De economische en sociale gevolgen van de plasticvervuiling van onze zeeën en oceanen, kosten jaarlijks zo'n $2,5 miljard. Dat schatten onderzoekers van het Britse Plymouth Marine Laboratory.
Om het prijskaartje van plasticvervuiling te berekenen, bepaalden de onderzoekers op basis van 1.119 studies de 'marine ecosystem value' van de oceanen. Daarmee deden ze de eerste poging om de waarde van visvangst, viskweek, waterrecreatie en algeheel welbevinden in één noemer - dollars - uit te drukken.
Jaarlijks belandt wereldwijd zo'n 8 miljoen ton plasticafval in de oceanen. Hierdoor wordt de hoeveelheid, kwaliteit en veiligheid van de visvangst aangetast. Maar het maakt vooral de bevolkingsgroepen die afhankelijk zijn van 'zeevoedsel' kwetsbaar. Ook neemt de esthetische beleving van stranden en de aantrekkelijkheid van kustplaatsen af.
De onderzoekers schatten dat de 'marine ecosystem value' jaarlijks tussen de 1 en 5% aan waarde inlevert. Jaarlijks zou de schade rond $2,5 miljard belopen, schrijft The Guardian.
Dat verlies is toe te rekenen aan de negatieve impact van plastic op het zoöplankton, ongewervelden, vissen, schildpadden en zoogdieren. Bovendien blijken plasticdeeltjes nieuwe habitats te creëren voor bacteriën en algen, met alle risico's van het verspreiden van invasieve soorten en ziekten naar nieuwe locaties.
“Onze ramingen houden geen rekening met de directe en indirecte gevolgen voor het toerisme, het vervoer en de visserij, of voor de menselijke gezondheid,” zeggen de auteurs. Met andere woorden: die kosten hebben ze buiten het model gelaten.
De grote vraag die nu opdoemt, is wat dit inzicht betekent en wat we ermee kunnen. Als we jaarlijks $2,5 miljard aan de zee overmaken is het probleem niet opgelost. Berekend zou moeten worden hoe hoog de kosten zijn om de nu voor het eerst geschatte vervuilingskosten te voorkomen. Vervolgens zal moeten worden bepaald wie ze moet betalen. Dat zal niet makkelijk zijn omdat de verantwoordelijke voor de vervuiling niet gemakkelijk te bepalen valt en bovendien al sprake is plastic soup scepticisme.
Volgens het model van de onderzoekers uit Plymouth lopen we echter, in het ergste geval, het risico de wereldzeeën de komende 20 jaar total loss te vervuilen. Dat leert immers het eenvoudige sommetje 20 jaar maal 5% jaarlijks waardeverlies.
Dit artikel afdrukken
Jaarlijks belandt wereldwijd zo'n 8 miljoen ton plasticafval in de oceanen. Hierdoor wordt de hoeveelheid, kwaliteit en veiligheid van de visvangst aangetast. Maar het maakt vooral de bevolkingsgroepen die afhankelijk zijn van 'zeevoedsel' kwetsbaar. Ook neemt de esthetische beleving van stranden en de aantrekkelijkheid van kustplaatsen af.
De onderzoekers schatten dat de 'marine ecosystem value' jaarlijks tussen de 1 en 5% aan waarde inlevert. Jaarlijks zou de schade rond $2,5 miljard belopen, schrijft The Guardian.
Dat verlies is toe te rekenen aan de negatieve impact van plastic op het zoöplankton, ongewervelden, vissen, schildpadden en zoogdieren. Bovendien blijken plasticdeeltjes nieuwe habitats te creëren voor bacteriën en algen, met alle risico's van het verspreiden van invasieve soorten en ziekten naar nieuwe locaties.
“Onze ramingen houden geen rekening met de directe en indirecte gevolgen voor het toerisme, het vervoer en de visserij, of voor de menselijke gezondheid,” zeggen de auteurs. Met andere woorden: die kosten hebben ze buiten het model gelaten.
De grote vraag die nu opdoemt, is wat dit inzicht betekent en wat we ermee kunnen. Als we jaarlijks $2,5 miljard aan de zee overmaken is het probleem niet opgelost. Berekend zou moeten worden hoe hoog de kosten zijn om de nu voor het eerst geschatte vervuilingskosten te voorkomen. Vervolgens zal moeten worden bepaald wie ze moet betalen. Dat zal niet makkelijk zijn omdat de verantwoordelijke voor de vervuiling niet gemakkelijk te bepalen valt en bovendien al sprake is plastic soup scepticisme.
Volgens het model van de onderzoekers uit Plymouth lopen we echter, in het ergste geval, het risico de wereldzeeën de komende 20 jaar total loss te vervuilen. Dat leert immers het eenvoudige sommetje 20 jaar maal 5% jaarlijks waardeverlies.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Dick, die 5% is natuurlijk geen harde maat, maar eerder analoog aan rente, waarbij als je 5% rente krijgt, niet pas na 20 jaar je geld verdubbeld is, maar al na 14 jaar.
Maar op zich ik hou van rekenen. Er was laatst een studie in de VS waarbij ze de gezondheidswinst in QALY's (gewonnen gezonde levensjaren) bij 30% korting op groente en fruit hadden gesimuleerd. Met wat aannames zou je met een clubje toch aardig kunnen uitrekenen wat je verdient voor de samenleving als je per bijv. 200 gram groente per dag op eet. In essentie, wat niet de BTW op groente zou moeten zijn maar de korting, die je dik verdient voor de samenleving. Laten we gezond gedrag belonen en vervuilend gedrag tegen de ware kosten aanpakken. Neem roken, dat we met €8000 per gezin op jaarbasis impliciet subsidiëren, maar dat muntje is nog niet bij de > 75% niet rokers gevallen, anders zou aan dat voorrecht dat levende en dode rokers zich kunnen drukken in hun maatschappelijke bijdrage snel en NB ook nog democratisch een eind worden gemaakt.
Ja, Pieter, maar de vraag is dus ook waarom die 5% meekrimpt met de mate van vervuiling. Of zou het toch een harde maat zijn?
Enfin, rekenmodellen ..... We hebben het er veel over de laatste tijd op FL.
Ik wilde natuurlijk vroeger graag het slimste jongetje van de klas zijn , maar de rekenkundige aanname dat in het ergste geval de oceaan over 20 jaar total loss is deugt niet. Bij 5% per jaar heb je het eerste jaar 100 -5%, het 2e jaar 95 (wordt dan 100%) % - 5 X 0.95% = 90.25% etc. Na 14 jaar bereik je dan 50% "total loss". Na 28 jaar 75% total loss Na 42 jaar 87.5% etc. Maar over de andere onzekerheden in het model zullen we het dan nog even niet hebben, zeker als we niet wereldwijd aan een 2 kind max politiek willen.
En mooi natuurlijk dat ze allerlei schade niet (willen of kunnen) toerekenen, want dan klinkt 2,5 miljard euro schade door 8 miljoen ton plastic in zee nog als een koopje. Plastic in zee is wel pet maar niet altijd van PET (zal ongeveer 20 gram per half literflesje zijn) kom je op 2,5 miljard euro bij een equivalent van 400 miljard halve liter PET-flessen. 250 miljard /400 miljard = 0.6 eurocent/flesje De gepokt en gemazelde katholieke aannemer en al millennia vertrouwd met aflaten (het afkopen van zondes) zou zeggen koopje, als je met 0.6 eurocent per flesje de schade zou kunnen herstellen, lijkt me erg weinig. Doen we. Als we nu gewoon beginnen met 50 cent statiegeld op een PET-flesje, 25 euro per kilo plastic, krijg je m.i. een betere incentive om voor meer dan 99% te voorkomen dat plastic in het milieu belandt en dat het plastic uit zee gevist wordt, wat is er op tegen, je krijgt je geld toch weer terug.