvraag... Wat gaan we het eerst doen: stoppen met margarine op de boterham smeren of eens wat meer op de fiets springen?
Dit artikel afdrukken
Dat zegt Wim Soetaert van de Ghent Bio-Energy Valley, geestesvader van de biobrandstoffen-idee in België, op vilt.be.
Soetaert countert er de scepsis, die ontstaan is rond biobrandstoffen, n.a.v. de recente voedselrellen. O.a. Jean Ziegler, de voormalige Rapporteur voor het Recht op Voedsel van de Verenigde Naties, herhaalt om de haverklap dat de productie van biobrandstoffen een misdaad tegen de menselijkheid is.
Dit lijkt mij weer zo'n 'kip of het ei'-discussie te worden. Wat ik me dan afvraag... Wat gaan we het eerst doen: stoppen met margarine op de boterham smeren of eens wat meer op de fiets springen?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
@ Steven ik weet het nog zonet niet of dit zo'n kip en het ei verhaal is. De 'grote' jongens willen meedoen in het spel en claimen nu bij alles duurzaam. Jean Ziegler heeft gewoon gelijk dat als landen als Amerika mais gaan aanplanten om bio-brandstoffen te verkrijgen ze hun ogen dicht doen voor het voedsel probleem.
Die landbouwgrond kunnen ze dan toch beter gebruiken om het voedsel probleem aan te pakken?
Hoe moeilijk kan het zijn.
Ik bergijp dat om politieke redenen andere keuzes gemaakt worden. Is het niet eens tijd om de-vuist- op-tafel-te-slaan en de politiek aan de kant te schuiven?
Ja ik weet het, het is een idealistisch standpunt en hoogst waarschijnlijk het standpunt wat het in deze machtstrijd gaat verliezen. Toch mag het, wat zeg ik MOET het gezegd worden!
Volgens Ziegler is er 2x zoveel voedsel voorhanden als nodig is om de wereld te voeden (NRC Handelblad). Hij wijst op falende politieke besluitvorming en voedselspeculatie als prijsopdrijvende factoren. President Wade van Senegal weet de stijgende eetprijzen deze week aan een falende FAO die zelf verantwoordelijk is voor de crisis en pleitte voor het afschaffen van de FAO waarvan Ziegler deel uitmaakt. Toch ligt zijn mening dicht bij die van Ziegler.
Landbouwspecialisten maken ons duidelijk dat de wereld in staat is - even uit m'n hoofd - om voor 7x de huidige wereldbevolking aan voedsel op te brengen. Dat betekent dat biobrandstoffen op dit moment wel degelijk een optie zouden kunnen zijn. Alleen niet bij onze huidige (politieke) organisatiegraad en - vermoed ik - voedingspatronen van vandaag.
Ik weet er onvoloende van om er een gefundeerd oordeel over te durven geven, maar ik vermoed dat de zaak wat genuanceerder ligt. 'Het zou wel eens vnl. een organisatieprobleem kunnen zijn', sprak de technocraat. 'Maar de realiteit van onze marktwerking en inefficiente hulp- en politieke organisaties zijn toch ook een een realiteit?', merkte de pragmaticus op.
Is het overigens nou nog steeds niemand opgevallen dat de prijsstijgingen op de wereldmarkt zich niet terugvertalen in onze dagelijkse boodschappen?
Wie betaalt die gemiste marge dan? Ik hoorde deze week zelfs dat AH de prijs van bepaalde producten heeft verlaagd terwijl de kostprijs ervan omhoog gaat. Hoe kan dat toch?
Het zou weleens kunnen laten zien, dat niet zozeer voedsel het probleem is, maar wel de manier waarop we ermee omgaan.
Daar heb je een punt Dick. Dan nu de hamvraag: wat is de volgende stap van onze voedingsgiganten?
Ailko en Dick, ik zie het ook niet als een kip of ei-verhaal. Mijns inziens is het inderdaad een verdelings/koopkrachtvraagstuk. Al kunnen de recente evoluties, inzake biobrandstoffen - maar ook andere grondstoffendossiers - ons er zelfs toe kunnen leiden, dat op middellange termijn, het zelfs geeneens een verdelingsvraagstuk meer is. Ailko - zo meen ik toch uit zijn woorden te kunnen afleiden - vindt dat dit vooral een politiek vraagstuk is.
Zo zie ik het in ieder geval. Voorgaande link is het persbericht, dat ik overmaakte aan onze kranten, radio- en teeveezenders,... Hun antwoord: oeioei. Omdat het 'iets' contesteert. En inderdaad, zoals Dick terecht in vraag stelt: vanwaar dan die prijsverlagingen in de supermarkten, want da's ook in Vlaanderen vandaag terug een feit. Wie betaalt? DE KLEINE PRODUCENT! En aangezien Carrefour, Delhaize en andere Aldi's en Lidl's dezer dagen paginagrote advertenties kopen...
Het zijn de 'ernstige' journalisten, die het verhaal niet willen brengen. Nu, 'durven' is hier vooral het juiste woord. Gelukkig durven de 'manusjes-van-alles' het nog wel aan. Helaas wordt het hun verhinderd er ook een politieke boodschap in mee te geven. Da's voor de serieuze journalisten... en die brengen het niet. EMBEDDED MEDIA, iemand?
Ailko: hoe doen we dat dan? Op de tafel kloppen?
@Steven, ik vrees dat ik het antwoord daarop schuldig moet blijven. Iets in mij zegt: Op de barricaden, mijn ratio echter weet dat dit oplucht maar niets oplost.
Maar goed ik probeer een opzet: De zaak zo'n politieke lading meegeven dat onze politieke leiders er niet omheen kunnen en zich er wel mee moeten gaan bemoeien. Vraag blijft overeind staan: Wie durft dat aan?