De afzet van biologisch vlees groeit niet. Daarom bedacht de Taskforce Marktontwikkeling Biologische Landbouw een nieuwe truc.
Benut dierenwelzijn bij de communicatie voor biologisch vlees en kijk of het dan wel werkt.
Want, zo redeneert de Taskforce, "80% van de Nederlandse huishoudens koopt gemiddeld nog niet eens één keer per maand bewust biologisch vlees. Genoeg ruimte dus voor groei."
Die zullen we dan ook eens bewijzen, dacht Frederieke Vermeer, studente aan Wageningen Universiteit. Over haar rapport 'Dierenwelzijn en vleesperceptie' valt te lezen:
Vermeer ontdekte ook dat consumenten vinden dat de productiewijze van invloed is op smaak. Zo stellen consumenten dat het gebruik van productiebevorderende stoffen, het toedienen van voer met dierlijke bestanddelen, het couperen van staarten, het knippen van tanden en castratie zonder verdoving een negatieve invloed op de kwaliteit van het vlees hebben. Het feit dat de dieren vrij hebben kunnen bewegen, natuurlijk voer hebben gegeten, op een lekker bedje stro hebben gelegen en langzaam gegroeid zijn wordt door consumenten als smaakbevorderend gezien. De biologische vleesindustrie kan dus veel winst boeken door de welzijnsaspecten van het biologisch geproduceerde vlees beter naar voren te laten komen.
Hoe vlees echt smaakt maakt dus niet uit, we vinden dat iets smaakt zoals we denken dat het moet smaken. Als je maar een verhaal vertelt, werkt dus alles. Nieuwswaarde van deze bevinding?
Drie vragen derhalve:
1. Was dit onderzoek nodig, cq. heeft de Taskforce geld over?
2. Was er al over nagedacht wat er gebeurt als iemand door dergelijke onzin heenprikt en het naar
3. Hoe lang gaan we door dit soort onzinnige onderzoeken serieus naar buiten te brengen? Een van de ongeschreven regels van de marketing die gebaseerd is op kletsverhalen is nl. dat je daar niet over communiceert.
Het is misschien tijd dat er eens echt onderzoek wordt gedaan naar de prijselasticiteit van dierwelzijnsproducten. Twee weken geleden ging de diervriendelijke en maar een schijntje duurdere Volwaardkip bij de Jumbo in de aanbieding. Voor de prijs van gangbare kip. Een week later meldde een Volwaardkippenhouder in het Agrarisch Dagblad dat hij ermee ophield. Dat was niet wegens succes maar omdat hij de meerwaarde er niet langer van kon inzien. Triest, terwijl de Volwaard nou juist communiceert op ruimte, geen poot- en borstproblemen en minder ouderdierproblemen.
NB: de redactie haast zich te vermelden dat de Volwaard uit verschillende onderzoeken als echt beter smakend naar voren komt. Het publiek wil er klaarblijkelijk alleen niet beter voor betalen. Dat heet nou praktijkonderzoek.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ja mijnheer of mevrouw de redactie, maar die notabene herhaalt toch weer hetzelfde liedje: "Het publiek wil er klaarblijkelijk alleen niet beter voor betalen." Prijselasticiteit. Je hoort dat begrip steeds meer vallen. Een topic dat op zichzelf al eens onze aandacht verdiend. Alsook de invloed van Walt Disney-films op een mens zijn smaakpapillen.
Was dat nou eens waar, dat je proeft dat het beest, gebraden op je bord, het bij leven goed heeft gehad.
Eerder in deze elektrische krant al eens opgemerkt:
Ik hield plofkippen een aantal maanden in leven tot ik het echt niet meer kon aanzien. Ze lagen op hun kale borst, konden niet meer op hun poten staan. Gedood en geslacht. En zuinig als ik ben, opgegeten. Tegen mijn zin eigenlijk waren ze verrassend smakelijk (gevoerd met gemengd graan, was dat het?).
Ik hield varkens. Het moeten de gelukkigste varkens ter wereld zijn geweest, gevoerd met de restanten van riante koude buffetten van het restaurant. Maar de gebraden lapjes, waar ik veel van verwachtte smaakten net zo gewoon als andere varkenslapjes.
De worst was wel erg goed, maar dat lag aan de worstenmaker,
slager Bles te Wehl.
Ik zie hierboven dat de Wageningse studente droomt dat ook een lekker bedje van stro invloed heeft op de smaak van het dier.
Meid, wat hadden de mijne een lekker bedje! Maar niks hoor.
De geest van Foodlog, genaamd redactie, blijkt een boze geest. Gelukkig maar. De conclusie moet zijn dat de consument weliswaar bereid is om een betere smaak op biologisch vlees te projecteren, maar nog niet voldoende om er vaak van te kopen.
De mogelijkheden:
1) Kiezen voor rassen/leeftijden/voer die duidelijk smaakverschil opleveren.
2) Meer vertellen over het dierenwelzijn en minder bang zijn om de bioindustrie aan te vallen
Frederieke is een beetje zot. Maar smaak is natuurlijk wel te manipuleren. Hier ligt een taak voor Unilever. Ontwikkel een smaakversterker voor vlees die specifiek is en noem die 'Greenmeat'. Injecteer biologisch vlees er mee,en de horde wil niet anders.(sic)
Ik heb eens een nagerechtje met kwark gemaakt met gepureerde eigen-tuin (!) aardbeien. Het kindervolkje was unaniem hard in hun oordeel. De limonade die ze eerder dronken, smaakte 'veel meer' naar 'echte' aardbeien. En dat was met een artificial flavour... Moet dus met vlees ook kunnen.
Overigens wat die Volwaardkip betreft..
Na de ‘roerige’ en felle discussies over hoe het nu precies met kippen en aanverwanten wezens zat, hier een foto van een zelfgekweekte parelhoender. Ik peins dat ge mogelijk nog niet dkwijls gezien hebt, dat kiekenvlees zo mooi rood kan zijn….
http://picasaweb.google.nl/kookmarieke/Marieke/photo#5181686194751446738
ps. Dick, ik heb uw interessante artikel in de PZC enkele weken geleden gelezen!
@Klootwijk
Jamie Oliver noemt in de Delicious van deze maand het varken een dier dat zeer goed de smaak van het voer laat blijken in zijn vlees. Klopt dat dan niet? Jokt Jamie? Hij zegt zelfs met uitroepteken: "Als varkens gelukkig en gezond zijn en een goed leven hebben gehad, dan smaken ze ook goed!" Maar Jamies varkens krijgen allerlei bosvoer, misschien is dat het.
Was er niet ook een keer een kippentest met topkoks die topkippen niet herkenden?