De American Farm Bureau Federation, de belangrijkste landbouwersvakbond in de Verenigde Staten, vraagt in een brief president Trump zo snel mogelijk een eind te maken aan de handelsoorlog met China. De Amerikaanse boeren zitten met de gebakken peren, in dit geval bergen sojabonen. De landbouwexport naar China liep vorig jaar met 50% terug. Dat leverde een verlies op van $10 miljard.
In de afgelopen 17 jaar steeg de export van landbouwproducten naar China van 2% van de totale Amerikaanse export naar 16%. Maar nadat Trump een jaar geleden heffingen oplegde aan Chinese importproducten, sloegen de Chinezen terug met heffingen op Amerikaanse landbouwproducten. Ze gingen hun soja in Zuid-Amerika halen. De sojaprijs kelderde naar het laagste niveau in 16 jaar. Door het wegvallen van de afzetmarkt bleven de boeren met hun soja zitten en tot overmaat van ramp maakte dit voorjaar slechte weersomstandigheden zaaien onmogelijk. Veel boeren zitten tot over hun nek in de schulden.
Hulpplan in de maak
Trump lijkt zich bewust van de moeilijkheden waarin zijn trouwe achterban verkeert. Bij de aankondiging van de verhoging van de tarieven, afgelopen vrijdag, liet hij weten dat hij de minister van Landbouw, Sonny Perdue, gevraagd had een hulpplan op te stellen. Eerder stelde de Amerikaanse overheid al $12 miljard aan steunmaatregelen beschikbaar.
Humanitaire hulp of dumping?
Over de invulling van deze nieuwe maatregelen veroorzaakte Trump nogal wat verwarring. Zo zei hij in eerste instantie op Twitter: "With the over 100 billion dollars in tariffs that we take in, we will buy agricultural products from our great farmers, in larger amounts than China ever did, and ship it to poor & starving countries in the form of humanitarian assistance.” Een uitspraak die meteen kritiek opriep van de Canadese regering, die van 'dumppraktijken' sprak.
Reuters legt uit welke vorm dat zou kunnen aannemen, namelijk het bestaande Food for Progress-hulpprogramma, waarmee de VS agrarische bulkgoederen doneert aan arme landen, en het Food for Peace-voedselhulpprogramma. Schrijnend genoeg heeft Trump in zijn budgetvoorstellen kortingen op beide programma's voorzien. Bovendien bestaat de bulk van de Amerikaanse agrarische bulkgoederen uit sojabonen. Veevoer dus, niet voor menselijke consumptie.
Wiens portemonnee?
Inmiddels lijkt Trump een ander plannetje te hebben: "We’re going to take the highest year, the biggest purchase that China has ever made with our farmers, which is about $15 billion, and do something reciprocal to our farmers so our farmers can do well,” zei Trump tegen journalisten.
Daarmee lijkt hij voorbij te gaan aan het feit dat die tarieven opgebracht worden door Amerikaanse bedrijven die Chinese producten importeren, en dus uiteindelijk door de Amerikanen zelf. Zij gaan het voelen in hun portemonnee, zei Larry Kudlow, Trumps belangrijkste economisch adviseur in de New York Times.
Dit artikel afdrukken
Hulpplan in de maak
Trump lijkt zich bewust van de moeilijkheden waarin zijn trouwe achterban verkeert. Bij de aankondiging van de verhoging van de tarieven, afgelopen vrijdag, liet hij weten dat hij de minister van Landbouw, Sonny Perdue, gevraagd had een hulpplan op te stellen. Eerder stelde de Amerikaanse overheid al $12 miljard aan steunmaatregelen beschikbaar.
Humanitaire hulp of dumping?
Over de invulling van deze nieuwe maatregelen veroorzaakte Trump nogal wat verwarring. Zo zei hij in eerste instantie op Twitter: "With the over 100 billion dollars in tariffs that we take in, we will buy agricultural products from our great farmers, in larger amounts than China ever did, and ship it to poor & starving countries in the form of humanitarian assistance.” Een uitspraak die meteen kritiek opriep van de Canadese regering, die van 'dumppraktijken' sprak.
Reuters legt uit welke vorm dat zou kunnen aannemen, namelijk het bestaande Food for Progress-hulpprogramma, waarmee de VS agrarische bulkgoederen doneert aan arme landen, en het Food for Peace-voedselhulpprogramma. Schrijnend genoeg heeft Trump in zijn budgetvoorstellen kortingen op beide programma's voorzien. Bovendien bestaat de bulk van de Amerikaanse agrarische bulkgoederen uit sojabonen. Veevoer dus, niet voor menselijke consumptie.
Wiens portemonnee?
Inmiddels lijkt Trump een ander plannetje te hebben: "We’re going to take the highest year, the biggest purchase that China has ever made with our farmers, which is about $15 billion, and do something reciprocal to our farmers so our farmers can do well,” zei Trump tegen journalisten.
Daarmee lijkt hij voorbij te gaan aan het feit dat die tarieven opgebracht worden door Amerikaanse bedrijven die Chinese producten importeren, en dus uiteindelijk door de Amerikanen zelf. Zij gaan het voelen in hun portemonnee, zei Larry Kudlow, Trumps belangrijkste economisch adviseur in de New York Times.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Jammer voor Trump en de Amerikaans sojaboeren hebben de Chinezen veel minder veevoer nodig omdat de varkensstapel fors krimpt als gevolg van de Afrikaanse varkenspest.
Wel hebben ze meer varkensvlees nodig, maar dat kunnen ze ook elders kopen, o.a. in Europa.
Overigens exporteert de VS niet alleen sojaschroot naar China, maar ook hele bonen. Hoe de verhouding ligt weet ik niet.
Juncker heeft Trump toegezegd dat de EU meer soja uit de VS zal importeren. Maar dat zal tegen inmiddels verlaagde prijzen zijn, dus daar worden de sojaboeren niet echt gelukkig van. Zij en Trump hebben dus een groot probleem zolang het handelsconflict voortduurt.
Trump gokt op een "deal" met de Chinezen en anders op importvervangende productie in de USA zelf. Die invoerrechten worden NIET door Santa Claus betaald, ook niet door de Thanksgivin' Turkey, maar .. zijn doorgerekend in de consumenten-eindprijzen. Dat extra.. komt dus in de Grote Gemeenschappelijke Pot, ook wel 's States Treasury" genaamd, waardoor dus OF andere belastingen omlaag kunnen OF meer leuke dingen gedaan kunnen worden. Macro-economisch: vestzak-broekzak dus. Bij aankoop tegen iets hogere prijzen draint er dus wat geld uit de USA, die dat weer kunnen besteden aan aankopen uit de USA. Eigen binnenlandse productie is verreweg het mooiste.
Je kunt natuurlijk best veel meer menselijk voedsel uit sojabonen maken dan olie alleen. Maar waar staan die verwerkingsbedrijven? Niet in ontwikkelingslanden, of bijna niet.
Punt is dat, als zoveel wat Trump zegt, hier totaal niet is over nagedacht. Het is gewoon 1 groot circus.
Vee krijgt het schroot. De olie wordt voor humnane voeding gebruikt. En daarbij als die koe in arme landen met het eten van schroot meer melk geeft is dat toch meer dan prima? Die koe staat er toch.