Een chimpansee die op haar sterfbed glimlacht als ze haar verzorger weer ziet. Een kapucijnaapje dat een stukje komkommer woedend teruggooit omdat zijn vriendje een lekkerdere beloning kreeg. Honden die zich schuldig voelen als ze hun baasje per ongeluk bijten. Deze en andere talloze voorbeelden geeft Van der Waal om aan te tonen dat de emotionele reactie van dieren niet verschillen van die van mensen.
Ontologisch veganisme – het niet eten van dieren omdat ze gevoel en intrinsieke waarden hebben - zou de mens juist verder van de natuur brengen“Emoties", aldus Van der Waal, “zijn fysiek waarneembaar. Ze hebben zich, zoals onze organen, over miljoenen jaren ontwikkeld en zijn de manier waarop ons lichaam ervoor zorgt dat we doen wat best is voor ons. Woede, blijdschap, verdriet, angst enzovoort zorgen ervoor dat we overleven."
Die emoties, zo herkenbaar voor de mens, zijn een van de redenen voor de dieet- en leefstijlkeuzes van vegetariërs en veganisten. Bovendien kunnen dieren ook pijn voelen en zijn bijvoorbeeld varkens erg intelligent. Maar zijn dat wel de juiste overwegingen om dieren dan maar niet te eten?
“Nee”, zegt Heather Alberro, PhD-student in politieke ecologie aan Nottingham University in The Independent. Ontologisch veganisme – het niet eten van dieren omdat ze gevoel en intrinsieke waarden hebben - zou de mens juist verder van de natuur brengen.
Voor zover het wild nog bestaat, is er een wereld van roofdieren en prooien. Het eten van de eigen soortgenoten is in die wereld ook geen taboe. "Ironisch gezien, is het taboe rondom het eten van mensen voortgekomen uit de wens om ons af te scheiden van andere diersoorten," aldus Alberro.
Overigens is het eten van mensenvlees in Nederland niet strafbaar - het kopen en verkopen van mensenvlees is dat wel.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Met andere woorden staat daar dus vegetariërs en veganisten de watjes van de samenleving zijn.
#1, ha, ha, dat maak jij ervan.
Ja Frank, Ontologisch veganisme zou de mens juist verder van de natuur brengen. Dat klopt als een bus.
De drang om geen dierlijke producten te eten is een emotionele beslissing op basis van onnatuurlijke argumenten. En nog tegen hun eigen gezondheid ook, maar wie heeft de kennis om dat te objectief te beoordelen?
Kijk ik heb niets tegen mensen met een bepaalde overtuiging, kan hem zelfs respecteren, maar laten we elkaars mening dan respecteren EN ER NAAR HANDELEN OOK.
Maar haal, geen argumenten aan die onnatuurlijk zijn want dan heb je het nog niet begrepen. Overigens dieren gaan op een natuurlijke manier met elkaar om, alhoewel ik emotioneel in een knoop raak als ik zie hoe een leeuw een prooi pakt, maar de nuchterheid overwind dan toch weer. Maar als ik zie hoe mensen met elkaar omgaan, kan ik niet aan wennen. of is dat raar in jou ogen?
Wat is er onnatuurlijk aan. Ik ben vegetarisch geworden juist doordat ik meer eenheid voel met de natuur, het universum en het Alles.
Het grote verschil met de "natuur" is dat wij (tegenwoordig) de luxe hebben om te kunnen kiezen en de mogelijkheden hebben
Wat betreft het voor/tegen qua gezondheid kunnen we een wedstrijdje ver plassen aka cherry picking/winkelen in onderzoeken doen, maar ik en velen met mij voelen er goed bij.
#proudtobeawatje
Voor mij is het feit dat dieren kunnen voelen en denken, in principe geen reden om ze niet te eten (hoewel ik geen inktvis meer eet sinds ik gezien heb hoe enorm slim die zijn). Gevoelens en gedachten van dieren zijn wel een reden om me heftig te verzetten tegen de bio-industrie, die denkende en levende wezens als voorwerpen behandelt - en ze nog slecht behandelt ook.
Dicht bij de natuur staan betekent voor mij dat je je eigen gevoelens en gedachten verbindt met die van de dieren. Zoals natuurvolkeren, die de dieren die ze bejagen om ze op te eten, danken voor de kracht die zij met hun vlees de mensen schenken. En dat kun je ook in deze tijd nog doen doen als je bijvoorbeeld vis vangt en opeet, of alleen vlees van goed behandelde dieren consumeert.