Palmer is directeur biodiversiteit van de Verenigde Naties. Het verlies van biodiversiteit is een silent killer. Voor de mens is de dreiging even groot als de opwarming van de aarde, maar de afname van de biodiversiteit is veel minder voelbaar. “Maar tegen de tijd dat je doorkrijgt wat er gebeurt, kan het al te laat zijn,” zegt Palmer. Daarom willen natuurbeschermers een biodiversiteitsverdrag dat net zo radicaal is als het klimaatakkoord van Parijs.
Deze maand komen 196 VN-lidstaten in Egypte bijeen voor de UN Biodiversity Conference. Daar zal het startschot klinken voor onderhandelingen die hopelijk op de volgende conferentie, in 2020, zullen leiden tot een wereldwijd biodiversiteitsakkoord.
Frankrijk ging de wereld voor met een radicaal plan dat de Franse biodiversiteit moet redden.
Nature-based solutions – such as forest protection, tree planting, land restoration and soil management – could provide up to 1/3 of the carbon absorption needed to keep global warming within the Paris agreement https://t.co/bFTUW7T6eS
— Louise Vet (@LEMVet) November 3, 2018
Wordt ergens goed en helder uitgelegd waarom biodiversiteit van levensbelang is voor de mensheid? Dat we met een zesde extinctiegolf bezig zijn, geloof ik, maar bedreigt dat echt de mensheid?
Terechte vraag, Frank Eric.
Zelf geloof ik er niks van dat de mens zal uitsterven. Wel kan de wereldbevolking gaan krimpen door voedselgebrek, energie- en grondstoffenschaarste, hitte, droogte, overstromingen etc. - zeer fors krimpen zelfs. Maar er zullen altijd groepen zijn die met veel geld, technologie, tuinbouw, air conditioning, zonne-energie, slimheid en desnoods geweld zullen overleven.
Ik ben natuurbeschermer en denk inderdaad dat we niet goed kunnen onderbouwen dat biodiversiteit van levensbelang is voor de mensheid. Afname van biodiversiteit zal meer fluctuaties veroorzaken in ecosystemen, maar opwarming, vervuiling, simpelweg overbevolking, conflicten om water, voedsel etc. zijn denk ik grotere bedreigingen. De meeste mensen zullen verlies aan biodiversiteit nauwelijks merken. In de tien ha voor mijn huis die ik kan overzien zit geen enkele weidevogel meer. Ik werk veel in de tuin en hoor de langskomende fietsers en wandelaars regelmatig zeggen hoe mooi ze het vinden. Het landschap (slagenlandschap veenweiden) is inderdaad prachtig. Maar leeg. Maar daar hoor ik ze niet over. Wat je niet ziet en weet, mis je niet.
Soorten kunnen ecosysteemdiensten leveren: bestuiving, zuivering van afvalwater, voedsel uiteraard, etc. De insectenafname kreeg veel aandacht, waarbij mogelijke afname van bestuiving belangrijke rol speelde. Er zijn 350 soorten bijen, vaak gebonden aan slechts enkele plantensoorten, met een vliegbereik van enige tientallen meters. Hebben we die 350 soorten nodig voor onze oogsten? Nee, misschien is vijf soorten voldoende. Zolang we de gedomesticeerde honingbij maar houden.
Er zijn esthetische en ethische argumenten voor biodiversiteitsbehoud. Ik zou niet in een zwaar verarmde wereld willen leven zeg ik nu. Maar als het er op aankomt?
Helaas.
Dus we kunnen de Wet Natuurbescherming opdoeken.
Maar laten we dat nog niet doen. Het sterkste argument voor behoud van biodiversiteit is dat het grenzen stelt aan onze consumptie. Zo helpt biodiversiteitsbehoud om de opwarming, vervuiling etc. te beperken. Uiteindelijk ons belang.
Maar de situatie is andersom. Het lijkt er op dat de klimaatdiscussie de discussie over behoud van biodiversiteit totaal van de onderhandelingstafels blaast. Behoud biodiversiteit is nauwelijks een topic in de landelijke politiek. Biodiversiteit heeft echter één ding voor op klimaat: het raakt het hart van mensen. Vogelbescherming telt 200.000 leden. De vereniging klimaatbescherming bestaat niet eens. Maar dat hart raak je alleen als mensen weten welke biodiversiteit er is (zie weidevogelvoorbeeld hierboven).
Ik duik even in mijn archief van inspirerende citaten: “In the end, we will protect only what we love. We will love only what we understand. We will understand only what we are taught.”
– Baba Dioum, Senegalese poet and naturalist
Daarom geef ik dit voorjaar weer een cursus vogelherkenning. Hij was gelukkig snel volgetekend. Na eerdere cursussen zeiden sommige deelnemers: er ging een wereld voor me open.
Dus laten we die Wet Natuurbescherming nog maar even houden. Al die soortjes hebben we waarschijnlijk niet nodig voor hun ecosysteemdiensten.
Maar wel om onze consumptie te beperken.
Magere onderbouwing. We hebben inderdaad lang niet alle soorten nodig om zelf te overleven. Maar heeft natuur geen waarde als zodanig?
Ik zou het dus liever omkeren: we moeten onze consumptie beperken, mede om soorten te beschermen.
Eens natuurlijk Wouter, dat is de basis. Daarom moeten we werken aan de trits: onderwijzen, daardoor kennen, daardoor willen beschermen. Omdat dit voor mij uitgangspunt is, liep ik er overheen. Gister artikel in NRC van verslaggever die veganist is geworden en aan orde stelde: waarom wel varken eten, maar geen hond. Of koe. Daarin verschillen Chinezen, Indiërs en Europeanen. Terwijl een varken minstens zo intelligent en sociaal is als een hond. Dus wat je bereid bent te eten is voor grootste deel kwestie van opvoeding. Dat is bemoedigend: gedrag kan gestuurd worden als je er vroeg mee begint. Maar: dan moeten de ouders dat wel doen. En die eten varkens.