1 min
Het Financieele Dagblad publiceert een uitgebreid interview met Erik Fyrwald, CEO van Syngenta, en de afgelopen april benoemde commissaris Louise Fresco (bestuursvoorzitter WUR).
Het van oorsprong Zwitserse Syngenta produceert zaden en pesticiden. Het bedrijf werd in 2017 overgenomen door ChemChina. Op 8 april jl. lanceerde het bedrijf in het Brusselse Palais des Beaux Arts zijn nieuwe strategie. Centraal daarin staat niet langer het vullen van de medicijnkast van de boer bij het bestrijden van ziektes en plagen, maar de maatschappelijke verantwoordelijkheid om goede keuzen te maken bij het produceren van goed voedsel met zorg voor het milieu en het klimaat. Hoe dat moet, wil Syngenta in gesprek met de samenleving uitvinden. In Brussel klonk dat zo: het gaat om het vinden van de juiste balansen en dat kunnen we niet alleen.
Het bedrijf koos voor commissaris Fresco om het te challengen. In Nederland klonk kritiek omdat Fresco in ons land geldt als een vertegenwoordiger van de oude school: techniek ontwikkelen in plaats van de natuur voor je laten werken. In het buitenland wordt dat anders beleefd.
Twee passages uit het vraaggesprek:
Erik Fyrwald neemt het woord 'pesticiden' niet in de mond. Dat klinkt de ceo van multinational Syngenta, onderdeel van het Chinese ChemChina, kennelijk te veel naar dood en verderf. De 28.000 werknemers in meer dan 90 landen waaraan hij leiding geeft, produceren gewasbeschermingsmiddelen. Geen landbouwgif, benadrukt Syngenta. Gewasbeschermingsmiddel? Of gif? Hoe teer dit punt ligt, blijkt ook na afloop van het dubbelinterview dat Het Financieele Dagblad heeft met Fyrwald en Louise Fresco, de bestuursvoorzitter van de universiteit Wageningen (WUR). Zij is sinds kort commissaris bij Syngenta, dat ook een belangrijke Nederlandse divisie heeft. Zelfs uit de vragen die aan Fyrwald en Fresco zijn gesteld, proberen Syngenta en de WUR de term pesticiden systematisch uit de concept-tekst te verwijderen.
Het FD vraagt: zijn Europeanen te bang voor nieuwe techniek?
Stilte. Gelach. Fyrwald: 'Er is niet genoeg vertrouwen in nieuwe wetenschap. Daar geef ik consumenten niet de schuld van. Het is heel simpel om te zeggen dat we alleen nog maar biologische landbouw doen. Maar de oogsten vallen dan lager uit, waardoor meer land nodig is om dezelfde hoeveelheid voedsel te produceren: dus meer ontbossing.'
Fresco: 'Duurzaamheid is altijd een afruil – een keuze tussen soms ongelijkwaardige aspecten - en daarmee uiteindelijk een politieke keuze. Als wetenschappers moeten wij feiten en analyses aanleveren om die keuze te faciliteren.'
Update, 20:30 uur: In de loop van de dag wezen Syngenta en WUR ons op een verschil tussen de papieren en de online versie van het FD. In de papieren versie zou alleen Syngenta het woord pesticiden hebben willen veranderen. De online versie bleef volhouden dat ook de WUR dat niet wilde. Hoe het echt zit moeten FD, WUR en Syngenta zelf maar uit komen leggen.
Het FD meldde datzelfde nieuws online als volgt:
Het van oorsprong Zwitserse Syngenta produceert zaden en pesticiden. Het bedrijf werd in 2017 overgenomen door ChemChina. Op 8 april jl. lanceerde het bedrijf in het Brusselse Palais des Beaux Arts zijn nieuwe strategie. Centraal daarin staat niet langer het vullen van de medicijnkast van de boer bij het bestrijden van ziektes en plagen, maar de maatschappelijke verantwoordelijkheid om goede keuzen te maken bij het produceren van goed voedsel met zorg voor het milieu en het klimaat. Hoe dat moet, wil Syngenta in gesprek met de samenleving uitvinden. In Brussel klonk dat zo: het gaat om het vinden van de juiste balansen en dat kunnen we niet alleen.
Het bedrijf koos voor commissaris Fresco om het te challengen. In Nederland klonk kritiek omdat Fresco in ons land geldt als een vertegenwoordiger van de oude school: techniek ontwikkelen in plaats van de natuur voor je laten werken. In het buitenland wordt dat anders beleefd.
Twee passages uit het vraaggesprek:
Erik Fyrwald neemt het woord 'pesticiden' niet in de mond. Dat klinkt de ceo van multinational Syngenta, onderdeel van het Chinese ChemChina, kennelijk te veel naar dood en verderf. De 28.000 werknemers in meer dan 90 landen waaraan hij leiding geeft, produceren gewasbeschermingsmiddelen. Geen landbouwgif, benadrukt Syngenta. Gewasbeschermingsmiddel? Of gif? Hoe teer dit punt ligt, blijkt ook na afloop van het dubbelinterview dat Het Financieele Dagblad heeft met Fyrwald en Louise Fresco, de bestuursvoorzitter van de universiteit Wageningen (WUR). Zij is sinds kort commissaris bij Syngenta, dat ook een belangrijke Nederlandse divisie heeft. Zelfs uit de vragen die aan Fyrwald en Fresco zijn gesteld, proberen Syngenta en de WUR de term pesticiden systematisch uit de concept-tekst te verwijderen.
Het FD vraagt: zijn Europeanen te bang voor nieuwe techniek?
Stilte. Gelach. Fyrwald: 'Er is niet genoeg vertrouwen in nieuwe wetenschap. Daar geef ik consumenten niet de schuld van. Het is heel simpel om te zeggen dat we alleen nog maar biologische landbouw doen. Maar de oogsten vallen dan lager uit, waardoor meer land nodig is om dezelfde hoeveelheid voedsel te produceren: dus meer ontbossing.'
Fresco: 'Duurzaamheid is altijd een afruil – een keuze tussen soms ongelijkwaardige aspecten - en daarmee uiteindelijk een politieke keuze. Als wetenschappers moeten wij feiten en analyses aanleveren om die keuze te faciliteren.'
Update, 20:30 uur: In de loop van de dag wezen Syngenta en WUR ons op een verschil tussen de papieren en de online versie van het FD. In de papieren versie zou alleen Syngenta het woord pesticiden hebben willen veranderen. De online versie bleef volhouden dat ook de WUR dat niet wilde. Hoe het echt zit moeten FD, WUR en Syngenta zelf maar uit komen leggen.
Het FD meldde datzelfde nieuws online als volgt:
Syngenta is - op hun manier - goed bezig: ze hebben mw. Fresco ingehuurd en nu ook het Ministerie van Landbouw. FTM
Nee Harry, ik denk dat natuurlijk ook niet #20 Als ik een paar draadjes hier vandaag optel: China vs VS, deze over Syngenta, eentje over energie en natuurlijk die over de PAS, dan is de vraag hoe we hier uitkomen. Het lijkt wel alsof we collectief onze ogen voor die vraag sluiten.
Lees net een voorpublicatie van Jelmer Mommers over zijn nieuwe boek 'Hoe gaan we dit uitleggen' in de Groene.
Hij bepleit uiteraard een groene transformatie. Too little too late?
Nog even over von Liebig: een beste man en een goed wetenschapper, maar in zijn tijd (rond 1850) had de aarde slechts 1,3 miljard mensen, heel Europa maar 276 miljoen, en Nederland 3,1 miljoen. Toen kon je nog best in balansen denken, nu niet meer.
Nee, dat gaat niet goed JP. Voor de mensheid niet tenminste. Er komt onvermijdelijk een moment dat we het zaakje niet meer naar onze hand kunnen zetten.
Kortom, we handhaven de onbalans met onbalans. Als dat maar goed gaat...