Bananen vormen voor miljoenen mensen een belangrijk voedselgewas én inkomstenbron. Jaarlijks wordt er zo'n 148 miljoen ton bananen geteeld. Maar de bananenteelt is kwetsbaar voor ziekten en klimaatverandering.
Dat bleek in de jaren '50 al toen de Panama-ziekte een spoor van verwoesting trok over vrijwel alle bananenplantages wereldwijd. Cavendish-bananen bleken wel bestand tegen de ziekte. Daarom zijn tegenwoordig bijna alle bananen van die soort.
En juist dat effect maakt de bananenteelt opnieuw kwetsbaar. De steeds verder oprukkende schimmel TR4 veroorzaakt door de Fusariumschimmel, laat zien dat de Cavendish-banaan niet immuun is.
Reden voor de KU Leuven en Biodiversity International, een internationaal onderzoekscentrum voor duurzame landbouwontwikkeling, biodiversiteit en voedselzekerheid, de handen ineen te slaan.
De partners willen nieuwe, resistente bananensoorten telen, schrijft Vilt. Ze willen bananen telen die in elk klimaat kunnen groeien.
Het onderzoekscentrum van de KU huisvest nog altijd meer dan 1.500 wilde eetbare bananensoorten. Binnen die biodiversiteit zoeken de wetenschappers naar zich snel aan veranderende omstandigheden aanpassende bananen. Volgens de KU is er naast nieuwe bananenvariëteiten en verbeterde landbouwtechnieken samenwerking met lokale bananenboeren nodig. Samenwerking moet leiden tot de productieve bananenteelt die ook boeren iets laat verdienen.
De Belgen zijn niet de eerste die een poging doen om de banaan te redden. Aan de Universiteit van Wageningen onderzoeken wetenschappers al enige tijd hoe ze wilde bananensoorten kunnen veredelen. Daarnaast bestudeert de WUR al jaren de fusariumschimmel om meer te weten te komen over de TR4-problematiek.
Dit artikel afdrukken
En juist dat effect maakt de bananenteelt opnieuw kwetsbaar. De steeds verder oprukkende schimmel TR4 veroorzaakt door de Fusariumschimmel, laat zien dat de Cavendish-banaan niet immuun is.
Reden voor de KU Leuven en Biodiversity International, een internationaal onderzoekscentrum voor duurzame landbouwontwikkeling, biodiversiteit en voedselzekerheid, de handen ineen te slaan.
De partners willen nieuwe, resistente bananensoorten telen, schrijft Vilt. Ze willen bananen telen die in elk klimaat kunnen groeien.
Het onderzoekscentrum van de KU huisvest nog altijd meer dan 1.500 wilde eetbare bananensoorten. Binnen die biodiversiteit zoeken de wetenschappers naar zich snel aan veranderende omstandigheden aanpassende bananen. Volgens de KU is er naast nieuwe bananenvariëteiten en verbeterde landbouwtechnieken samenwerking met lokale bananenboeren nodig. Samenwerking moet leiden tot de productieve bananenteelt die ook boeren iets laat verdienen.
De Belgen zijn niet de eerste die een poging doen om de banaan te redden. Aan de Universiteit van Wageningen onderzoeken wetenschappers al enige tijd hoe ze wilde bananensoorten kunnen veredelen. Daarnaast bestudeert de WUR al jaren de fusariumschimmel om meer te weten te komen over de TR4-problematiek.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Dus... zoeken naar genen in andere soorten:
There are over 300 species of banana in the world, about 22 of which are grown in Thailand. These can be divided into two types: the sweet and the savory bananas, commonly known as plantains (which require cooking).
Zo moeilijk is het niet. Eerst een goede toets ontwikkelen om gevoeligheid voor de schimmel te testen. Vervolgens die toets loslaten op alle bananenrassen die je kunt vinden. Daar rolt zeker een resistent ras uit. Die kruisen met rassen die goed te telen zijn, en dat vaak genoeg tot er een goed te telen resistent ras uitrolt. Echt geen raketwetenschap, gebeurt al in allerlei gewassen. Het duurt alleen even, maar ook dat is te versnellen.
Of natuurlijk "crisp-cas" toepassen ( #4: indien mogelijk, ene gen overbrengen naar de andere zonder eerst tig jaren proberen met kruisen resp. vallen-en-opstaan ? ) , maar... al moeten we massaal sterven van de honger... dat natuurlijk nooit. ( DE reden, waarom de Chinezen -na eeuwenlang regelmatig terugkerende hongersnoden- Bt63 toepassen in hun rijst. En wat de EU daarvan denkt, interesseert niemand daar wat ).
Oh de Chinezen.. hebben na hun GMO-babies inmiddels chimps via deze methode menselijke genen die leiden tot hogere intelligentie, gegeven. Oh.. wat wordt daar deze methode afgekeurd... het aantal verzoeken om fondsen zijn haast niet meer te verwerken... En het Westen... droomde naïef verder in eigengenot.
#3, Harry, kan je met de Crispr-cas-techniek een resistentiegen inbouwen? Misschien weet de andere Harry, Harry van den Burg daar meer van.
Harry #3, je zou met de traditionele manier wel eens sneller kunnen zijn dan met crispr. Je zult namelijk in beide gevallen eerst moeten vaststellen welke planten resistent zijn. Maar als je via crispr dan dat gen wilt inbouwen in bv een Cavendish, zul je toch eerst moeten weten welk gen je moet hebben. Even ervan uitgaand dat het maar één gen is, want het kan zomaar een combinatie zijn.
Ondertussen kun je met de traditionele manier, met wat versnellende truukjes als een kweekcel, ook grote stappen maken. Voordeel daarbij is dat je daarmee rassen maakt waarbij je geen last hebt van het gezeur dat het niet mag.