Om aan de duurzame energie- en klimaatdoelen van de Nederlandse overheid te voldoen worden bomen opgestookt in onze oude kolencentrales. Helemaal fout, zeggen bekende hoogleraren. De rekenmeesters van duurzaam Nederland (het Planbureau voor de Leefomgeving) vinden dat - met wat nuances - eigenlijk ook. De WUR, de beste planten- en dierenuniversiteit ter wereld, stoort zich daar niet aan, blijkt vandaag weer uit De Volkskrant. Op FL gaf bomenkenner en ex-WUR-man Henk Breman die mening recent een forse veeg uit de pan. Hoe weet je wie gelijk heeft?
de Volkskrant - Bomen kappen voor het Klimaatakkoord; hoe het gebruik van biomassa ook averechts kan werken, 13 mrt 2019
Help de schrijver de juiste toon te vinden waarop je naar hem of haar wilt luisteren.
Klik op de naam van de schrijver en gebruik het "Stuur een mail" veld op zijn of haar profiel om je bericht te versturen.
Lees alles over reageren in de gespreksregels.
Zolang de diverse aspecten niet nauwkeurig gedefinieerd worden en de randvoorwaarden niet worden aangegeven, kan iedereen gelijk hebben. Hoewel in de hier genoemde WUR studie het woord kunstmest niet eens voorkomt, blijkt uit de gebruikte bronnen dat groeiend kunstmestgebruik aan de basis van de geschatte productiepotentie van 2050 staat. De studie concludeert dat de benodigde verdubbeling van de non-food en non-feed biobased productie mogelijk is. Maar de studie waarschuwt ook: "Let op: indicaties voor biobased productiepotentieel is de som van alle jaarlijkse aanwas van biomassa die niet wordt gebruikt voor voedsel of veevoeders. Aanzienlijk deel daarvan is niet beschikbaar (o.a. t.b.v. op peil houden van bodemkwaliteit) of kan alleen tegen hoge kosten (inclusief energiekosten) beschikbaar gemaakt worden."
Er is nog een zekere ruimte wanneer wereldwijd "geïntegreerd bodemvruchtbaarheid beheer" algemeen omarmd zou worden: voed de plant met kunstmest en verzorg de bodem met organische stof (zie de discussie i.r.t. "Mest is een zwak argument voor instandhouding veehouderij"). Maar dat moet dan niet alleen gedaan worden in de landbouw maar ook in de bosbouw. En we moeten nu denken hoe datzelfde principe te vertalen naar algenteelt in zee. Helaas, wij mensen zitten graag voor een dubbeltje op de eerste rang. We gaan voor het (relatief) kortstondig profijt van kunstmest waar het ons het meest verrijkt, en zorg voor de bodem en de zee komt hoogstens op tweede of derde plaats.