Ten tijde van onze vroege middeleeuwen, van 600 tot 1100 na Christus, heersten in het kustgebied van Peru de Wari. Een krijgslustig volk, de voorgangers van de Inca’s. Voor historici was het altijd een raadsel hoe het Wari-rijk zo lang heeft kunnen bestaan. Amerikaanse archeologen menen te weten hoe de Wari-samenleving zo lang stabiel kon blijven: dankzij bier. Daarover bericht EurekAlert.
De onderzoekers groeven in het zuiden van Peru, in het bergdorp Cerro Bául, een kleine brouwerij en aanpalende feestruimte op. Met behulp van een nieuwe techniek konden ze scherven van bierpullen tot op molecuulniveau onderzoeken. Ze ontdekten dat de klei van de pullen uit de buurt kwam. Ook achterhaalden ze waarvan het bier gebrouwen was, onder meer van peperbessen.
Het brouwsel, bekend als chicha, bederft snel en werd daarom lokaal genuttigd. De onderzoekers veronderstellen dat de Wari’s van alle rangen en standen naar de brouwerij kwamen voor het bier. “De mensen kwamen naar deze plek voor de feestelijkheden, om zich te ontspannen en om hun loyaliteit aan de krijgsheren te tonen en misschien om eer te bewijzen en trouw te zweren aan de Wari-staat,” aldus Ryan Williams, die het onderzoek leidde. Het bier hielp het rijk bijeen te houden.
Met moderne Peruaanse brouwers van chicha werd het oude brouwproces nagebootst. Eerder al hield het Field Museum in Chicago, waar de onderzoekers aan verbonden zijn, een proeverij. Een brouwerij in Chicago brengt later dit jaar een soort bier op de markt met peperbessen, Wari Ale.
De studie geeft een beeld van hoe een gedeelde identiteit en culturele gebruiken, zoals een bierfeest, een samenleving stabiel kunnen houden. Onder verwijzing naar brexit en de fragmentatie van de Europese Gemeenschap wijzen de onderzoekers op het belang van dergelijke sociale constructies voor het behoud van de politieke eenheid.
Dit artikel afdrukken
Het brouwsel, bekend als chicha, bederft snel en werd daarom lokaal genuttigd. De onderzoekers veronderstellen dat de Wari’s van alle rangen en standen naar de brouwerij kwamen voor het bier. “De mensen kwamen naar deze plek voor de feestelijkheden, om zich te ontspannen en om hun loyaliteit aan de krijgsheren te tonen en misschien om eer te bewijzen en trouw te zweren aan de Wari-staat,” aldus Ryan Williams, die het onderzoek leidde. Het bier hielp het rijk bijeen te houden.
Met moderne Peruaanse brouwers van chicha werd het oude brouwproces nagebootst. Eerder al hield het Field Museum in Chicago, waar de onderzoekers aan verbonden zijn, een proeverij. Een brouwerij in Chicago brengt later dit jaar een soort bier op de markt met peperbessen, Wari Ale.
De studie geeft een beeld van hoe een gedeelde identiteit en culturele gebruiken, zoals een bierfeest, een samenleving stabiel kunnen houden. Onder verwijzing naar brexit en de fragmentatie van de Europese Gemeenschap wijzen de onderzoekers op het belang van dergelijke sociale constructies voor het behoud van de politieke eenheid.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Boeiend. Maar die redenen voor het bierdrinken lijken me idealistische prietpraat. Waar is dat in vredesnaam op gebaseerd? Natuurlijk kun je geen 500 jaar aan de macht blijven met een volk van dronkaards, maar om nou te zeggen dat het hele rijk was gebaseerd op "edel drinken"...
Ze hebben een brouwerij gevonden met een zaaltje voor bruiloften en partijen. Nou en?
Vooral opvallend is dat deze lieden zoeken naar een verklaring voor de cohesie van samenlevingen en expliciet verwijzen naar onze tijd.
Ik moest denken aan deze bekende Oxford-lezing van de - 'rechtse' - filosoof Roger Scruton (inspirator van de anti-oikofobie van Baudet) die het verschil tussen links en rechts uitlegt. Links is vooruitgangsdenken (dus ook kapitalisten kunnen links zijn), rechts is voorzichtigheid en tenminste begrijpen uit welke groep met gedeelde waarden je komt (waar dus ook 'socialisten' toe kunnen behoren die een gemeenschap qua inkomensverschillen bij elkaar houden vanuit zulke waarden). Die scheidslijn zit dus op waarden: een moderne, linkse wereld moet waarden ontwikkelen, terwijl die zich traag en ingewikkeld vormen in een proces van honderden jaren. Rechts ziet dat niet zitten. Links maalt daar niet om en werkt vanuit een idee van de toekomst; dat kan fout gaan en dan valt de boel uit elkaar.
Als je kijkt naar deze TED-talk van de Britse journalist Carole Cadwalladr over hoe het Brexit-referendum waarschijnlijk gemanipuleerd is, dan is zo'n verwijzing gewoon van een aandoenlijke kinderlijkheid. Saamhorigheidsgevoel uit lekker samen zuipen? En daar vijfhonderd jaar op teren? Ach gut. Niet meer van deze tijd is wel een enorm eufemisme. Als het al ooit eigentijds geweest is.
Ik heb ook nog een kwartiertje naar Scruton zitten kijken (data is hier duur), maar kreeg een beetje nare smaak, weet niet waarom. Zijn gebruik van links en rechts is verwarrend; met de beschrijvingen die hij hanteert zou progressief en conservatief beter samenstemmen. Maar het idee dat culturele openheid en streven naar vormen van integratie voort zouden komen uit een fobie voor het eigene is kul. Je moet juist sterk in je schoenen staan, een goed besef hebben van je eigen identiteit en waarde, om met andere culturen te kunnen omgaan en samenleven, ze te kunnen waarderen, en er dingen uit over te nemen, zonder je zelfbesef te verliezen. Xenofobie (en anti-oikofobie, lood om oud ijzer) vertoont zich vooral bij mensen die onzeker zijn, denken dat ze iets essentieels gaan verliezen of gedomineerd gaan worden omdat ze zwakker zijn. Zo bezien vind ik Scruton, Baudet en hun aanhangers eigenlijk alleen maar meelijwekkend.
Net gelezen dat Scruton is ontslagen als regeringsadviseur vanwege antisemitische en anti-moslim uitspraken. Q.e.d.. Zielig.
We zijn anders wel lekker off-topic, Dick.
Ik ben een leerling van een filosoof die op links uit de Franse Parti Communiste stapte, Harry. Maar ik denk dat Scruton de vinger redelijk op de zere plek legt: links is een vorm van zorgeloos modernisme geworden. Dat zijn woorden die pijn doen en moeten doen. Mijn leermeester leerde me nou juist precies dat, dus er is nog hoop. De puzzel blijft: is links uit links stappen rechts?
Of bier het verschil kan maken? Geen idee!