De Stichting AgriFacts (STAF) meldt vandaag dat waterleidingbedrijf Vitens informatie op zijn website heeft aangepast. Vitens adviseerde het publiek minder rundvlees te eten omdat het bedrijf suggereerde dat de productie van het vlees 15.000 liter kraanwater per kilo zou kosten. Dat is niet waar.
Water komt grotendeels uit de hemel gevallen en is opgeslagen in de bodem, zegt STAF.
Volgens de Stichting is Vitens vals voorgelicht door de Stichting Natuur & Milieu. Dat is echter onjuist.
De bron van de 15.000 liter per kilo vlees is het Water Footprint Network (WFN), dat voor een belangrijk deel in Nederland geworteld is. Het getal 15.000 is in vele journalistieke bronnen terug te vinden. De als betrouwbaar beschouwde Britse krant The Guardian presenteert uit andere bronnen soortgelijke cijfers.
Onevenredig
Het Water Footprint Network berekent hoeveel water als proces door een product wordt gebruikt en via het product over de wereld wordt verhandeld. Water uit de hemel verdwijnt in gewassen, de bodem, verdampt maar wordt vaak ver van de bron geconsumeerd; die bron kan daardoor onevenredig worden leeggezogen, redeneren de rekenaars van WFN. Zo ontstaat onevenredig druk op gebieden. De waterfootprint is een indicatie van die druk als gewassen - voor bijvoorbeeld veevoer - over de wereld verhandeld worden.
Lokaal wordt water gebruikt om stallen en slachterijen schoon te spuiten. Slechts een beperkt deel wordt door dieren gebruikt om te drinken. Ook dat is altijd lokaal water.
Al dat water heeft een rol en komt niet zonder kosten weer terug in de voedselketen. Daarom mag die totale 15.000 liter toch wel degelijk worden toegerekend aan rundvlees, maar is het onzinnig om te denken dat het allemaal water is dat uit de kraan komt.
Toch is de watertoerekening aan dieren en gewassen zoals WFN die presenteert reëel: voor rundvlees is aanzienlijk meer water als proceskosten nodig dan voor andere landbouwproducten. De vaak geciteerde 15.000 liter zijn in hun verhouding tot andere gewassen niet zo absurd als STAF suggereert. Hieronder een staatje met de vergelijking van de totale waterproceskosten zoals WFN die berekend heeft. Bij WFN is onder meer dan Nederlandse hoogleraar Arjan Hoekstra betrokken. Zijn onderzoek richt zich op het berekenen van waterschaarste in de wereld als gevolg van de handel in agrarische grondstoffen.
Dit artikel afdrukken
Volgens de Stichting is Vitens vals voorgelicht door de Stichting Natuur & Milieu. Dat is echter onjuist.
De bron van de 15.000 liter per kilo vlees is het Water Footprint Network (WFN), dat voor een belangrijk deel in Nederland geworteld is. Het getal 15.000 is in vele journalistieke bronnen terug te vinden. De als betrouwbaar beschouwde Britse krant The Guardian presenteert uit andere bronnen soortgelijke cijfers.
Onevenredig
Het Water Footprint Network berekent hoeveel water als proces door een product wordt gebruikt en via het product over de wereld wordt verhandeld. Water uit de hemel verdwijnt in gewassen, de bodem, verdampt maar wordt vaak ver van de bron geconsumeerd; die bron kan daardoor onevenredig worden leeggezogen, redeneren de rekenaars van WFN. Zo ontstaat onevenredig druk op gebieden. De waterfootprint is een indicatie van die druk als gewassen - voor bijvoorbeeld veevoer - over de wereld verhandeld worden.
Lokaal wordt water gebruikt om stallen en slachterijen schoon te spuiten. Slechts een beperkt deel wordt door dieren gebruikt om te drinken. Ook dat is altijd lokaal water.
Al dat water heeft een rol en komt niet zonder kosten weer terug in de voedselketen. Daarom mag die totale 15.000 liter toch wel degelijk worden toegerekend aan rundvlees, maar is het onzinnig om te denken dat het allemaal water is dat uit de kraan komt.
Toch is de watertoerekening aan dieren en gewassen zoals WFN die presenteert reëel: voor rundvlees is aanzienlijk meer water als proceskosten nodig dan voor andere landbouwproducten. De vaak geciteerde 15.000 liter zijn in hun verhouding tot andere gewassen niet zo absurd als STAF suggereert. Hieronder een staatje met de vergelijking van de totale waterproceskosten zoals WFN die berekend heeft. Bij WFN is onder meer dan Nederlandse hoogleraar Arjan Hoekstra betrokken. Zijn onderzoek richt zich op het berekenen van waterschaarste in de wereld als gevolg van de handel in agrarische grondstoffen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
We worden aan alle kanten bestookt met cijfers. Ook hier op FL weer een tabel. Dat is op zich goed om inzicht te krijgen. Maar het gaat hier veelal over wereldwijde productie. In Nederland liggen de cijfers vaak gunstiger. Wij kunnen (is nog niet gemeengoed) een kilo tomaten telen met 5 liter water. Reken daar nog wat extern water bij wat bij andere producten nodig is voor de teelt en je komt misschien aan 7 liter. Dat zijn totaal andere cijfers natuurlijk dan die in een zuidelijk land. Zo is dat ook bij melk, vlees, bloemen enz. Dit alles komt mede door ons gematigde klimaat en het altijd zoeken naar betere methoden. Daarom vind ik dat STAF zeker wel een punt heeft. Het gaat immers om een Nederlands waterbedrijf. Beter had er op de website kunnen staan hoeveel je bespaart als je oplet dat je vlees maar zeker ook groenten koopt uit Nederland.
Rob, dat klopt allemaal. Cijfers betekenen niets, als je niet weet wat de variabelen betekenen. Dat wil zeggen: waarom die gekozen zijn en hoe ze berekend zijn.
Vitens had inderdaad beter Nederlandse groenten kunnen aanbevelen. Nog beter zou het zijn als juist een waterleidingbedrijf uitlegt wat een waterfootprint betekent.
Op twitter zegt Jan Cees Vogelaar 1 dat ik zou doen alsof een hectare bos nu ook verboden moet worden omdat die honderdduizenden liters water verbruikt. Dat is wel grappig, maar helpt niet echt om te begrijpen wat die 15.000 liter voor een kilo koe betekenen. Je zou bijv. terug kunnen vragen of we dan goed begrepen hebben dat alle bos gekapt moet worden om er suikerbieten op te gaan verbouwen.
Ik vind het werk van STAF prachtig, maar het moet wel serieus blijven óf serieus grappig worden. Hersens laten schuren is ook een prima educatieve strategie.
#2 Dick Veerman als je wil dat we je nog langer serieus nemen of jezelf niet wil degraderen dan een meesnoependeroeptoeter aan de zijlijn zou ik graag hebben dat je me correct citeert en niet je eigen vrije interpretatie er op loslaat
Jan Cees, kun je dan tenminste uitleggen wat je met je tweet bedoelde te zeggen?
Bij de gepresenteerde cijfers kun je allerlei vraagtekens zetten. Met tijdspannes is in ieder geval geen rekening gehouden. Productie van suiker is per jaar. Productie van rundvlees is 2 1/2 jaar en van varkensvlees 1 jaar. Productie melk is per dag. Alles gaat mank wanneer je in bovenstaand tabel vergelijkingen gaat maken.