Boer Piet komt duidelijk uit voor zijn mening. Ook als dat onverwachte reacties oplevert.
Ik word bedreigd.
Afgelopen week was het weer eens prijs. Per post een pakketje met een dooie rat. Na de voorbije jaren meer van zulks, bepaalde brieven, venijnige verjaardagskaarten, kerstwensen. Het begon na deelname aan een klimaatmars eind 2015. Met een vol huisvlijt in elkaar geplakte brief met een Jihadi-John-afbeelding, die mij mijn kop af zou snijden. Deze extremist had dit letterlijk eerder in het IS-Kalifaat gedaan. We dachten aan een lugubere grap.
Als je het allemaal bekijkt, is het sneu en tegelijk amusant. Blijkbaar nemen mensen onze verzopen gewassen niet serieus en worden zelfs boos als je een feit meldt.
Wat wil dit eigenlijk zeggen? Iedereen is maar boos op elkaar. Boeren en burgers op elkaar. Burgers onderling. Boeren onderling, dat zag je bij veehouders de afgelopen 4 jaar. Extensief contra intensief. Iedereen meent het meeste recht ergens op te hebben; de ander moet buigen. Wel compassie willen bij eigen leed, maar blind zijn voor dat van de ander. Zo irriteren mijn verzopen aardappelen sommige boeren met andere belangen. Het is nog net niet dat die boeren ons onze misoogst gunnen. Hufterig.
De politiek speelt ook vaak de verongelijktheidskaart. Alle partijen doen aan cherry-picking met een bepaalde framing die doet denken aan het creëren van makkelijke vijanden. Een minderheid tot zondebok maken, met makkelijk populistische praat, met als doel een bepaald sentiment. Ook NGO’s doen dit.
Neem glyfosaat. Er zijn voor oranje velden zelfs meldpunten. Waar zagen we dat eerder? Doet me denken aan kopgeld voor een aangegeven jood in WOII. Kliklijnen voor gewoon toegestane praktijken. Waar moet dat heen met dergelijk institutioneel gedoogd NSB-gedrag?
Ik ben van het radicale Midden. Voor nuance is steeds minder ruimte. Dan denk ik aan Hannah Arendt en de Banaliteit van het Kwaad. Hoe je om moet gaan met extremisten. Dat je daar radicaal mee moet afrekenen. Het zijn juist de gematigde mensen die door hun labbekakkerigheid het extremisme de kans geven. Voor mij is extremisme het signaal een tandje bij te zetten.
Mij en mijn naasten echt bedreigen? Niet doen! Ik woon aan een doodlopende weg. Eén telefoontje en de weg is zo afgesloten. Ik zal proportioneel reageren. De dubbelloops is zo uit de kast gepakt.
Deze column van Piet Hermus verscheen vrijdag 26 april 2019 in boerenblad NieuweOogst.
Dit artikel afdrukken
Afgelopen week was het weer eens prijs. Per post een pakketje met een dooie rat. Na de voorbije jaren meer van zulks, bepaalde brieven, venijnige verjaardagskaarten, kerstwensen. Het begon na deelname aan een klimaatmars eind 2015. Met een vol huisvlijt in elkaar geplakte brief met een Jihadi-John-afbeelding, die mij mijn kop af zou snijden. Deze extremist had dit letterlijk eerder in het IS-Kalifaat gedaan. We dachten aan een lugubere grap.
Als je het allemaal bekijkt, is het sneu en tegelijk amusant. Blijkbaar nemen mensen onze verzopen gewassen niet serieus en worden zelfs boos als je een feit meldt.
Wat wil dit eigenlijk zeggen? Iedereen is maar boos op elkaar. Boeren en burgers op elkaar. Burgers onderling. Boeren onderling, dat zag je bij veehouders de afgelopen 4 jaar. Extensief contra intensief. Iedereen meent het meeste recht ergens op te hebben; de ander moet buigen. Wel compassie willen bij eigen leed, maar blind zijn voor dat van de ander. Zo irriteren mijn verzopen aardappelen sommige boeren met andere belangen. Het is nog net niet dat die boeren ons onze misoogst gunnen. Hufterig.
De politiek speelt ook vaak de verongelijktheidskaart. Alle partijen doen aan cherry-picking met een bepaalde framing die doet denken aan het creëren van makkelijke vijanden. Een minderheid tot zondebok maken, met makkelijk populistische praat, met als doel een bepaald sentiment. Ook NGO’s doen dit.
Neem glyfosaat. Er zijn voor oranje velden zelfs meldpunten. Waar zagen we dat eerder? Doet me denken aan kopgeld voor een aangegeven jood in WOII. Kliklijnen voor gewoon toegestane praktijken. Waar moet dat heen met dergelijk institutioneel gedoogd NSB-gedrag?
Ik ben van het radicale Midden. Voor nuance is steeds minder ruimte. Dan denk ik aan Hannah Arendt en de Banaliteit van het Kwaad. Hoe je om moet gaan met extremisten. Dat je daar radicaal mee moet afrekenen. Het zijn juist de gematigde mensen die door hun labbekakkerigheid het extremisme de kans geven. Voor mij is extremisme het signaal een tandje bij te zetten.
Mij en mijn naasten echt bedreigen? Niet doen! Ik woon aan een doodlopende weg. Eén telefoontje en de weg is zo afgesloten. Ik zal proportioneel reageren. De dubbelloops is zo uit de kast gepakt.
Deze column van Piet Hermus verscheen vrijdag 26 april 2019 in boerenblad NieuweOogst.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Natuurlijk mag Piet Hermus niet bedreigt worden.
Maar zijn uitlating over z'n dubbelloops lijkt mij toch voldoende voor een bezoekje van de politie om zijn wapenvergunning en zijn wapens in te nemen.
Daarnaast doen zijn uitlating over glyfosaat mij vermoeden dat Piet een boer is van het type ik doe wat ik mag, milieu zal me een worst wezen, laat me met rust en anders schiet ik je van m'n erf af.
Piet, met de berendoder van Old Shatterhand lukt het al van 1,5 km. Maar je meent dat niet.
#1 Nou, Eric-Jan. Vlug verlinken dan. Er schuilt een verzetsheld in je. Verder veronderstel je van alles op basis van vooroordeel.
(Door te melden van die dubbelloops alleen al maakt de kans dat ik zoiets doe nihil. Als ik echt van kwaaie wil was, laat ik niet in de kaarten kijken.).
Ik zou de redactie vriendelijk doch dringend willen verzoeken om artikelen die zélf reeds Godwin aanroepen door met NSB-vergelijkingen te komen, te weren van Foodlog.
Dergelijke schotschriften dragen namelijk op geen enkele manier bij aan nuttige inhoudelijke discussies, en kunnen alleen maar tot verdere verkettering van opponenten, en zinloze escalatie en polarisatie leiden. Laat de politie dergelijke dreigementen maar oplossen.
Die foto hierboven roept m.i. een gewelddadige sfeer op, en is helemaal een dieptepunt.
Niks stoers aan. Ver beneden het niveau dat we van Foodlog gewend zijn.
#4, Dick B, ach ja. Eén keer, daarna niet meer. Toch is het beeld van jachtgeweren (er wordt niet een Gatling of MG42 afgebeeld) niet vreemd aan de landbouw. Menig franse landbouwer heeft zich het leven ermee ontnomen bijvoorbeeld.