In 2004 verscheen de documentaire Super Size Me, het lichtelijk hysterische onderzoek van documentairemaker Morgan Spurlock naar de gezondheidseffecten van fastfood. Voor de film at hij een maand lang zijn ontbijt, lunch en diner bij McDonald's. Hij nam de grootste Super Size porties en kreeg per dag 5000 kcal binnen, twee keer zoveel als aanbevolen. Geen wonder dat hij in die maand 11 kilo aankwam en dat zijn cholesterol door het dak ging. Hij deed er 14 maanden over om het vet er weer af te krijgen, met hulp van zijn vriendin, een vegan chef.

Fastfoodketens
2004 valt middenin een van de onderzochte periodes van het onderzoek Fast-Food Offerings in the United States in 1986, 1991, and 2016 Show Large Increases in Food Variety, Portion Size, Dietary Energy, and Selected Micronutrients, waarover onder meer The New York Times bericht. Het zou nog erger worden dan Spurlock moest meemaken.

“Fastfoodketens proberen al jaren gezondheidsbewuste klanten te lokken door lichtere spullen zoals salades en yoghurt toe te voegen aan het menu van burgers, gefrituurde kip en shakes,” schrijft de krant. “Maar (…) veel keuzes groeiden in grootte en de calorieën en het zout schoten omhoog.”

De onderzoekers van Boston University en Tufts University keken tot 1986 terug op de menu’s van 10 ketens: Arby’s, Burger King, Carl’s Jr., Dairy Queen, Hardee’s, Jack in the Box, KFC, Long John Silver’s, McDonald’s en Wendy’s. Ze selecteerden 1787 gerechten van de menu’s, onderverdeeld in entrées, sides en desserts, hoofd-, bij- en nagerechten.

Toetjes
Gegevens van die gerechten haalden ze uit een publicatie getiteld The Fast Food Guide en van internet. In de 30 jaar die ze bekeken nam het aantal gerechten per jaar met gemiddeld 22,9 stuks toe. Vooral de toetjes werden groter en bevatten meer calorieën. Iedere tien jaar namen de hoofdgerechten (zoals burgers, wraps, kipgerechten) met 13 gram en 30 kcal toe; toetjes werden zelfs 24 gram zwaarder.

In de periode van 30 jaar nam het aantal aangeboden gerechten met 226% toe. De onderzoekers stellen dan ook: “Grotere porties en een grotere variatie van vooral energierijk voedsel zijn twee belangrijke verdachten die bijdragen aan de obesitasepidemie.” Het probleem is niet alleen de grotere porties en een groter aanbod, maar ook, vermoeden de onderzoekers, dat er bij een volgende maaltijd niet minder wordt gegeten om die overdaad te compenseren.

Voedingsinformatie
Spurlock publiceerde ook een boek bij zijn film, in 2005 in het Nederlands uitgegeven als Vet, Vetter, Vetst. Daarin schrijft hij (pagina 130): “Omdat ik de voedingsinformatie op de McDonald’s website niet helemaal vertrouwde, kocht ik een aantal McVoer-producten en stuurde ze naar een onafhankelijk laboratorium”. Wat bleek? De porties waren groter dan aangegeven. Een portie friet woog geen 114 gram, maar 123 gram en bevatte geen 350 kcal maar 430 kcal. Een Quarter Pounder-hamburger bevatte 23 procent meer verzadigd vet dan aangeven.

De door de ketens zelf gepubliceerde informatie, die de onderzoekers ook gebruikten, klopte in Spurlocks steekproefje van 6 McDonald’s gerechten niet. Misschien kreeg je dus een nog flinkere portie en stoot energie van McDonald's dan uit dit onderzoek blijkt.
Dit artikel afdrukken