In afwijking van gewekte verwachtingen zal de Tweede Kamer het Klimaatakkoord niet zozeer financieel, maar vooral politiek moeten oordelen. Dat constateren financieel analisten van de Rabobank.
Op verzoek van De Telegraaf beoordeelde de Rabobank of het Klimaatakkoord door te rekenen is. Het akkoord moet voor de zomer ter goedkeuring naar de Tweede Kamer die wacht op berekeningen van het Centraal Planbureau (CPB) en het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL).
Die onafhankelijke, maar door de staat gefinancierde instituten moeten laten zien hoe de lasten van het door de regering overgenomen Klimaatakkoord uitvallen voor bedrijfsleven, burger en het Rijk. Volgens de krant zou het akkoord een 'financiële gatenkaas' zijn die niet door te rekenen valt.
Diverse media brachten het nieuws dit weekend vanuit die toonzetting. Het politieke debat wordt inmiddels al weken beheerst door de vraag of de lasten van de ambitieuze voornemens van het Klimaatakkoord niet te veel op burgers worden afgeschoven.
'Bij uitstek politiek vraagstuk'
Rabobank zelf vat zijn bevindingen als volgt samen:
In het Ontwerp Klimaatakkoord zijn lang niet alle directe kosten begroot en veel kosten hebben vaak geen financiële dekking. Daardoor zijn er veel kostenposten zonder inkomstenpost. De budgettaire gevolgen voor het Rijk en de decentrale overheden zullen hierdoor aanzienlijk zijn. Het akkoord neemt zowel directe kosten (financiële en fiscale prikkels en maatregelen) als indirecte ‘verborgen’ kosten mee. Voorbeelden van deze indirecte kosten zijn: onderzoek, planning en uitvoering van verschillende programma’s, informatiefuncties zoals het beheer van expertisecentrums, inkoop en, last but not least, verhoogde wet- en regelgevingsactiviteiten vooral in de komende jaren. Het CPB zal de meer concrete maatregelen doorrekenen, maar de onbekende en onuitgewerkte maatregelen maken deze berekening moeilijk. Bij onduidelijke maatregelen of ongedekte uitgaven zullen aanvullende beslissingen van het kabinet nodig zijn. Pas dan kan ook worden gezegd bij wie de kosten terechtkomen. De voorzitter van het Klimaatberaad, Ed Nijpels, zei dan ook bij de bekendmaking van het ontwerp: ”Het verdelingsvraagstuk is bij uitstek een politiek vraagstuk. Dat kunnen en willen de partijen [achter het Klimaatakkoord] niet onderling oplossen. Zij vragen van de politiek heldere en rechtvaardige keuzes in de verdeling van lusten en lasten.”
Feitelijk constateert de bank dat de Kamer de financiële impact van het Klimaatakkoord onvoldoende zal kunnen beoordelen; dit nu juist in tegenstelling tot de verwachtingen die Ed Nijpels, de regisseur van het Klimaatakkoord, heeft gewekt bij de presentatie daarvan. Hij beloofde cijfers die de politieke besluitvorming faciliteren. De Kamer zal echter vooral op basis van politieke beginselen en de krachtmetingen daartussen in een Kamerdebat moeten beslissen.
Het Klimaatakkoord gaat verder dan de Klimaatafspraken van Parijs en moet vermoedelijk worden gezien als een verholen industriebeleid, het stimuleren van de BV Nederland als geheel om exportwaardige technologie en infrastructuren te ontwikkelen. In een podcast temperen twee redacteuren van De Financiële Telegraaf de verwachtingen die de overheid heeft van die stimulans en zien ze de klimaatpolitiek van de regering eerder als mogelijke basis voor een armer Nederland.
Alle negen oppositie-partijen, van Forum voor Democratie en PVV tot GroenLinks en PvdA, lieten afgelopen vrijdag eensgezind weten dat ze de berekeningen van het CPB en PBL vóór de Statenverkiezingen van eind maart onder het publiek willen brengen. Zij weten nu dat het politieke debat dat er al volop over gaande is, de doorslag zal moeten geven. De VVD kiest nadrukkelijk tegen te zware lasten voor economie en burger. Coalitiepartners ChristenUnie en D66 zien dat anders. Het CDA, de vierde coalitiepartner, koos al eerder voor het standpunt van de VVD. De conclusie moet dan ook luiden dat het kabinet Rutte III politiek onder spanning staat. Het Financieele Dagblad zegt in zijn weekendeditie dat de VVD flink spijt kan gaan krijgen van de harde uitspraken die Klaas Dijkhoff, fractieleider van de partij in de Tweede Kamer, deed over het Klimaatakkoord. Dijkhoff wees afgelopen weekend het Klimaatakkoord af als dat te duur zou worden voor 'de gewone burger'. Nu dat risico niet met sommen te beoordelen blijkt, dreef hij met zijn ferme taal een wig in het kabinet die zich straks niet makkelijk meer laat verwijderen.
Dit artikel afdrukken
Die onafhankelijke, maar door de staat gefinancierde instituten moeten laten zien hoe de lasten van het door de regering overgenomen Klimaatakkoord uitvallen voor bedrijfsleven, burger en het Rijk. Volgens de krant zou het akkoord een 'financiële gatenkaas' zijn die niet door te rekenen valt.
Diverse media brachten het nieuws dit weekend vanuit die toonzetting. Het politieke debat wordt inmiddels al weken beheerst door de vraag of de lasten van de ambitieuze voornemens van het Klimaatakkoord niet te veel op burgers worden afgeschoven.
'Bij uitstek politiek vraagstuk'
Rabobank zelf vat zijn bevindingen als volgt samen:
In het Ontwerp Klimaatakkoord zijn lang niet alle directe kosten begroot en veel kosten hebben vaak geen financiële dekking. Daardoor zijn er veel kostenposten zonder inkomstenpost. De budgettaire gevolgen voor het Rijk en de decentrale overheden zullen hierdoor aanzienlijk zijn. Het akkoord neemt zowel directe kosten (financiële en fiscale prikkels en maatregelen) als indirecte ‘verborgen’ kosten mee. Voorbeelden van deze indirecte kosten zijn: onderzoek, planning en uitvoering van verschillende programma’s, informatiefuncties zoals het beheer van expertisecentrums, inkoop en, last but not least, verhoogde wet- en regelgevingsactiviteiten vooral in de komende jaren. Het CPB zal de meer concrete maatregelen doorrekenen, maar de onbekende en onuitgewerkte maatregelen maken deze berekening moeilijk. Bij onduidelijke maatregelen of ongedekte uitgaven zullen aanvullende beslissingen van het kabinet nodig zijn. Pas dan kan ook worden gezegd bij wie de kosten terechtkomen. De voorzitter van het Klimaatberaad, Ed Nijpels, zei dan ook bij de bekendmaking van het ontwerp: ”Het verdelingsvraagstuk is bij uitstek een politiek vraagstuk. Dat kunnen en willen de partijen [achter het Klimaatakkoord] niet onderling oplossen. Zij vragen van de politiek heldere en rechtvaardige keuzes in de verdeling van lusten en lasten.”
Feitelijk constateert de bank dat de Kamer de financiële impact van het Klimaatakkoord onvoldoende zal kunnen beoordelen; dit nu juist in tegenstelling tot de verwachtingen die Ed Nijpels, de regisseur van het Klimaatakkoord, heeft gewekt bij de presentatie daarvan. Hij beloofde cijfers die de politieke besluitvorming faciliteren. De Kamer zal echter vooral op basis van politieke beginselen en de krachtmetingen daartussen in een Kamerdebat moeten beslissen.
Nijpels beloofde cijfers die de politieke besluitvorming faciliteren. De Kamer zal echter vooral op basis van politieke beginselen moeten beslissenWig in het kabinet
Het Klimaatakkoord gaat verder dan de Klimaatafspraken van Parijs en moet vermoedelijk worden gezien als een verholen industriebeleid, het stimuleren van de BV Nederland als geheel om exportwaardige technologie en infrastructuren te ontwikkelen. In een podcast temperen twee redacteuren van De Financiële Telegraaf de verwachtingen die de overheid heeft van die stimulans en zien ze de klimaatpolitiek van de regering eerder als mogelijke basis voor een armer Nederland.
Alle negen oppositie-partijen, van Forum voor Democratie en PVV tot GroenLinks en PvdA, lieten afgelopen vrijdag eensgezind weten dat ze de berekeningen van het CPB en PBL vóór de Statenverkiezingen van eind maart onder het publiek willen brengen. Zij weten nu dat het politieke debat dat er al volop over gaande is, de doorslag zal moeten geven. De VVD kiest nadrukkelijk tegen te zware lasten voor economie en burger. Coalitiepartners ChristenUnie en D66 zien dat anders. Het CDA, de vierde coalitiepartner, koos al eerder voor het standpunt van de VVD. De conclusie moet dan ook luiden dat het kabinet Rutte III politiek onder spanning staat. Het Financieele Dagblad zegt in zijn weekendeditie dat de VVD flink spijt kan gaan krijgen van de harde uitspraken die Klaas Dijkhoff, fractieleider van de partij in de Tweede Kamer, deed over het Klimaatakkoord. Dijkhoff wees afgelopen weekend het Klimaatakkoord af als dat te duur zou worden voor 'de gewone burger'. Nu dat risico niet met sommen te beoordelen blijkt, dreef hij met zijn ferme taal een wig in het kabinet die zich straks niet makkelijk meer laat verwijderen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Moet je, als de Rabo zoiets schrijft, dat wel geloven?
Waarom niet, Frank?
Ik acht het zelfs uiterst plausibel en zou het zelfs gek vinden als wat hierboven staat niet waar zou zijn.
Ik ben benieuwd welke kant Rabobank nu weer op gaat sturen. Het is natuurlijk eerst de eigen belangen redden, dus de boeren die het zwaarst gefinancierd zijn overeind houden, dus waar Rabobank zelf de grootste risico's loopt. En ruimte creëren door gezondere bedrijven te laten vallen. Kortom; Welk destructieve uitwerking zal dit hebben, alvorens ook Rabobank haar eigen verlies neemt? Het is dus show en deels voor de bühne. Was Rabobank niet ooit door boeren opgericht? Nou.... Dan speelt het huidige management en de directie (en toezichthouders, ook boerentoezichthouders) met de tenen en eigendommen van de nazaten van de oprichters en eigenaren, leden. (Soms heb ik de kwade gedachte om Wiebe Draijer uit die Utrechtse toren te defenestreren. vgl de Praagse van 1618.).
Logische reactie van de Rabobank, zij wil financieren op basis van verdienmodellen en uiteraard met veel onderliggende waardes als onderpand. Met klimaatkosten afgewenteld op kleine bedrijven en burgers kan er dus een ander evenwicht qua prijzen ontstaan, bijv. huizenprijzen van huizen die enkel met veel onkosten van het gas af en klimaatproof te maken zijn. Of grond/huizen in veenweidegebieden. Het zou dus eigenlijk heel vreemd zijn als de Rabo nu al stond te jubelen.
Overigens zijn alle berekeningen over toekomstige kosten en opbrengsten feitelijk niets meer dan schattingen, op basis van "onderbouwde schattingen" moet de politiek beslissen.
Marco, het zijn niet alleen schattingen. Rabobank wijst erop dat politieke beslissingen ontbreken die essentieel zijn voor een toerekening van kosten aan een financier.
Interessant zijn - voor adviseurs - zijn de vele honderden miljoenen die aan advies nodig zijn. Je koopt er niets mee, maar de adviesbranche is er vast dolblij mee. Ze zullen allemaal uit de belastingpot komen en op de een of andere manier door burgers betaald worden.